نماز

فرهنگ نماز

حکایتی از عبادت بزرگان
موضوع: <-PostCategory-> 15 شهريور 1389برچسب:, 9:31 قبل از ظهر

تهجّدِ امام
يكى از نزديكان امام مى گويد:پنجاه سال است كه نماز شب امام خمينى ترك نشده . امام در بيمارى ، در صحّت ، در زندان ، در خلاصى ، در تبعيد، حتّى بر روى تخت بيمارستان قلب هم ، نماز شب مى خواندند. امام در قم بيمار شدند و به دستور اطبّاء مى بايست به تهران منتقل شوند، هوا بسيار سرد بود و برف مى باريد و يخبندان عجيبى در جادّه ها وجود داشت ، امام چندين ساعت در آمبولانس بودند، و پس از انتقال به بيمارستان قلب باز نماز شب خواندند. شبى كه از پاريس به سوى تهران مى آمدند تمام افراد در هواپيما خوابيده بودند و امام تنها در طبقه بالاى هواپيما نماز شب مى خواندند.و شما اگر امام را از نزديك ديده باشيد آثار اشك بر گونه هاى مبارك امام ، حكايت از شب زنده دارى و گريه هاى نيمه شب وى دارد.بعضى از پاسداران در قم نقل مى كردند كه گاهى اوقات كه امام براى تهجّد بيدار مى شدند، آنها را مورد نوازش و تفقّد قرار مى دادند
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود:خداوند رحمت كند مردى را كه از خواب شب برخيزد و نماز شب بخواند و همسرش را نيز بيدار كند و او هم نماز بگذارد. و خداوند رحمت كند زنى را كه شب هنگام از خواب بيدار شود و نماز بخواند و همسرش را نيز بيدار كند و او هم نماز به جا آورد1

لذّت مناجات
استاد شهيد، مى گويد:ما يك سلسله لذّتهاى معنوى داريم كه معنويّت ما را بالا مى برد. براى كسى كه اهل تهجّد و نماز شب است جزو صادقين و صابرين و مستغفرين بالاسحار باشد، نماز شب لذّت و بهجت دارد، آن لذّتى كه يك نفر نماز شب خوانِ حقيقى و واقعى از نماز شب خودش مى برد، از آن  استغفراللّه ربّى و اتوب و اليه ها مى برد، از آن العفو گفتنها و يادكردن و دعا كردنهاى حدّاقل چهار مؤمن مى برد، و آن لذّتى كه از آن يا ربّ يا ربّ گفتنها مى برد، هيچ وقت يك آدم عيّاش كه در كاباره ها مى گردد، احساس ‍ نمى كند.لذّت آن نماز شب خوان خيلى عميق تر، نيرومندتر و نشاطبخش تر است . ولى اگر ما خودمان را غرق در لذّت مادّى دنيا كنيم مثلاً سر شب بنشينيم دور هم و شروع كنيم به گفتن و خنديدن و فرضاً غيبت هم نكنيم كه حرام است ، صرفاً شوخيهاى مباح هم بكنيم و بعد هم سفره را پهن كنيم و آنقدر بخوريم كه نفس كشيدن برايمان دشوار شود، بعد مثل يك مرده در رختخواب بيفتيم . آيا در اين صورت توفيق پيدا مى كنيم كه سحر از دو ساعت مانده به طلوع صبح بلند شويم و بعد، از عمق روح خودمان يا ربّ يا ربّ بگوييم ؟ اساساً بيدار نمى شويم و اگر هم شويم مثل مستى كه چند جام شراب خورده است ، تلو تلو مى خوريم .پس اگر انسان بخواهد لذّتهاى معنوى و الهى را در اين دنيا درك كند، چاره اى ندارد جز اين كه از لذّتهاى مادّى كسر كند. به خدا قسم لذّتى كه يك مرد با ايمان در آن وقت شب كه بلند مى شود و چشمش مى افتد به آسمان پرستاره و آيات آخر سوره آل عمران را كه صداى هستى است و از قلب وجود برخاسته است ، مى خواند و با هستى همصدا مى شود، احساس ‍ مى كند برابر است با يك عمر لذّت مادّى در اين دنيا. يك چنين آدمى ، نمى تواند مثل ما زندگى كند نمى تواند سر سفره شام بنشيند در حالى كه ظهر غذاهاى سنگين ، انواع گوشتها، روغنهاى حيوانى و نباتى ، انواع شيرينى ها و انواع محرّك اشتهاها را خورده است ؛ تازه مقدارى سوپ بخورد تا اشتهايش تحريك شود اين روح خود به خود مى ميرد، اين آدم نمى تواند در نيمه هاى شب بلند شود و اگر هم بلند شود نمى تواند لذّت ببرد. لهذا كسانى كه چنين توفيقاتى داشته اند و ما چنين اشخاصى را ديده ايم به لذّتهاى مادّيى كه ما دل بسته ايم هيچ اعتنا ندارند. چه مانعى دارد كه من ذكر خيرى از پدر بزرگوار خودم بكنم . از وقتى كه يادم مى آيد مى ديدم اين مرد بزرگ و شريف هيچ وقت نمى گذاشت و نمى گذارد كه وقت خوابش از سه ساعت از شب گذشته تأ خير بيفتد شام را سر شب مى خورد و سه ساعت از شب گذشته مى خوابد و حداقل دو ساعت به طلوع صبح مانده بيدار مى شود. و حداقل قرآنى كه تلاوت مى كند يك جزء است ، و با چه فراغت و آرامشى نماز شب مى خواند حالا تقريباً صد سال از عمرش مى گذرد هيچ وقت نمى بينم كه يك خواب ناآرام داشته باشد... اينها دل را زنده مى كند، آدمى كه مى خواهد از چنين لذّتى بهره مند شود ناچار، از لذّتهاى مادّى تخفيف مى دهد تا به آن لذّت عميقتر الهى برسد2 آرى ، چنان پدر چنين فرزندى را به اجتماع تحويل مى دهد.

نماز شب در يكى از حسّاس ترين فرازهاى تاريخ
در يكى از نشريه ها از قول فرزند امام خمينى آمده است :
1 - شبى كه از پاريس عازم ايران بوديم ، امام در هواپيما براى نماز شب برخاستند و چنان مى گريستند كه خدمه ارفرانس ، تعجّب كرده بودند و شنيدم كه پرسيده بودند: آيا امام از چيزى ناراحت هستند؟ من گفتم كه كار هر شب امام است .
2 - وقتى امام را از قم مى بردند براى زندان [در عصر طاغوت ] امام با حالتى نماز شب خواندند كه يكى از همراهيان بعداً به من گفت : كه ما تحت تأ ثير شديد نماز امام واقع شديم و يكى از آنها تا تهران گريه كرده بود.
3 - روزى كه از نجف عازم كويت شديم از صبح ساعت چهار حركت كرديم و شايد هم زودتر، درست بعد از اذان صبح و بعد از آن همه گرفتاريها ساعت دوازده و شايد بيشتر، سرانجام امام در هُتل بصره استراحت كردند.دو ساعت نخوابيده بودند كه ساعتشان زنگ زد و بيدار شدند و نماز شب خواندند و بعد هم نماز صبح ...

كرامتى از امام راحل رحمه الله عليه
شهيد محراب مرحوم صدوقى مى گويد:ما مسافرتهايى با امام كرده ايم ، در مسافرت مشهد يك اخلاق پدرانه نسبت به ما مبذول داشتند. وقتى از ارض اقدس بر مى گشتيم در بين راه روسها براى بازرسى جلوى ماشين ما را گرفتند (در آن زمان قسمتهايى از ايران زير نظر دولتهاى شوروى و آمريكا و انگلستان بود) همگى پياده شديم و چون امام از اوّل تكليف ، مراقب نماز شب بودند و اين عمل ، صد در صد از ايشان ترك نشده ، بعد از پياده شدن خواستند كه نماز شب بخوانند. آن جا كه وسط بيابان بود آبى وجود نداشت . يك وقت نگاه كرديم آبى جارى شده ايشان آستين بالا زد و وضو گرفت . بعداً نفهميديم كه تا ايشان نمازش ‍ تمام شد آب بود يا نبود. به هر حال ما در آن سفر يك چنين كرامتى از ايشان ديديم و در اثر همين شب زنده داريهاست كه مى بينيم اين مرد بزرگ ، متصّل به عدن عظمت  شده است و در راه خدا از هيچ چيز نمى هراسد. بنا به نوشته بعضى ، امام خمينى در ضمن بيان ماجراى زندان رفتن خود فرموده اند:همان طور كه در آن جاده مستقيم [قم - تهران ] مى رفتيم ، من متوجّه شدم آن دو نفرى كه جلو نشسته بودند، يكى از آنها اشاره كرد به سمت راست [سمت راست آن جادّه درياچه نمك است ، كه برخى از مؤمنينى را كه عليه دولت فعاليّت شديد داشتند آنجا مى انداختند.] با دست كه به آن طرف اشاره كرد، من فهميدم مقصودش چيست ولى من از اوّل كه با آنها رفتم هيچ نترسيدم و آن وقت كه اشاره كردند هم واللّه نترسيدم .ناقل اين قضيه ادامه مى دهد: يكى از مراجع كه در آن مجلس بود، وقتى اين عبارت را شنيد، دگرگون شد و در برابر عظمت اين مرد بزرگ الهى انگشت به دندان گرفت

پاورقی :

1-    كنز العمال : ج 7، ص 785، ش 21403

2-    احياء تفكر اسلامى : 93 - 95، شايان ذكر است كه استاد شهيد اين مطالب را در زمان حيات پدرشان فرموده اند، و ايشان چند سال پيش از شهادت استاد در گذشتند

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

ادامه احکام نماز20 :
موضوع: <-PostCategory-> 15 شهريور 1389برچسب:, 9:30 قبل از ظهر

 قضای سجده و تشهد فراموش شده

مسأله 1251

سجده و تشهدی را كه انسان فراموش كرده وبعد از نماز قضای آن را بجا میآورد ، باید تمام شرایط نماز : مانند پاك بودن بدن و لباس و رو به قبله بودن و شرطهای دیگر را داشته باشد .

مسأله 1252

اگر سجده یا تشهد را چند دفعه فراموش كند ، مثلا یك سجده از ركعت اول ویك سجده از ركعت دوم فراموش نماید ، باید بعد از نماز ، قضای هر دو را با سجده‌های سهوی كه برای آنها لازم است بجا آورد ، ولازم نیست معین‌كند كه قضای كدام یك آنها است .

مسأله 1253

اگر یك سجده و تشهد را فراموش كند ، احتیاط واجب آن است كه هر كدام را اول فراموش كرده ، اول قضا نماید . و اگر نداند كدام اول فراموش شده ، باید احتیاطا یك سجده و تشهد وبعد یك سجده دیگر بجا آورد ، یا یك تشهد ویك سجده و بعد یك تشهد دیگر بجا آورد تا یقین كند سجده و تشهد را به ترتیبی كه فراموش كرده قضا نماید .

مسأله 1254

اگر به خیال این كه اول سجده را فراموش كرده ، اول قضای آن را بجا آورد و بعد از خواندن تشهد یادش بیاید كه اول تشهد را فراموش كرده احتیاط واجب آن است كه دوباره سجده را قضا نماید . و نیز اگر به خیال این كه اول تشهد را فراموش كرده اول قضای آن را بجا آورد ، وبعد از سجده یادش بیاید كه اول سجده را فراموش كرده ، بنابر احتیاط واجب باید دوباره تشهد را بخواند .

مسأله 1255

اگر بین سلام نماز و قضای سجده یا تشهد كاری كند كه اگر عمدا یا سهوا در نماز اتفاق بیفتد نماز باطل میشود ، مثلا پشت به قبله نماید ، باید قضای سجده و تشهد را بجا آورد و نمازش صحیح است .

مسأله 1256

اگر بعد از سلام نماز یادش بیاید كه یك سجده از ركعت آخر را فراموش كرده ، باید قضای سجده‌ای را كه فراموش كرده بجا آورد وبعد از آن دو سجده سهو بجا آورد چه كاری كه نماز را باطل میكند كرده باشد یا نه . واگر تشهد ركعت آخر را فراموش كرده باشد ، باید قضای تشهد را بجا آورد و بعد از آن دو سجده سهو بجا آورد .

مسأله 1257

اگر بین سلام نماز و قضای سجده یا تشهد كاری كند كه برای آن سجده سهو واجب میشود ، مثل آن كه سهوا حرف بزند ، باید سجده یا تشهد را قضا كند .

مسأله 1258

اگر نداند كه سجده را فراموش كرده یا تشهد را باید هر دو را قضا نماید و هر كدام را اول بجا آورد اشكال ندارد .

مسأله 1259

اگر شك دارد كه سجده یا تشهد را فراموش كرده یا نه ، واجب نیست قضا نماید .

مسأله 1260

اگر بداند سجده یا تشهد را فراموش كرده و شك كند كه پیش از ركوع ركعت بعد بجا آورده یا نه ، احتیاط واجب آن است كه آن را قضا نماید .

مسأله 1261

كسی كه باید سجده یا تشهد را قضا نماید ، اگر برای كار دیگری هم سجده سهو بر او واجب شود ، باید بعد از نماز سجده یا تشهد را قضا نماید ، بعد سجده سهو را بجا آورد .

مسأله 1262

اگر شك دارد كه بعد از نماز ، قضای سجده یا تشهد فراموش شده را بجا آورده یا نه ، چنانچه وقت نماز نگذشته ، باید سجده یا تشهد را قضا نماید ، واگر وقت نماز هم گذشته ، بنابر احتیاط واجب باید سجده یا تشهد را قضا نماید. 

 سجده سهو

مسأله 1236

برای سه چیز بعد از سلام نماز ، انسان باید دو سجده سهو به دستوری كه بعدا گفته میشود بجا آورد : اول : آن كه در بین نماز ، سهوا حرف بزند . دوم : آن كه یك سجده را فراموش كند . سوم : آن كه در نماز چهار ركعتی بعد از سجده دوم شك كند كه چهار ركعت خوانده یا پنج ركعت و در دو مورد دیگر هم احتیاط واجب آن است كه سجده سهو بنماید اول در جائی كه نباید نماز را سلام دهد مثلا در ركعت اول سهوا سلام بدهد دوم آن كه تشهد را فراموش كند .

مسأله 1237

اگر انسان اشتباها یا به خیال این كه نمازش تمام شده حرف بزند باید دو سجده سهو بجا آورد .

مسأله 1238

برای حرفی كه از آه كشیدن و سرفه پیدا میشود ، سجده سهو واجب نیست ، ولی اگر مثلا سهوا آخ یا آه بگوید ، باید سجده سهو نماید .

مسأله 1239

اگر چیزی را كه غلط خوانده دوباره بطور صحیح بخواند برای دوباره خواندن آن سجده سهو واجب نیست .

مسأله 1240

اگر در نماز سهوا مدتی حرف بزند و تمام آنها یك مرتبه حساب شود ، دو سجده سهو بعد از سلام نماز كافی است .

مسأله 1241

اگر سهوا تسبیحات اربعه را نگوید یا بیشتر یا كمتر از سه مرتبه بگوید ، احتیاط مستحب آن است كه بعد از نماز دو سجده سهو بجا آورد .

مسأله 1242

اگر در جائی كه نباید سلام نماز را بگوید سهوا بگوید : ( السلام علینا و علی عباد الله الصالحین ) یا بگوید : ( السلام علیكم و رحمه الله وبركاته ) باید دو سجده سهو بنماید ، ولی اگر اشتباها مقداری از این دو سلام را بگوید ، یا بگوید ( السلام علیك ایها النبی ورحمه الله وبركاته ) احتیاط مستحب آن است كه دو سجده سهو بجا آورد .

مسأله 1243

اگر در جائی كه نباید سلام دهد اشتباها هر سه سلام را بگوید دو سجده سهو كافی است .

مسأله 1244

اگر یك سجده یا تشهد را فراموش كند و پیش از ركوع ركعت بعد یادش بیاید ، باید برگردد و بجا آورد .

مسأله 1245

اگر در ركوع یا بعد از آن یادش بیاید كه یك سجده یا تشهد را از ركعت پیش فراموش كرده ، باید بعد از سلام نماز سجده یا تشهد را قضا نماید و بعد از آن دو سجده سهو بجا آورد .

مسأله 1246

اگر سجده سهو را بعد از سلام نماز عمدا بجا نیاورد ، معصیت كرده و واجب است هر چه زودتر آن را انجام دهد و چنانچه سهوا بجا نیاورد ، هر وقت یادش آمد باید فورا انجام دهد و لازم نیست نماز را دوباره بخواند .

مسأله 1247

اگر شك دارد كه سجده سهو بر او واجب شده یا نه لازم نیست بجا آورد .

مسأله 1248

كسی كه شك دارد مثلا دو سجده سهو بر او واجب شده یا چهار تا ، اگر دو سجده بنماید كافی است .

مسأله 1249

اگر بداند یكی از دو سجده سهو را بجا نیاورده باید دو سجده سهو بجا آورد و اگر بداند سهوا سه سجده كرده ، باید دوباره دو سجده سهو بنماید .

دستور سجده سهو

مسأله 1250

دستور سجده سهو این است كه بعد از سلام نماز فورا نیت سجده سهو كند و پیشانی را به چیزی كه سجده بر آن صحیح است بگذارد و بگوید . بسم الله وبالله وصلی الله علی محمد و آله یا بسم الله وبالله اللهم صل علی محمد و آل محمد ولی بهتر است بگوید بسم الله وبالله السلام علیك ایها النبی ورحمه الله وبركاته بعد باید بنشیند و دوباره به سجده رود و یكی از ذكرهائی را كه گفته شد بگوید و بنشیند وبعد از خواندن تشهد سلام دهد. 

 كم و زیاد كردن اجزاء و شرایط نماز

مسأله 1263

هر گاه چیزی از واجبات نماز را عمدا كم یا زیاد كند ، اگر چه یك حرف آن باشد ، نماز باطل است .

مسأله 1264

اگر به واسطه ندانستن مسأله ، چیزی از اجزاء نماز را كم یا زیاد كند اگر آن جزء ركن نباشد نمازش صحیح است اگر جاهل قاصر باشد ، والا به احتیاط واجب ، نماز باطل است .

مسأله 1265

اگر در بین نماز بفهمد وضو یا غسلش باطل بوده یا بدون وضو یا غسل مشغول نماز شده ، باید نماز را به هم بزند و دوباره با وضو یا غسل بخواند ، و اگر بعد از نماز بفهمد باید دوباره نماز را با وضو یا غسل بجا آورد واگر وقت گذشته قضا نماید .

مسأله 1266

اگر بعد از رسیدن به ركوع یادش بیاید كه دو سجده از ركعت پیش فراموش كرده ، نمازش باطل است . واگر پیش از رسیدن به ركوع یادش بیاید ، باید برگردد و دو سجده را بجا آورد و برخیزد و حمد و سوره یا تسبیحات را بخواند و نماز را تمام كند .

مسأله 1267

اگر پیش از گفتن ( السلام علینا ) و ( السلام علیكم ) یادش بیاید كه دو سجده ركعت آخر را بجا نیاورده ، باید دو سجده را بجا آورد ودوباره تشهد بخواند و نماز را سلام دهد .

مسأله 1268

اگر پیش از سلام نماز یادش بیاید كه یك ركعت یا بیشتر از آخر نماز نخوانده ، باید مقداری را كه فراموش كرده بجا آورد .

مسأله 1269

اگر بعد از سلام نماز یادش بیاید كه یك ركعت یا بیشتر از آخر نماز را نخوانده ، چنانچه كاری انجام داده كه اگر در نماز عمدا یا سهوا اتفاق بیفتد نماز را باطل میكند ، مثلا پشت به قبله كرده نمازش باطل است ، واگر كاری كه عمدی و سهوی آن نماز را باطل میكند انجام نداده باید فورا مقداری كه فراموش كرده بجا آورد .

مسأله 1270

هر گاه بعد از سلام نماز عملی انجام دهد كه اگر در نماز عمدا یا سهوا اتفاق بیفتد نماز را باطل میكند ، مثلا پشت به قبله نماید و بعد یادش بیاید كه دو سجده آخر را بجا نیاورده نمازش باطل است ، بلكه اگر پیش از انجام كاری كه نماز را باطل میكند ، یادش بیاید دو سجده‌ای را كه فراموش كرده بجا آورد و دوباره تشهد بخواند و نماز را سلام دهد ودو سجده سهو برای سلامی كه اول گفته است بنماید و احتیاط آن است كه نماز را هم دوباره بخواند .

مسأله 1271

اگر بفهمد نماز را پیش از وقت خوانده ، یا پشت به قبله یا به طرف راست یا به طرف چپ قبله بجا آورده ، باید دوباره بخواند و اگر وقت گذشته قضا نماید. 

 نماز مسافر

مسافر باید نماز ظهر وعصر و عشا را با هشت شرط شكسته بجا آورد یعنی دو ركعت بخواند :

شرط اول آن كه سفر او كمتر از هشت فرسخ شرعی نباشد .

مسأله 1272

كسی كه رفتن و برگشتن او هشت فرسخ است ، اگر رفتن او كمتر از چهار فرسخ نباشد ، باید نماز را شكسته بخواند . بنابر این اگر رفتن به سه فرسخ و برگشتن پنج فرسخ باشد ، باید نماز را تمام بخواند .

مسأله 1273

اگر رفتن و برگشتن هشت فرسخ باشد باید نماز را شكسته بخواند چه همان روز و شب بخواهد برگردد یا غیر آن روز و شب .

مسأله 1274

اگر سفر مختصری از هشت فرسخ كمتر باشد ، یا انسان نداند كه سفر او هشت فرسخ است یا نه ، نباید نماز را شكسته بخواند و چنانچه شك كند كه سفر او هشت فرسخ است یا نه ، در صورتی كه تحقیق كردن برایش مشقت دارد ، باید نمازش را تمام بخواند و اگر مشقت ندارد بنابر احتیاط واجب باید تحقیق كند كه اگر دو عادل بگویند ، یا بین مردم معروف باشد كه سفر او هشت فرسخ است نماز را شكسته بخواند .

مسأله 1275

اگر یك عادل خبر دهد كه سفر انسان هشت فرسخ است بنابر احتیاط واجب باید نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند و روزه بگیرد و قضای آنرا هم بجا آورد .

مسأله 1276

كسی كه یقین دارد سفر او هشت فرسخ است ، اگر نماز را شكسته بخواند وبعد بفهمد كه هشت فرسخ نبوده ، باید آنرا چهار ركعتی بجا آورد و اگر وقت گذشته بنابر احتیاط واجب قضا نماید .

مسأله 1277 <

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

حکایتی ازعبادات بزرگان
موضوع: <-PostCategory-> 14 شهريور 1389برچسب:, 9:38 قبل از ظهر

سفارش جبرئيل به نماز شب
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
برترين نمازهای (مستحب ) نماز نيمه شب است و چه اندك است به جا آورنده آن1
و باز رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
جبرئيل آن قدر مرا به نماز شب سفارش كرد تا اين كه گمان كردم نيكانِ امّتم شب را نمى خوابند مگر اندكى از آن2
و باز رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
خداوند حضرت ابراهيم را دوست خود انتخاب نكرد مگر براى دو كارش :
 1- اطعام به مستمندان 2 - نماز شب ، هنگامى كه مردم در خواب بودند3

در حالات رسول خدا صلى الله عليه و آله
حضرت على عليه السلام فرمود:
هر گاه رسول خدا صلى الله عليه و آله براى نماز شب بر مى خاست ، نخست مسواك مى كرد، سپس به آسمان مى نگريست و اين آيات را زمزمه مى كرد:
إِنَّ فِى خَلْقِ السَّمواتِ وَ الاَْرْضِ وَاخْتِلافِ اللَّيْلِ وَالنَّهارِ لاَ ياتٍ لاُِوْلِى الاَْلْبابِ
مسلّماً در آفرينش آسمانها و زمين و آمد و رفتِ شب و روز، نشانه هاى (روشنى ) براى خرمندان است ... -4
در روايات اهل بيت عليهم السلام نيز دستور داده شده كه هر كس براى نماز شب بر مى خيزد، اين آيات را تلاوت كند5

شب زنده داران در قيامت
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
در قيامت پس از آن كه خداوند همه انسانها را جمع كند، منادى ندا مى كند و مى گويد:
پيش آيند كسانى كه در نيمه هاى شب از بستر خواب دور مى شدند و خدا را مى خواندند و از خشم و غضبش بيمناك و به رحمتش اميدوار بودند.
آن گاه جمعى پيش روند و قبل از ديگران به جايگاههاى خود (در بهشت ) وارد شوند و بعد از آنان به حساب مردمِ ديگر رسيدگى نمايند6

شب زنده دارى دختر امام حسين عليه السلام
امام حسين عليه السلام درباره دختر بزرگوارش فاطمه7  فرمود:
او در امر دين چنان بود كه تمام شب را به نماز مى ايستاد و روز را روزه مى گرفت 8
رسول اكرم صلى الله عليه و آله فرمود:
جبرئيل نزد من آمد و گفت : اى محمّد!... بدان كه شرف مؤمن ، نماز شب اوست و عزّتش بى نيازى او از مردم است 8

حضرت زينب (س ) در شب يازدهم محرّم
در شب عاشورا حضرت زينب عليها السلام بود و امام حسين عليه السلام ، زينب بود و همه كس و همه چيز. در شب يازدهم زينب بود و زينب ، در اين شب زينب عليها السلام قافله سالار اسيران بود و نقطه اتكاء يتيمان !
مصائب هر چند بسيار سنگين بود و گران ، ولى حضرت زينب عليها السلام همچون كوهى استوار در برابر مصائب ايستاد و خم به ابرو نياورد!
به نگهبانى اسيران پرداخت ، به گرد آوردن زنان و كودكان پرداخت ، روان بخش پيكرهاى بى روح گرديد، نواى بينوايان بود و رمق بى رمقان .
از اين سو به آن سو مى دويد و گمشدگان را مى جست ، از ضرب تازيانه پيكرش مى سوخت ، خارهاى بيابان به پايش فرو مى رفت ، و جگرش ‍ مى سوخت ولى يتيمان را مى جست .
اين پيكر رنجديده ناتوان ، معجزه گر بود، چنان شايستگى به خرج داد كه يك بچه به زير سمّ ستور نرفت . يك زن در آتش نسوخت ، يك كودك در آن شامِ شوم گم نشد.
پس از آنكه از اين كارها فراغت يافت و از سلامت همه اطرافيان مطمئن شد، به سوى خدا رفت و به عبادت پرداخت ، نماز شب به جاى آورد.
آنقدر ناتوان و كوفته شده بود كه نتوانست ايستاده بخواند، در آن شب نماز شب را نشسته به جا آورد و با خداى خود به راز و نياز پرداخت 9
امام صادق عليه السلام فرمودند:
نماز شب موجب رضاى پروردگار و دوستى فرشتگان و سنّت پيامبران و ريشه ايمان و ناخوشايند شيطان است 10

1-    كنز العمال : ج 7، ص 780، ش 21379.

2-    كنز العمال : ج 7، ص 790، ش 21425.

3-    ميزان الحكمه : ج 5، ص 417.

4-    ر. ك : آل عمران (3): آيه 190 - 194.

5-    تفسير نمونه : ج 3، ص 213.

6-    ارشاد القلوب : ج 2، ص 3 - 4 (باب 22)

7-    همسر حسن مثنّى ، (عروس امام حسن مجتبى عليه السلام )

8-    فاطمه بنت الامام حسين عليه السلام : ص 14

9-    پيشواى شهيدان : 228 - 229، با اندكى تغيير.

10-     رساله لقاءاللّه : ص 173

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

ادامه احکام نماز19 :
موضوع: <-PostCategory-> 14 شهريور 1389برچسب:, 9:38 قبل از ظهر

مسأله 1210

اگر بعد از نماز شك كند كه در نماز مثلا بین دو و چهار شك كرده ، یا بین سه و چهار ، احتیاط واجب آن است كه به دستور هر دو عمل كند و نماز را هم دوباره بخواند .

مسأله 1211

اگر بعد از نماز بفهمد كه در نماز شكی برای او پیش آمده ولی نداند از شكهای باطل بوده یا از شكهای صحیح و اگر از شكهای صحیح بوده كدام قسم آن بوده است بنابر احتیاط واجب باید به دستور شكهائی كه صحیح بوده و احتمال میداده عمل كند و نماز را هم دوباره بخواند .

مسأله 1212

كسی كه نشسته نماز میخواند اگر شكی كند كه باید برای آن یك ركعت نماز احتیاط ایستاده یا دو ركعت نشسته بخواند ، باید دو ركعت نشسته بجا آورد . بلكه اگر شكی كند كه باید برای آن دو ركعت نماز احتیاط ایستاده بخواند ، باید دو ركعت نشسته بجا آورد .

مسأله 1213

كسی كه ایستاده نماز میخواند ، اگر موقع خواندن نماز احتیاط از ایستادن عاجز شود ، باید مثل كسی كه نماز را نشسته میخواند و حكم آن در مسأله پیش گفته شده ، نماز احتیاط را بجا آورد .

مسأله 1214

كسی كه نشسته نماز میخواند ، اگر موقع خواندن نماز احتیاط بتواند بایستد باید به وظیفه كسی كه نماز را ایستاده میخواند عمل كند.

 نماز احتیاط

مسأله 1215

كسی كه نماز احتیاط بر او واجب است بعد از سلام نماز باید فورا نیت نماز احتیاط كند و تكبیر بگوید و حمد را بخواند و به ركوع رود و دو سجده نماید پس اگر یك ركعت نماز احتیاط بر او واجب است ، بعد از دو سجده تشهد بخواند و سلام دهد و اگر دو ركعت نماز احتیاط بر او واجب است بعد از دو سجده ، یك ركعت دیگر مثل ركعت اول بجا آورد وبعد از تشهد سلام دهد .

مسأله 1216

نماز احتیاط سوره و قنوت ندارد ، و باید آن را آهسته بخوانند و نیت آن را به زبان نیاورند و احتیاط واجب آنست كه بسم الله آن را هم آهسته بگویند .

مسأله 1217

اگر پیش از خواندن نماز احتیاط بفهمد ، نمازی كه خوانده درست بوده ، لازم نیست نماز احتیاط را بخواند . و اگر در بین نماز احتیاط بفهمد ، لازم نیست آن را تمام نماید .

مسأله 1218

اگر پیش از خواندن نماز احتیاط بفهمد كه ركعتهای نمازش كم بوده ، چنانچه كاری كه نماز را باطل میكند انجام نداده ، باید آنچه از نماز نخوانده بخواند وبرای سلام بی جا دو سجده سهو بنماید . واگر كاری كه نماز را باطل میكند ، انجام داده ، مثلا پشت به قبله كرده ، باید نماز را دوباره بجا آورد .

مسأله 1219

اگر بعد از نماز احتیاط بفهمد كسری نمازش به مقدار نماز احتیاط بوده ، مثلا در شك بین سه وچهار ، یك ركعت نماز احتیاط بخواند بعد بفهمد نماز را سه ركعت خوانده ، نمازش صحیح است .

مسأله 1220

اگر بعد از خواندن نماز احتیاط بفهمد كسری نماز كمتر از نماز احتیاط بوده ، مثلا در شك بین دو و چهار ، دو ركعت نماز احتیاط بخواند بعد بفهمد نماز را سه ركعت خوانده ، بنابر احتیاط واجب باید كسری نماز را به نماز متصل نموده و نماز را هم دوباره بخواند .

مسأله 1221

اگر بعد از خواندن نماز احتیاط بفهمد كسری نماز بیشتر از نماز احتیاط بوده مثلا در شك بین سه و چهار یك ركعت نماز احتیاط بخواند ، بعد بفهمد نماز را دو ركعت خوانده ، چنانچه بعد از نماز احتیاط كاری كه نماز را باطل میكند انجام داده ، مثلا پشت به قبله كرده ، باید نماز را دوباره بخواند واگر كاری كه نماز را باطل میكند انجام نداده باید دو ركعت كسری نمازش را بجا آورد و نماز را هم دوباره بخواند .

مسأله 1222

اگر بین دو و سه و چهار شك كند و بعد از خواندن دو ركعت نماز احتیاط ایستاده ، یادش بیاید كه نماز را دو ركعت خوانده لازم نیست دو ركعت نماز احتیاط نشسته را بخواند .

مسأله 1223

اگر بین سه و چهار شك كند و موقعی كه دو ركعت نماز احتیاط نشسته یا یك ركعت ایستاده را میخواند ، یادش بیاید كه نماز را سه ركعت خوانده باید نماز احتیاط را تمام كند و نمازش صحیح است .

مسأله 1224

اگر بین دو و سه و چهار شك كند و موقعی كه دو ركعت نماز احتیاط ایستاده را میخواند پیش از ركوع ركعت دوم یادش بیاید كه نماز را سه ركعت خوانده ، باید بنشیند و نماز احتیاط را یك ركعتی تمام كند وبنابر احتیاط واجب نماز را دوباره بخواند .

مسأله 1225

اگر در بین نماز احتیاط بفهمد كسری نمازش بیشتر یا كمتر از نماز احتیاط بوده ، چنانچه نتواند نماز احتیاط را مطابق كسری نمازش تمام كند ، باید آن را رها كند و كسری نماز را بجا آورد وبنابر احتیاط واجب ، نماز را دوباره بخواند ، مثلا در شك بین سه و چهار اگر موقعی كه دو ركعت نماز احتیاط نشسته را میخواند ، یادش بیاید كه نماز را دو ركعت خوانده ، چون نمیتواند دو ركعت نشسته را بجای دو ركعت ایستاده حساب كند ، باید نماز احتیاط نشسته را رها كند ودو ركعت كسری نمازش را بخواند و احتیاطا نماز را هم دوباره بجا آورد .

مسأله 1226

اگر شك كند نماز احتیاطی را كه بر او واجب بوده بجا آورده یا نه ، چنانچه وقت نماز گذشته به شك خود اعتنا نكند ، و اگر وقت دارد ، در صورتی كه مشغول كار دیگری نشده و از جای نماز بر نخاسته وكاری هم مثل رو گرداندن از قبله كه نماز را باطل میكند انجام نداده باید نماز احتیاط را بخواند واگر مشغول كار دیگری شده یا كاری كه نماز را باطل میكند بجا آورده ، یا بین نماز و شك او زیاد طول كشیده ، احتیاط آن است كه نماز احتیاط را بجا آورد و نماز را هم دوباره بخواند .

مسأله 1227

اگر در نماز احتیاط ، ركنی را زیاد كند ، یا مثلا بجای یك ركعت ، دو ركعت بخواند ، نماز احتیاط باطل میشود ، و باید دوباره نماز احتیاط و اصل نماز را بخواند .

مسأله 1228

موقعی كه مشغول نماز احتیاط است اگر در یكی از كارهای آن شك كند ، چنانچه محل آن نگذشته ، باید بجا آورد و اگر محلش گذشته ، باید به شك خود اعتنا نكند ، مثلا اگر شك كند كه حمد خوانده یا نه ، چنانچه به ركوع نرفته باید بخواند ، و اگر به ركوع رفته باید به شك خود اعتنا نكند .

مسأله 1229

اگر در شماره ركعتهای نماز احتیاط شك كند ، باید بنا را بر بیشتر بگذارد ، ولی چنانچه طرف بیشتر شك نماز را باطل میكند ، باید نماز را از سر بخواند وخواندن نماز احتیاط لازم نیست .

مسأله 1230

اگر در نماز احتیاط چیزی كه ركن نیست سهوا كم یا زیاد شود ، سجده سهو ندارد.

مسأله 1231

اگر بعد از سلام نماز احتیاط شك كند كه یكیاز اجزاء یا شرایط آنرا بجا آورده یا نه ، به شك خود اعتنا نكند .

مسأله 1232

اگر در نماز احتیاط ، تشهد یا یك سجده را فراموش كند ، احتیاط مستحب آن است كه بعد از سلام آن را قضا نماید .

مسأله 1233

اگر نماز احتیاط وقضای یك سجده یا قضای یك تشهد یا دو سجده سهو بر او واجب شود ، باید اول نماز احتیاط را بجا آورد .

مسأله 1234

حكم گمان در ركعتهای نماز حكم یقین است ، مثلا اگر در نماز چهار ركعتی انسان گمان دارد كه نماز را چهار ركعت خوانده نباید نماز احتیاط بخواند ، ولی اگر در غیر ركعتها گمان پیدا كند باید به احتیاط عمل نماید و دستور در هر موردی طور مخصوصی است كه در كتابهای مفصل گفته شد .

مسأله 1235

حكم شك و سهو و گمان در نمازهای واجب یومیه و نمازهای واجب دیگر فرق ندارد ، مثلا اگر در نماز آیات شك كند كه یك ركعت خوانده یا دو ركعت ، چون شك او در نماز دو ركعتی است ، نمازش باطل میشود. 


<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

ادامه احکام نماز 18:
موضوع: <-PostCategory-> 9 شهريور 1389برچسب:, 9:25 قبل از ظهر

 


مسأله 1170

اگر بعد از ركوع یا سجود شك كند كه كارهای واجب آن مانند ذكر و آرام بودن بدن را انجام داده یا نه ، باید به شك خود اعتنا نكند .

مسأله 1171

اگر در حالی كه به سجده میرود شك كند كه ركوع كرده یا نه ، یا شك كند كه بعد از ركوع ایستاده یا نه ، به شك خود اعتنا نكند .

مسأله 1172

اگر در حال برخاستن شك كند كه تشهد را بجا آورده یا نه ، باید اعتنا نكند ولی اگر شك كند كه سجده را بجا آورده یا نه باید برگردد وبجا آورد .

مسأله 1173

كسی كه نشسته یا خوابیده نماز میخواند ، اگر موقعی كه حمد یا تسبیحات میخواند ، شك كند كه سجده یا تشهد را بجا آورده یا نه ، باید به شك خود اعتنا نكند و اگر پیش از آن كه مشغول حمد یا تسبیحات شود ، شك كند كه سجده یا تشهد را بجا آورده یا نه ، باید بجا آورد .

مسأله 1174

اگر شك كند كه یكی از ركنهای نماز را بجا آورده یا نه ، چنانچه مشغول كاری كه بعد از آن است نشده ، باید آن را بجا آورد مثلا اگر پیش از خواندن تشهد شك كند كه دو سجده را بجا آورده یا نه باید بجا آورد و چنانچه بعد یادش بیاید كه آن ركن را بجا آورده بوده ، چون ركن زیاد شده نمازش باطل است .

مسأله 1175

اگر شك كند عملی را كه ركن نیست بجا آورده یا نه چنانچه مشغول كاری كه بعد از آن است نشده ، باید آن را بجا آورد ، مثلا اگر پیش از خواندن سوره شك كند كه حمد را خوانده یا نه ، باید حمد را بخواند و اگر بعد از انجام آن یادش بیاید كه آن را بجا آورده بوده چون ركن زیاد نشده نماز صحیح است .

مسأله 1176

اگر شك كند كه ركنی را بجا آورده یا نه ، چنانچه مشغول تشهد است اگر شك كند كه دو سجده را بجا آورده یا نه ، باید به شك خود اعتنا نكند و اگر یادش بیاید كه آن ركن را بجا نیاورده ، در صورتی كه مشغول ركن بعد نشده ، باید آن را بجا آورد و اگر مشغول ركن بعد شده نمازش باطل است ، مثلا اگر پیش از ركوع ركعت بعد یادش بیاید كه دو سجده را بجا نیاورده ، باید بجا آورد و اگر در ركوع یا بعد از آن یادش بیاید نمازش باطل است .

مسأله 1177

اگر شك كند عملی را كه ركن نیست بجا آورده یا نه چنانچه مشغول كاری كه بعد از آنست شده ، باید به شك خود اعتنا نكند ، مثلا موقعی كه مشغول خواندن سوره است ، اگر شك كند كه حمد را خوانده یا نه ، باید به شك خود اعتنا نكند ، و اگر بعد یادش بیاید كه آنرا بجا نیاورده در صورتی كه مشغول ركن بعد نشده ، باید بجا آورد و اگر مشغول ركن بعد شده ، نمازش صحیح است . بنابر این اگر مثلا در قنوت یادش بیاید كه حمد را نخوانده ، باید بخواند و اگر در ركوع یادش بیاید نماز او صحیح است .

مسأله 1178

اگر شك كند كه سلام نماز را گفته یا نه ، یا شك كند درست گفته یا نه ، چنانچه مشغول تعقیب نماز یا نماز دیگر شده ، یا به واسطه انجام كاری كه نماز را به هم میزند ، از حال نمازگزار بیرون رفته ، باید به شك خود اعتنا نكند و اگر پیش از اینها شك كند ، باید سلام را بگوید . اما اگر در صحیح گفتن سلام شك كند در هر صورت باید به شك خود اعتنا ننماید چه مشغول كار دیگر شده باشد یا نه .

2 شك بعد از سلام

مسأله 1179

اگر بعد از سلام نماز شك كند كه نمازش صحیح بوده یا نه ، مثلا شك كند ركوع كرده یا نه ، یا بعد از سلام نماز چهار ركعتی شك كند كه چهار ركعت خوانده یا پنج ركعت به شك خود اعتنا نكند ، ولی اگر هر دو طرف شك او باطل باشد ، مثلا بعد از سلام نماز چهار ركعتی شك كند كه سه ركعت خوانده یا پنج ركعت ، نمازش باطل است .

3 شك بعد از وقت

مسأله 1180

اگر بعد از گذشتن وقت نماز شك كند كه نماز خوانده یا نه ، یا گمان كند كه نخوانده ، خواندن آن لازم نیست ، ولی اگر پیش از گذشتن وقت ، شك كند كه نماز خوانده یا نه ، یا گمان كند كه نخوانده ، باید آن نماز را بخواند بلكه اگر گمان كند كه خوانده ، باید آن را بجا آورد .

مسأله 1181

اگر بعد از گذشتن وقت شك كند كه نماز را درست خوانده یا نه به شك خود اعتنا نكند .

مسأله 1182

اگر بعد از گذشتن وقت نماز ظهر و عصر بداند چهار ركعت نماز خوانده ولی نداند به نیت ظهر خوانده یا به نیت عصر باید چهار ركعت نماز قضا به نیت نمازی كه بر او واجب است بخواند .

مسأله 1183

اگر بعد از گذشتن وقت نماز مغرب و عشا ، بداند یك نماز خوانده ولی نداند سه ركعتی خوانده یا چهار ركعتی باید قضای نماز مغرب و عشا را بخواند .

4 كثیر الشك ( كسی كه زیاد شك میكند )

مسأله 1184

اگر كسی در یك نماز سه مرتبه شك كند ، یا در سه نماز پشت سرهم مثلا در نماز صبح و ظهر و عصر شك كند ، كثیر الشك است و چنانچه زیاد شك كردن او از غضب یا ترس یا پریشانی حواس نباشد ، به شك خود اعتنا نكند .

مسأله 1185

كثیر الشك اگر در بجا آوردن چیزی شك كند ، چنانچه بجا آوردن آن نماز را باطل نمیكند ، باید بنا بگذارد كه آن را بجا آورده ، مثلا اگر شك كند كه ركوع كرده یا نه ، باید بنا بگذارد كه ركوع كرده است ، واگر بجا آوردن آن نماز را باطل میكند باید بنا بگذارد كه آن را انجام نداده مثلا اگر شك كند كه یك ركوع كرده یا بیشتر چون زیاد شدن ركوع نماز را باطل میكند باید بنا بگذارد كه بیشتر از یك ركوع نكرده است .

مسأله 1186

كسی كه در یك چیز نماز زیاد شك میكند ، چنانچه در چیزهای دیگر نماز شك كند باید بدستور آن عمل نماید ، مثلا كسی كه زیاد شك میكند سجده كرده یا نه اگر در بجا آوردن ركوع شك كند باید به دستور آن رفتار نماید یعنی اگر ایستاده است ركوع را بجا آورد و اگر به سجده رفته اعتنا نكند .

مسأله 1187

كسی كه در نماز مخصوصی مثلا در نماز ظهر زیاد شك میكند اگر در نماز دیگر مثلا در نماز عصر شك كند ، باید به دستور شك رفتار نماید .

مسأله 1188

كسی كه وقتی در جای مخصوصی نماز میخواند زیاد شك میكند ، اگر در غیر آنجا نماز بخواند وشكی برای او پیش آید به دستور شك عمل نماید .

مسأله 1189

اگر انسان شك كند كه كثیر الشك شده یا نه ، باید به دستور شك عمل نماید . وكثیر الشك تا وقتی یقین نكند كه به حال معمولی مردم برگشته باید به شك خود اعتنا نكند .

مسأله 1190

كسی كه زیاد شك میكند ، اگر شك كند ركنی را بجا آورده یا نه ، و اعتنا نكند بعد یادش بیاید كه آن را بجا نیاورده ، چنانچه مشغول ركن بعد نشده ، باید آن را بجا آورد ، و اگر مشغول ركن بعد شده نمازش باطل است ، مثلا اگر شك كند ركوع كرده یا نه و اعتنا نكند ، چنانچه پیش از سجده یادش بیاید كه ركوع نكرده ، باید ركوع كند و اگر در سجده یادش بیاید ، نمازش باطل است .

مسأله 1191

كسی كه زیاد شك میكند ، اگر شك كند چیزی را كه ركن نیست بجا آورده یا نه واعتنا نكند وبعد یادش بیاید كه آن را بجا نیاورده ، چنانچه از محل بجا آوردن آن نگذشته باید آنرا بجا آورد ، و اگر از محل آن گذشته نمازش صحیح است ، مثلا اگر شك كند كه حمد خوانده یا نه و اعتنا نكند ، چنانچه در قنوت یادش بیاید كه حمد نخوانده ، باید بخواند و اگر در ركوع یادش بیاید نماز او صحیح است .

 شكیات نماز

5 شك امام ومأموم

مسأله 1192

اگر امام جماعت در شماره ركعتهای نماز شك كند مثلا شك كند كه سه ركعت خوانده یا چهار ركعت ، چنانچه مأموم یقین یا گمان داشته باشد كه چهار ركعت خوانده و به امام بفهماند كه چهار ركعت خوانده است ، امام باید نماز را تمام كند و خواندن نماز احتیاط لازم نیست ونیز اگر امام یقین یا گمان داشته باشد كه چند ركعت خوانده است ومأموم در شماره ركعتهای نماز شك كند ، باید به شك خود اعتنا ننماید .

6 شك در نماز مستحبی

مسأله 1193

اگر در شماره ركعتهای نماز مستحبی شك كند ، چنانچه طرف بیشتر شك نماز را باطل میكند ، باید بنا را بر كمتر بگذارد مثلا اگر در نافله صبح شك كند كه دو ركعت خوانده یا سه ركعت ، باید بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است و اگر طرف بیشتر شك نماز را باطل نمیكند ، مثلا شك كند كه دو ركعت خوانده یا یك ركعت به هر طرف شك عمل كند ، نمازش صحیح است .

مسأله 1194

كم شدن ركن ، نافله را باطل میكند بنابر احتیاط واجب ، ولی زیاد شدن ركن ، آن را باطل نمیكند ، پس اگر یكی از كارهای نافله را فراموش كند و موقعی یادش بیاید كه مشغول ركن بعد از آن شده باید آن كار را انجام دهد و دوباره آن ركن را بجا آورد مثلا اگر در بین ركوع یادش بیاید كه سوره را نخوانده ، باید برگردد و سوره را بخواند و دوباره به ركوع رود .

مسأله 1195

اگر در یكی از كارهای نافله شك كند ، خواه ركن باشد یا غیر ركن ، چنانچه محل آن نگذشته ، باید بجا آورد و اگر محل آن گذشته ، به شك خود اعتنا نكند.

مسأله 1196

اگر در نماز مستحبی دو ركعتی گمانش به سه ركعت یا بیشتر برود یا گمانش به دو ركعت یا كمتر برود باید به همان گمان عمل كند ، مثلا اگر گمانش به یك ركعت میرود احتیاطا باید یك ركعت دیگر بخواند .

مسأله 1197

اگر در نماز نافله كاری كند كه برای آن سجده سهو واجب میشود ، یا یك سجده یا تشهد را فراموش نماید ، لازم نیست بعد از نماز ، سجده سهو یا قضای سجده و تشهد را بجا آورد .

مسأله 1198

اگر شك كند كه نماز مستحبی را خوانده یا نه ، چنانچه آن نماز مثل نماز جعفر طیار وقت معین نداشته باشد ، بنا بگذارد كه نخوانده است . و همچنین است اگر مثل نافله یومیه وقت معین داشته باشد و پیش از گذشتن وقت شك كند كه آن را بجا آورده یا نه ، ولی اگر بعد از گذشت وقت شك كند كه خوانده است یا نه ، به شك خود اعتنا نكند .

شكهای صحیح

مسأله 1199

در نه صورت اگر در شماره ركعتهای نماز چهار ركعتی شك كند ، باید فورا فكر نماید پس اگر یقین یا گمان به یك طرف شك پیدا كرد ، همان طرف را بگیرد و نماز را تمام كند وگرنه به دستورهائی كه گفته میشود عمل نماید و آن نه صورت از این قرار است : اول : آن كه بعد از سر برداشتن از سجده دوم شك كند دو ركعت خوانده یا سه ركعت ، كه باید بنا بگذارد سه ركعت خوانده و یك ركعت دیگر بخواند و نماز را تمام كند و بعد از نماز یك ركعت نماز احتیاط ایستاده یا دو ركعت نشسته به دستوری كه بعدا گفته میشود بجا آورد . دوم : شك بین دو و چهار بعد از سر برداشتن از سجده دوم كه باید بنا بگذارد چهار ركعت خوانده و نماز را تمام كند وبعد از نماز دو ركعت نماز احتیاط ایستاده بخواند . سوم : شك بین دو و سه و چهار بعد از سر برداشتن از سجده دوم كه باید بنا بر چهار بگذارد و بعد از نماز دو ركعت نماز احتیاط ایستاده وبعد دو ركعت نشسته بجا آورد ، ولی اگر بعد از سجده اول یا پیش از سر برداشتن از سجده دوم یكی از این سه شك برایش پیش آید باید نماز را رها كند و دوباره بخواند . چهارم : شك بین چهار و پنج بعد از سر برداشتن از سجده دوم كه باید بنا بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند وبعد از نماز دو سجده سهو بجا آورد ولی اگر بعد از سجده اول ، یا پیش از سر برداشتن از سجده دوم ، این شك ، برای او پیش آید ، بنابر احتیاط واجب باید به دستوری كه گفته شد عمل كند و نماز را هم دوباره بخواند . پنجم : شك بین سه و چهار ، كه در هر جای نماز باشد ، باید بنابر چهار بگذارد ونماز را تمام كند و بعد از نماز یك ركعت نماز احتیاط ایستاده یا دو ركعت نشسته بجا آورد . ششم : شك بین چهار و پنج در حال ایستاده كه باید بنشیند و تشهد بخواند و نماز را سلام دهد ویك ركعت نماز احتیاط ایستاده یا دو ركعت نشسته بجا آورد . هفتم : شك بین سه و پنج در حال ایستاده كه باید بنشیند و تشهد بخواند ونماز را سلام دهد و دو ركعت نماز احتیاط ایستاده بجا آورد . هشتم : شك بین سه و چهار و پنج در حال ایستاده ، كه باید بنشیند و تشهد بخواند و بعد از سلام نماز دو ركعت نماز احتیاط ایستاده وبعد دو ركعت نشسته بجا آورد . نهم : شك بین پنج و شش در حال ایستاده كه باید بنشیند و تشهد بخواند و نماز را سلام دهد و دو سجده سهو بجا آورد .

مسأله 1200

اگر یكی از شكهای صحیح برای انسان پیش آید نباید نماز را بشكند و چنانچه نماز را بشكند معصیت كرده است ، پس اگر پیش از انجام كاری كه نماز را باطل میكند مثل رو گرداندن از قبله ، نماز را از سر گیرد نماز دومش هم باطل است . و اگر بعد از انجام كاری كه نماز را باطل میكند ، مشغول نماز شود نماز دومش صحیح است .

مسأله 1201

اگر یكی از شكهائی كه نماز احتیاط برای آنها واجب است در نماز پیش آید ، چنانچه انسان نماز را تمام كند وبدون خواندن نماز احتیاط نماز را از سر بگیرد معصیت كرده است . پس اگر پیش از انجام كاری كه نماز را باطل میكند نماز را از سر گرفته ، نماز دومش هم باطل است و اگر بعد از انجام كاری كه نماز را باطل میكند ، مشغول نماز شده نماز دومش صحیح است .

مسأله 1202

وقتی یكی از شكهای صحیح برای انسان پیش آید چنانكه گفته شد ، باید فورا فكر كند ولی اگر چیزهائی كه به واسطه آنها ممكن است یقین یا گمان به یك طرف شك پیدا شود ، از بین نمیرود ، چنانچه كمی بعد فكر كند اشكال ندارد ، مثلا اگر در سجده شك كند میتواند تا بعد از سجده فكر كردن را تأخیر بیندازد .

مسأله 1203

اگر اول گمانش به یك طرف بیشتر باشد ، بعد دو طرف در نظر او مساوی شود ، باید به دستور شك عمل نماید . واگر اول دو طرف در نظر او مساوی باشد وبه طرفی كه وظیفه او است بنا بگذارد ، بعد گمانش به طرف دیگر برود ، باید همان طرف را بگیرد ونماز را تمام كند .

مسأله 1204

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

عبادات شبانه بزرگان18
موضوع: <-PostCategory-> 9 شهريور 1389برچسب:, 9:24 قبل از ظهر

 پنجاه و چهارم: شهيدي در حالت نماز شب خواندن


صبح روز بعد از والفجر که برای انتقال شهدا و بقيه مجروحان به منطقه رفته بوديم با صحنه عجيب وی رو برو شدم.

در بين شهدا شهيدی بود که ديشب مجروح شده بود. اين شهيد روی سجاده‌ای نشسته بود. قرآن و مهرش روی سجاده بود و هر دو دستش شديداً مجروح شده بود او با اين حال شهيد شده بود. از خودم پرسيدم اينها با اين وضع هم نماز شبشان را ترک نکردند. ما کجای راه هستيم؟

 

 پنجاه و پنجم: اندیشه‌ای که بهتر از عبادت یک سال است


آقای قدس می گوید: «روزی آقا می‌فرمود: یکی از علمای بزرگ نجف اشرف هنگام سحر و وقت نماز شب پسر نوجوانش را که در اطاق آقا خوابیده بود صدا زد و گفت: برخیز و چند رکعت نماز شب بخوان. پسر پاسخ داد: چشم.
آقا مشغول نماز شد و چند رکعت نماز خواند. ولی آقا زاده بر نخاست. مجدداً آقا او را صدا زد که: پسرم، پا شو چند رکعت نماز بخوان.

باز پسر گفت: چشم.
آقا مشغول نماز شد ولی دید فرزندش از رختخواب بر نمی‌خیزد، برای بار سوم او را صدا زد. پسر گفت: حاج آقا، من دارم فکر می‌کنم، همان فکری که درباره آن در روایت آمده است که: امام صادق (ع) می‌فرماید:
«تفکر ساعة خیر من عباده سنه» یک ساعت تفکر بهتر از یک سال عبادت است.
آیت الله العظمی بهجت فرمودند: آقا پرخاش کرد و فرمود: ... و خود آیت الله بهجت کلمه را بر زبان جاری نکرد، ولی ما همه فهمیدیم که آن بزرگ مرد فرموده بود: پدر سوخته، آن فکری از عبادت یک یا شصت سال بهتر است که انسان را به خواندن نماز شب وادارد، نه اینکه انسان وقت نماز شب دراز بکشد و فکر بکند و به این بهانه از خواندن آن شانه خالی کند».

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

موضوع: <-PostCategory-> 8 شهريور 1389برچسب:, 10:49 قبل از ظهر

 

file:///D:/Documents%20and%20Settings/apm/My%20Documents/My%20Pictures/koofeh4.gif

السلام و علیک یا امیرالمومنین علی علیه السلام

 

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

ادامه احکام نماز17 :
موضوع: <-PostCategory-> 8 شهريور 1389برچسب:, 10:43 قبل از ظهر

 

مسأله 1130

هر گاه برای ادب دستها را روی هم بگذارد ، اگر چه مثل آنها نباشد ، بنابر احتیاط واجب باید نماز را دوباره بخواند ، ولی اگر از روی فراموشی یا ناچاری یا برای كار دیگر مثل خاراندن دست و مانند آن ، دستها را رویهم بگذارد اشكال ندارد .

چهارم از مبطلات نماز آن است كه بعد از خواندن حمد ، آمین بگوید . ولی اگر اشتباها یا از روی تقیه بگوید ، نمازش باطل نمیشود .

پنجم از مبطلات نماز آن است كه عمدا یا از روی فراموشی پشت به قبله كند ، یا به طرف راست یا چپ قبله برگردد ، بلكه اگر عمدا بقدری برگردد كه نگویند رو به قبله است ، اگر چه بطرف راست یا چپ نرسد ، نمازش باطل است .

مسأله 1131

اگر عمدا همه صورت را بطرف راست یا چپ قبله برگرداند نمازش باطل است بلكه اگر سهوا هم صورت را به این مقدار برگرداند احتیاط واجب آن است كه نماز را دوباره بخواند و لازم نیست كه نماز اول را تمام نماید ، ولی اگر سر را كمی بگرداند عمدا باشد یا اشتباها نمازش باطل نمیشود .

ششم از مبطلات نماز آن است كه عمدا كلمه‌ای بگوید كه از آن كلمه قصد معنی كند اگر چه معنی هم نداشته باشد ویك حرف هم باشد بلكه اگر قصد هم نكند بنابر احتیاط واجب باید نماز را دوباره بخواند در صورتی كه دو حرف یا بیشتر باشد ، ولی اگر سهوا بگوید نماز باطل نمیشود .

مسأله 1132

اگر كلمه‌ای بگوید كه یك حرف دارد ، چنانچه آن كلمه معنی داشته باشد مثل ( ق ) كه در زبان عرب به معنای این است كه نگهداری كن ، چنانچه معنی آن را بداند و قصد آنرا نماید ، نمازش باطل میشود ، بلكه اگر قصد معنای آن را نكند ولی ملتفت معنای آن باشد احتیاط واجب آن است كه نماز را دوباره بخواند.

مسأله 1133

سرفه كردن و آروغ زدن و آه كشیدن در نماز اشكال ندارد ، ولی گفتن آخ و آه و مانند اینها كه دو حرف است ، اگر عمدی باشد نماز را باطل میكند .

مسأله 1134

اگر كلمه‌ای را به قصد ذكر بگوید مثلا به قصد ذكر بگوید : ( الله اكبر ) ودر موقع گفتن آن ، صدا را بلند كند كه چیزی را به دیگری بفهماند اشكال ندارد ولی چنانچه به قصد این كه چیزی به كسی بفهماند بگوید ، اگر چه قصد ذكر هم داشته باشد ، نماز باطل میشود .

مسأله 1135

خواندن قرآن در نماز ، غیر از چهار سوره‌ای كه سجده واجب دارد و در احكام جنابت گفته شد و نیز دعا كردن در نماز اشكال ندارد اگر چه به فارسی یا زبان دیگر باشد .

مسأله 1136

اگر چیزی از حمد و سوره و ذكرهای نماز را عمدا یا احتیاطا چند مرتبه بگوید اشكال ندارد .

مسأله 1137

در حال نماز ، انسان نباید به دیگری سلام كند واگر دیگری به او سلام كند ، باید طوری جواب دهد كه سلام مقدم باشد مثلا بگوید ( السلام علیكم ) یا ( سلام علیكم ) و نباید ( علیكم السلام ) بگوید .

مسأله 1138

انسان باید جواب سلام را چه در نماز یا در غیر نماز فورا بگوید ، واگر عمدا یا از روی فراموشی جواب سلام را به قدری طول دهد ، كه اگر جواب بگوید جواب آن سلام حساب نشود ، چنانچه در نماز باشد نباید جواب بدهد و اگر در نماز نباشد ، جواب دادن واجب نیست .

مسأله 1139

باید جواب سلام را طوری بگوید كه سلام كننده بشنود ، ولی اگر سلام كننده كر باشد ، چنانچه انسان بطور معمول جواب او را بدهد كافی است .

مسأله 1140

نمازگزار جواب سلام را به قصد جواب بگوید نه به قصد دعا .

مسأله 1141

اگر زن یا مرد نامحرم یا بچه ممیز یعنی بچه‌ای كه خوب و بد را میفهمد به نمازگزار سلام كند ، نمازگزار باید جواب او را بدهد .

مسأله 1142

اگر نمازگزار جواب سلام را ندهد معصیت كرده ولی نمازش صحیح است .

مسأله 1143

اگر كسی به نمازگزار غلط سلام كند ، بطوری كه سلام حساب نشود ، جواب او واجب نیست .

مسأله 1144

جواب سلام كسی كه از روی مسخره یا شوخی سلام میكند واجب نیست ، واحتیاط واجب آن است كه در جواب سلام مرد و زن غیر مسلمان بگوید سلام یا فقط علیك .

مسأله 1145

اگر كسی به عده‌ای سلام كند ، جواب سلام او بر همه آنان واجب است ، ولی اگر یكی از آنان جواب دهد كافی است .

مسأله 1146

اگر كسی به عده‌ای سلام كند وكسی كه سلام كننده قصد سلام دادن به او را نداشته جواب دهد ، باز هم جواب سلام او بر آن عده واجب است .

مسأله 1147

اگر به عده‌ای سلام كند و كسی كه بین آنها مشغول نماز است شك كند كه سلام كننده قصد سلام كردن به او را هم داشته یا نه ، نباید جواب بدهد ، و همچنین است اگر بداند كه قصد او را هم‌داشته ولی دیگری جواب سلام را بدهد . اما اگر بداند كه قصد او را هم داشته و دیگری جواب ندهد ، باید جواب او را بگوید .

مسأله 1148

سلام كردن مستحب است و خیلی سفارش شده است كه سواره به پیاده وایستاده به نشسته و كوچكتر به بزرگتر سلام كند .

مسأله 1149

اگر دو نفر با هم به یكدیگر سلام كنند ، بر هر یك واجب است جواب سلام دیگری را بدهد .

مسأله 1150

در غیر نماز ، مستحب است جواب سلام را بهتر از سلام بگوید مثلا اگر كسی گفت سلام علیكم در جواب بگوید سلام علیكم و رحمه الله .

هفتم از مبطلات نماز خنده با صدا و ترجیع و بنابر احتیاط واجب خنده با صدا اگر چه ترجیع نداشته باشد وعمدی است وچنانچه سهوا با صدا بخندد یا لبخند بزند نمازش باطل نمیشود .

مسأله 1151

اگر برای جلوگیری از صدای خنده حالش تغییر كند ، مثلا رنگش سرخ شود ، چنانچه از صورت نمازگزار بیرون رود ، باید نمازش را دوباره بخواند .

هشتم از مبطلات نماز آن است كه برای كار دنیا عمدا با صدا گریه كند ، ولی اگر برای كار دنیا بی صدا گریه كند اشكال ندارد ولی اگر از ترس خدا یا برای آخرت گریه كند ، آهسته باشد یا بلند اشكال ندارد ، بلكه از بهترین اعمال است .

نهم از مبطلات نماز كاری است كه صورت نماز را به هم بزند مثلا دست زدن و به هوا پریدن و مانند

اینها كم باشد یا زیاد عمدا باشد یا از روی فراموشی . ولی كاری كه صورت نماز را به هم نزند مثل اشاره كردن به دست اشكال ندارد .

مسأله 1152

اگر در بین نماز به قدری ساكت بماند كه نگویند نماز میخواند نمازش باطل میشود .

مسأله 1153

اگر در بین نماز كاری انجام دهد یا مدتی ساكت شود وشك كند كه نماز به هم خورده یا نه ، نمازش صحیح است .

دهم از مبطلات نماز ، خوردن و آشامیدن است ، اگر در نماز طوری بخورد یا بیاشامد كه نگویند نماز میخواند .

مسأله 1154

احتیاط واجب آن است كه در نماز هیچ چیز نخورد و نیاشامد چه موالات نماز بهم بخورد یا نخورد و چه بگویند نماز میخواند یا نگویند .

مسأله 1155

اگر در بین نماز ، غذائی را كه لای دندانها مانده فرو ببرد ، نمازش باطل نمیشود . واگر قند یا شكر و مانند اینها در دهان مانده باشد و در حال نماز كم كم آب شود و فرو رود نمازش اشكال پیدا میكند .

یازدهم از مبطلات نماز شك در ركعتهای نماز دو ركعتی یا سه ركعتی یا در دو ركعت اول نمازهای چهار ركعتی است .

دوازدهم از مبطلات نماز آن است كه ركن نماز را عمدا یا سهوا كم یا زیاد كند ، یا چیزی را كه ركن نیست عمدا كم یا زیاد نماید .

مسأله 1156

اگر بعد از نماز شك كند كه در بین نماز كاری كه نماز را باطل میكند انجام داده یا نه نمازش صحیح است. 

 چیزهائی كه در نماز مكروه است

مسأله 1157

مكروه است در نماز صورت را كمی به طرف راست یا چپ بگرداند و چشمها را هم بگذارد ، یا به طرف راست و چپ بگرداند و با ریش و دست خود بازی كند و انگشتها را داخل هم نماید و آب دهان بیندازد و به خط قرآن یا كتاب یا خط انگشتری نگاه كند ونیز مكروه است در موقع خواندن حمد و سوره و گفتن ذكر ، برای شنیدن حرف كسی ساكت شود ، بلكه هر كاری كه خضوع و خشوع را از بین ببرد مكروه میباشد .

مسأله 1158

موقعی كه انسان خوابش میآید و نیز موقع خودداری كردن از بول و غائط ، مكروه است نماز بخواند . و همچنین پوشیدن جوراب تنگ كه پا را فشار دهد در نماز مكروه میباشد ، و غیر اینها مكروهات دیگری هم در كتابهای مفصل گفته شده است. 

مواردی كه می شود نماز واجب را شكست

مسأله 1159

شكستن نماز واجب از روی اختیار حرام است ، ولیبرای حفظ مال و جلوگیری از ضرر مالی یا بدنی مانعی ندارد .

مسأله 1160

اگر حفظ جان خود انسان یا كسی كه حفظ جان او واجب است یا حفظ مالی كه نگهداری آن واجب میباشد ، بدون شكستن نماز ممكن نباشد باید نماز را بشكند ولی شكستن نماز برای مالی كه اهمیت ندارد مكروه است .

مسأله 1161

اگر در وسعت وقت مشغول نماز باشد و طلبكار طلب خود را از او مطالبه كند ، چنانچه بتواند در بین نماز طلب او را بدهد ، باید در همان حال بپردازد و اگر بدون شكستن نماز ، دادن طلب او ممكن نیست باید نماز را بشكند و طلب او را بدهد ، بعد نماز را بخواند .

مسأله 1162

اگر در بین نماز بفهمد كه مسجد نجس است ، چنانچه وقت تنگ باشد ، باید نماز را تمام كند ، واگر وقت وسعت دارد و تطهیر مسجد نماز را به هم نمیزند باید در بین نماز تطهیر كند ، بعد بقیه نماز را بخواند و اگر نماز را به هم میزند ، باید نماز را بشكند ومسجد را تطهیر نماید بعد نماز را بخواند .

مسأله 1163

كسی كه باید نماز را بشكند ، اگر نماز را تمام كند معصیت كرده ، ولی نماز او صحیح است اگر چه احتیاط مستحب آن است كه دوباره بخواند .

مسأله 1164

اگر پیش از آن كه به اندازه ركوع خم شود ، یادش بیاید كه اذان یا اقامه را فراموش كرده ، چنانچه وقت نماز وسعت دارد ، مستحب است برای گفتن آنها نماز را بشكند. 

شكیات نماز

شكیات نماز 23 قسم است : هشت قسم آن شكهائی است كه نماز را باطل میكند و به شش قسم آن نباید اعتنا كرد ونه قسم دیگر آن صحیح است .

شكهای مبطل

مسأله 1165

شكهائی كه نماز را باطل میكند از این قرار است : اول شك در شماره ركعتهای نماز دو ركعتی مثل نماز صبح و نماز مسافر ، ولی شك در شماره ركعتهای نماز مستحب دو ركعتی و بعضی از نمازهای احتیاط نماز را باطل نمیكند . دوم شك در شماره ركعتهای نماز سه ركعتی . سوم آن كه در نماز چهار ركعتی شك كند كه یك ركعت خوانده یا بیشتر . چهارم آن كه در نماز چهار ركعتی پیش از تمام شدن سجده دوم ، شك كند كه دو ركعت خوانده یا بیشتر ، در این صورت نمازش باطل و باید اعاده كند ، و بهتر آن است كه عمل به حكم شك نماید نماز را اعاده كند . پنجم شك بین دو و پنج یا دو و بیشتر از پنج . ششم شك بین سه وشش یا سه و بیشتر از شش . هفتم شك در ركعتهای نماز كه نداند چند ركعت خوانده است . هشتم شك بین چهار و شش یا چهار و بیشتر از شش چه پیش از تمام شدن

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

عبادات شبانه بزرگان17
موضوع: <-PostCategory-> 8 شهريور 1389برچسب:, 10:43 قبل از ظهر

 پنجاه و يكم: نماز شب در اسارت


يكى از برادران آزاده مى‌گويد:
در يكى از اردوگاهها، پس از آن كه عزيزى از ميانمان رخت بربست و به شهادت رسيد، گروهبان عراقى درباره‌اش گفت:

(او اسيرى بود كه هر شب در گوشه اتاق شماره 12 نماز شب مى‌خواند). امام حسين (ع) از رسول خدا (ص) نقل كرد: كه آن حضرت فرمود: كسى كه عمرش با قيام شب و عبادت خدا خاتمه يابد اهل بهشت است.

 

 پنجاه و دوم: نماز شب نخوانده بود گريه مى‌كرد.


حجت الاسلام على محدّث زاده درباره پدرش مرحوم حاج شيخ عبّاس قمى (ره) مى‌گويد:
يك روز صبح پدرم برخاست و شروع به گريه كردن نمود، از او پرسيدم: چرا اشك مى‌ريزيد؟
فرمود: براى اين كه ديشب نماز شب نخواندم! گفتم: پدر جان! نماز شب كه مستحب است و واجب نيست، شما كه ترك واجب نكرده‌ايد و حرامى به جا نياورده‌ايد، چرا اين طور نگرانيد؟ فرمود: فرزندم! نگرانى من از اين است كه من چه كرده‌ام كه بايد توفيق نماز شب خواندن از من سلب شود؟

 

 پنجاه و سوم: توجه تام به حضرت حقّ


در نجف رسم بود که طلاب در ایام زیارتی، دسته دسته و بسیاری از اوقات با پای پیاده برای زیارت عتبات عالیات می رفتند و شب را در بین راه به جهت خواندن نماز شب توقف و هر یک در گوشه ای مشغول نماز شب می‌شدند.
در یکی از سفرها آقای روحانی پیر مردی که همراه آنها بود بیشتر فاصله گرفت و مشغول نماز شب شد، ناگهان آقایان غرش و نعره شیری را از نزدیک شنیدند و در صدد بر آمدند که چه بکنند. دیدند شیر به سوی آن پیرمرد می‌رود، گفتند:

«إنا لله و إنا إلیه راجعون» هیچ کاری نمی‌توانستند انجام بدهند، شیر رفت و رفت و رفت تا چند قدمی آن آقا ایستاد، آقا هم ظاهراً در رکعت وَتر بود، شیر چند دقیقه کنار آقا ایستاد و آقا را نگاه می‌کرد، آقا هم مانند مجسمه ایستاده بود و هیچ تکان نمی‌خورد، بعد از دقایقی شیر حرکت کرد و رفت.
چون قدری دور شد آقایان دوان دوان به خدمت آقا رفتند و بعد از تمام شدن نماز وَتر به او گفتند: آقا! از شیر نترسیدی؟ شگفت اینکه پا به فرار نگذاشتی، أحسنت! عجب دل قوی و با جرئتی داری؟ آقا فرمود: بله من ترسیدم، خیلی هم ترسیدم اما دیدم با فرار کردن از چنگال او نجات نمی‌یابم، لذا به خود گفتم که پس چه بهتر حال که باید طعمه شیر شوم، در حال مناجات و راز و نیاز با قاضی الحاجات باشم. و با این حال خوب از دنیا بروم.
حجة الاسلام و المسلمین آقای تهرانی یکی از شاگردان آقا جریان فوق را به صورت ذیل از آیت الله بهجت نقل میکند:
«حضرت استاد این قضیه را مکرر به این صورت نقل می‌فرمودند که در نجف معروف شده بود که فلان آقا از شیر نمی‌ترسد و در بیابان شیر را دیده نترسیده است.
از خود آقا در این باره سؤال می‌کنند می‌فرماید: نه، من نیز خیلی از شیر می‌ترسم، ولی وقتی در بیابان مشغول نماز بودم ناگهان شیری از بالای کوه به سوی من سرازیر شد، با خود گفتم: بهتر است اینک که قدرت بر رهایی از شیر را ندارم فکر فرار را کنار گذارم و همچنان به نماز مشغول شوم، و چه بهتر که مرا در حال نماز بدرد، لذا از نماز دست بر نداشتم و هیچ عکس العملی از خود نشان ندادم، تا اینکه شیر نزدیک من آمد و دید من کاری نمی کنم، دورادور من گشت و رفت».

 

ادامه زیباترین حکایات را در گزینه داستان فهرست این وبلاگ مطالعه فرمایید

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

ادامه احکام نماز16 :
موضوع: <-PostCategory-> 7 شهريور 1389برچسب:, 9:48 قبل از ظهر

مسأله 1090

سجده كردن برای غیر خداوند متعال حرام میباشد و بعضی از مردم عوام كه‌مقابل قبر امامان علیهم السلام پیشانی را به زمین میگذارند ، اگر برای شكر خداوند متعال باشد ، اشكال ندارد وگرنه حرام است .

مسأله 1091

در سجده چند چیز مستحب است :

1 كسی كه ایستاده نماز میخواند بعد از آن كه سر از ركوع برداشت وكاملا ایستاد وكسی كه نشسته نماز میخواند ، بعد از آن كه كاملا نشست ، برای رفتن به سجده تكبیر بگوید .

2 موقعی كه مرد میخواهد به سجده برود ، اول دستها را و زن اول زانوها را به زمین بگذارد .

3 بینی را به مهر یا چیزی كه سجده بر آن صحیح است بگذارد .

4 در حال سجده انگشتان دست را به هم بچسباند و برابر گوش بگذارد ، بطوری كه سر آنها رو به قبله باشد .

5 در سجده دعا كند و از خدا حاجت بخواهد و این دعا را بخواند : یا خیر المسؤولین و یا خیر المعطین ارزقنی وارزق عیالی من فضلك فانك ذوالفضل العظیم . یعنی ای بهترین كسی كه از او سئوال میكنند و ای بهترین عطا كنندگان ، روزی بده به من و عیال من از فضل خودت ، پس بدرستی كه تو دارای فضل بزرگی .

6 بعد از سجده بر ران چپ بنشیند و روی پای راست را بر كف پای چپ بگذارد .

7 بعد از هر سجده وقتی نشست و بدنش آرام گرفت تكبیر بگوید .

8 بعد از سجده اول بدنش كه آرام گرفت استغفر الله ربی و اتوب الیه بگوید .

9 سجده را طول بدهد ودر موقع نشستن دستها را روی رانها بگذارد .

10 برای رفتن به سجده دوم ، در حال آرامی بدن ( الله‌اكبر ) بگوید .

11 در سجده‌ها صلوات بفرستد واگر آن را به قصد ذكری كه در سجده‌ها دستور داده‌اند بگوید اشكال ندارد .

12 در موقع بلند شدن ، دستها را بعد از زانوها از زمین بردارد .

13 مردها آرنجها وشكم را به زمین نچسبانند و بازوها را از پهلو جدا نگاه دارند و زنها آرنجها وشكم را بر زمین بگذارند و اعضاء بدن را به یكدیگر بچسبانند . و مستحبات دیگر سجده در كتابهای مفصل گفته شده است .

مسأله 1092

قرآن خواندن در سجده مكروه است . و نیز مكروه است برای بر طرف كردن گرد وغبار ، جای سجده را فوت كند . و اگر در اثر فوت كردن ، دو حرف از دهان بیرون آید ، نماز باطل است و غیر از اینها مكروهات دیگری هم در كتابهای مفصل گفته شده است .

سجده واجب قرآن

مسأله 1093

در هر یك از چهار سوره والنجم و اقراء و الم تنزیل و حم سجده یك آیه سجده است ، كه اگر انسان بخواند یا گوش به آن دهد ، بعد از تمام شدن آن آیه ، باید فورا سجده كند و اگر فراموش كرد ، هر وقت یادش آمد باید سجده نماید .

مسأله 1094

اگر انسان موقعی كه آیه سجده را میخواند ، از دیگری هم بشنود چنانچه گوش داده دو سجده نماید و اگر به گوشش خورده یك سجده كافی است .

مسأله 1095

در غیر نماز اگر در حال سجده آیه سجده را بخواند یا به آن گوش بدهد باید سر از سجده بردارد و دوباره سجده كند .

مسأله 1096

اگر آیه سجده را از كسی كه قصد خواندن قرآن ندارد ، بشنود ، یا از مثل گرامافون آیه سجده را بشنود لازم نیست سجده نماید ، ولی اگر از آلتی كه صدای خود انسان را میرساند بشنود واجب است سجده كند .

مسأله 1097

در سجده واجب قرآن نمیشود بر چیزهای خوراكی و پوشاكی سجده كرد ، ولی سایر شرایط سجده را كه در نماز است لازم نیست مراعات كنند .

مسأله 1098

در سجده واجب قرآن باید طوری عمل كند كه بگویند سجده كرد .

مسأله 1099

هر گاه در سجده قرآن پیشانی را به قصد سجده به زمین بگذارد ، اگر چه ذكر نگوید كافیست و گفتن ذكر ، مستحب است و بهتر است بگوید : لا اله الا الله حقا حقا لا اله الا الله ایمانا وتصدیقا لا اله الا الله عبودیه ورقا سجدت لك یا رب تعبدا و رقا لا مستنكفا و لا مستكبرا بل انا عبد ذلیل ضعیف خائف مستجیر. 

تشهد

مسأله 1100

در ركعت دوم تمام نمازهای واجب و ركعت سوم نماز مغرب و ركعت چهارم نماز ظهر و عصر و عشا باید انسان بعد از سجده دوم بنشیند و در حال آرام بودن بدن تشهد بخواند یعنی بگوید : اشهد ان لا اله الا الله وحده لاشریك له و اشهد ان محمدا عبده و رسوله اللهم صل علی محمد و آل محمد .

مسأله 1101

كلمات تشهد باید به عربی صحیح و بطوری كه معمول است پشت سر هم گفته شود .

مسأله 1102

اگر تشهد را فراموش كند و بایستد و پیش از ركوع یادش بیاید كه تشهد را نخوانده ، باید بنشیند و تشهد را بخواند و دوباره بایستد و آنچه باید در آن ركعت خوانده شود بخواند ونماز را تمام كند واگر در ركوع یا بعد از آن یادش بیاید ، باید نماز را تمام كند و بعد از سلام نماز ، تشهد را قضا كند ، و بنابر احتیاط واجب برای تشهد فراموش شده دو سجده سهو بجا آورد .

مسأله 1103

مستحب است در حال تشهد بر ران چپ بنشیند و روی پای راست را به كف پای چپ بگذارد و پیش از تشهد بگوید : الحمد لله یا بگوید بسم‌الله و بالله والحمد لله و خیر الاسماء لله ونیز مستحب است دستها را بر رانها بگذارد وانگشتها را به یكدیگر بچسباند و به دامان خود نگاه كند و بعد از تمام شدن تشهد بگوید و تقبل شفاعته و ارفع درجته .

مسأله 1104

مستحب است زنها در وقت خواندن تشهد ، رانها را بهم بچسبانند. 

 

 سلام نماز

مسأله 1105

بعد از تشهد ركعت آخر نماز مستحب است در حالیكه نشسته و بدن آرام است بگوید : السلام علیك ایها النبی و رحمه الله و بركاته وبعد از آن باید بگوید : السلام علیكم و بنابر احتیاط واجب اضافه كند و رحمه الله وبركاته یا بگوید : السلام علینا و علی عباد الله الصالحین .

مسأله 1106

اگر سلام نماز را فراموش كند و موقعی یادش بیاید كه صورت نماز به هم نخورده و كاری هم كه عمدی و سهوی آن نماز را باطل میكند مثل پشت به قبله كردن انجام نداده ، باید سلام را بگوید و نمازش صحیح است .

مسأله 1107

اگر سلام نماز را فراموش كند و موقعی یادش بیاید كه صورت نماز بهم خورده است ، چنانچه پیش از آن كه صورت نماز بهم بخورد كاری كه عمدی و سهوی آن نماز را باطل میكند ، مثل پشت بقبله كردن انجام نداده باشد نمازش صحیح است ، و اگر پیش از آن كه صورت نماز بهم بخورد ، كاری كه عمدی و سهوی آن نماز را باطل میكند انجام داده باشد بنابر احتیاط نمازش باطل است ، گرچه صحیح بودن آن خالی از قوت نیست. 

  ترتیب

مسأله 1108

اگر عمدا ترتیب نماز را به هم بزند ، مثلا سوره را پیش از حمد بخواند ، یا سجود را پیش از ركوع بجا آورد ، نماز باطل میشود .

مسأله 1109

اگر ركنی از نماز را فراموش كند و ركن بعد از آن را بجا آورد ، مثلا پیش از آن كه ركوع كند دو سجده نماید ، نماز باطل است .

مسأله 1110

اگر ركنی را فراموش كند و چیزی را كه بعد از آن است و ركن نیست بجا آورد ، مثلا پیش از آن كه دو سجده كند تشهد بخواند ، باید ركن را بجا آورد وآنچه را اشتباها پیش از آن خوانده دوباره بخواند .

مسأله 1111

اگر چیزی را كه ركن نیست فراموش كند وركن بعد از آن را بجا آورد ، مثلا حمد را فراموش كند و مشغول ركوع شود ، نمازش صحیح است .

مسأله 1112

اگر چیزی را كه ركن نیست فراموش كند و چیزی را كه بعد از آن است و آن هم ركن نیست بجا آورد ، مثلا حمد را فراموش كند و سوره را بخواند چنانچه مشغول ركن بعد شده باشد ، مثلا در ركوع یادش بیاید كه حمد را نخوانده ، باید بگذرد ونماز او صحیح است ، و اگر مشغول ركن بعد نشده باشد ، باید آنچه را فراموش كرده بجا آورد و بعد از آن ، چیزی را كه اشتباها جلوتر خوانده دوباره بخواند .

مسأله 1113

اگر سجده اول را به خیال این كه سجده دوم است ، یا سجده دوم را به خیال این كه سجده اول است بجا آورد ، نماز صحیح است و سجده اول او سجده اول و سجده دوم او سجده دوم حساب میشود. 

  موالات

مسأله 1114

انسان باید نماز را با موالات بخواند ، یعنی كارهای نماز مانند ركوع و سجود و تشهد را پشت سر هم بجا آورد و چیزهائی را كه در نماز میخواند بطوری كه معمول است پشت سر هم بخواند و اگر به قدری بین آنها فاصله بیندازد كه نگویند نماز میخواند نمازش باطل است گرچه بطور سهوی باشد .

مسأله 1115

اگر در نماز عمدا بین حرفها یا كلمات فاصله بیندازد و فاصله بقدری نباشد كه صورت نماز از بین برود بنابر احتیاط واجب نمازش باطل میشود و اگر سهوا باشد چنانچه مشغول ركن بعد نشده باشد ، باید آن حرفها یا كلمات را بطور معمول بخواند و اگر مشغول ركن بعد شده باشد ، نمازش صحیح است .

مسأله 1116

طول دادن ركوع و سجود و خواندن سوره‌های بزرگ ، موالات را بهم نمیزند. 

 قنوت

مسأله 1117

در تمام نمازهای واجب و مستحب پیش از ركوع ركعت دوم مستحب است قنوت بخواند ، و در نماز وتر با آن كه یك ركعت میباشد ، خواندن قنوت پیش از ركوع مستحب است ، و نماز جمعه در هر ركعت یك قنوت دارد و نماز آیات پنج قنوت و نماز عید فطر و قربان در ركعت اول پنج قنوت و در ركعت دوم چهار قنوت دارد .

مسأله 1118

اگر بخواهد قنوت بخواند باید احتیاطا دست‌ها را مقابل صورت بلند كند وبقصد رجاء كف آنها را رو به آسمان و پهلوی هم نگهدارد و غیر شست ، انگشتهای دیگر را بهم بچسباند و بكف دستها نگاه كند .

مسأله 1119

در قنوت هر ذكری بگوید ، اگر چه یك سبحان الله باشد ، كافیست و بهتر است بگوید : لا اله الا الله الحلیم الكریم لا اله الا الله العلی العظیم سبحان الله رب السموات السبع و رب الأرضین السبع و ما فیهن و ما بینهن و رب العرش العظیم و الحمد لله رب العالمین .

مسأله 1120

مستحب است انسان قنوت را بلند بخواند ، ولی برای كسی كه نماز را به جماعت میخواند ، اگر امام جماعت صدای او را بشنود ، بلند خواندن قنوت مستحب نیست.

مسأله 1121

اگر عمدا قنوت نخواند قضا ندارد و اگر فراموش كند و پیش از آن كه باندازه ركوع خم شود یادش بیاید ، مستحب است بایستد و بخواند ، و اگر در ركوع یادش بیاید ، مستحب است بعد از ركوع قضا كند و اگر در سجده یادش بیاید ، مستحب است بعد از سلام نماز قضا نماید. 

ترجمه نماز

1 - ترجمه سوره حمد بسم الله الرحمن الرحیم ، یعنی ابتدا میكنم بنام خداوندی كه در دنیا بر مؤمن و كافر رحم میكند و در آخرت بر مؤمن رحم مینماید . الحمد لله رب العالمین یعنی ثنا مخصوص خداوندیست كه پرورش دهنده همه موجوداتست . الرحمن الرحیم یعنی در دنیا بر مؤمن و كافر و در آخرت بر مؤمن رحم میكند . مالك یوم الدین یعنی پادشاه و صاحب اختیار روز قیامت است . ایاك نعبد و ایاك نستعین یعنی فقط ترا عبادت میكنیم و فقط از تو كمك میخواهیم . اهدنا الصراط المستقیم یعنی هدایت كن ما را به راه راست كه آن دین اسلام است . صراط الذین انعمت علیهم یعنی به راه كسانی كه به آنان نعمت دادی كه آنان پیغمبران و جانشینان پیغمبران هستند غیر المغضوب علیهم ولا الضالین یعنی نه به راه كسانی كه غضب كرده‌ای بر ایشان و نه آن كسانی كه گ

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

عبادات شبانه بزرگان16
موضوع: <-PostCategory-> 7 شهريور 1389برچسب:, 9:47 قبل از ظهر

عبادات شبانه بزرگان16


چهل و هشتم: نجات از شرّ دشمن به وسيله نماز شب


احمد بن محمد بن علی علوی حسینی مصری می‌گوید:
«حاکم مصر نزد احمد بن طولون، از من سعایت (بدگویی) کرده بود؛ لذا همّ و غم شدیدی مرا در خود گرفت؛ به طوری که بر جان خود می‌ترسیدم. به همین جهت به قصد بیت الله الحرام از مصر خارج شدم و از آن جا به عراق رفته وارد کربلا شدم و به قبر مطهر حضرت سید الشهداء (ع) پناه آوردم و از حضرتش امان طلبیدم و تا پانزده روز در آن مکان شریف بودم و دعا و زاری می‌نمودم.
تا آنکه یک وقت در میان خواب و بیداری ناگاه مولای خود حضرت صاحب الزمان و ولیّ الرحمن (ع) را زیارت کردم. فرمودند:
امام حسین علیه السلام به تو می‌فرمایند: فرزند من، آیا از فلان کس ترسیده‌ای؟
عرض کردم: آری؛ چون قصد کشتن مرا دارد و به همین جهت به مولای خود پناه آورده‌ام تا از او شکایت کنم.
حضرت فرمودند: چرا خدا را به دعایی که پیامبران در شداید و فشارها خوانده و نجات یافته‌اند، نخوانده‌ای؟
عرض کردم: آن دعا کدام است؟
فرمودند: شب جمعه غسل کن و نماز شب بخوان و سجده شکر انجام بده. بعد این دعا را در حالی که بر سر زانو و سر انگشتان پاها نشسته‌ای، بخوان.
و خود حضرت آن دعا را برایم خواندند و پنج شب متوالی این کار را انجام می‌دادند تا از حفظ شدم. شب ششم شب جمعه بود و دیگر تشریف نیاوردند. من برخاستم و غسل نمودم و تغییر لباس دادم بعد نماز شب را به جای آورده و سجده شکر کردم. سپس بر سر زانو و انگشتان پا نشسته دعا را خواندم.
شب شنبه آن حضرت را در خواب دیدم؛ فرمودند:
دعایت مستجاب شد و دشمنت بعد از آن که دعا را خواندی پیش روی کسی که نزد او سعایت کرده بود (احمد بن طولون) به هلاکت رسید.
احمد بن علوی مصری می‌گوید: صبح امام حسین (ع) را وداع گفته به سوی مصر روانه شدم. وقتی به اردن رسیدم مردی از همسایگان مصری خود را دیدم، که از اهل ایمان و شیعه بود. او به من خبر داد که احمد بن طولون دشمن تو را دستگیر کرد و دستور داد سرش را از پشت گردن بریدند و بدن او را به نیل انداختند و این جریان در شب جمعه اتفاق افتاد.
بعد از تحقیق، معلوم شد این کار مقارن تمام شدن دعای من بوده است؛ همان گونه که مولایم به من خبرش را داده بودند.
سید بن طاووس (ره) این قضیه را با سند دیگر و اندک اختلافی نقل کرده است که: احمد بن علوی مصری می‌گوید:
«در بازگشت، به مصر وقتی به یکی از منازل رسیدم ناگاه قاصدی از طرف اولاد خودم را دیدم. آن قاصد به همراه خود نامه ای به این مضمون داشت: آن مردی که از او فرار کردی، عده ای را به میهمانی دعوت کرد و برایشان سفره ای مهیا نمود.
میهمانان بعد از صرف غذا متفرق شدند و او هم شب خوابید در حالی که غلامانش در همان مکان حضور داشتند. صبحگاهان از وی هیچ صدا و اثری احساس نشد. لحاف را از صورتش برداشتند اما با کمال تعجب مشاهده کردند که سرش از قفا بریده و خونش جاری است».

 

 چهل و نهم: اثر تربيت در كودك


سـهـل شـوشترى از بزرگان عرفاست كه در سن هشتاد سالگى، به سال 283 ه.ق از دنيا رفت.
او مـى‌گـويـد: مـن سـه سـاله بودم كه نيمه‌هاى شبى ديدم دايى‌ام محمدبن سوار از بستر خواب برخاسته و مشغول نماز شب است.
يك بار به من گفت: پسرم، آيا آن خداوندى كه تو را آفريده ياد نمى‌كنى؟ گفتم: چگونه او را ياد كنم؟ گفت: شب، هنگاميكه براى خواب در بسترت مى‌آرمى، سه بار از صميم دل بگو: خدا با من است و مـرا مى‌نگرد و من در محضر او هستم.
چند شب همين گفتار را از ته دل گفتم.
سپس به من گـفـت: ايـن جـمـلـه‌ها را هر شب هفت بار بگو.
من چنين كردم.
شيرينى اين ذكر در دلم جاى گرفت.
پس از يك سال به من گفت: آنچه گفتم در تمام عمر تا آنگاه كه تو را در گور نهند از جان و دل بگو، كه همين ذكر و معنويتش دست تو را در دو جهان بگيرد و نجات بخشد.
بـه ايـن تـرتـيـب نـور ايـمان به توحيد، در دوران كودكى در دلم راه يافت و بر سراسر قلبم چيره شد.

 

 پنجاهم: وصيت حضرت آيت اللّه العظمى مرعشى نجفى رحمه الله عليه به فرزندش

 
حضرت آيت اللّه العظمى مرعشى نجفى رحمه الله عليه به فرزندش وصيت كرد سجّاده‌اش را با او دفن كنند.
حضرت آيت اللّه العظمى مرعشى نجفى رحمه الله عليه به فرزندش وصيت كرد:
سجّاده اى كه 70 سال بر روى آن نماز شب به جا آورده‌ام، و تسبيحى از تربت امام حسين عليه السلام كه با آن در سحرها به عدد دانه‌هايش استغفار كرده‌ام با من دفن شود.

 

زیباترین حکایت از بزرگان را درفهرست قسمت داستان مطالعه فرمایید لطفا نظر یادتون نره

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

عبادات شبانه بزرگان16
موضوع: <-PostCategory-> 6 شهريور 1389برچسب:, 12:52 قبل از ظهر

 چهل و ششم: مشعل نورانى در شبهاى ظلمانى


مرحوم شيخ محمد حسين مطهرى مصداق اين آيه از قرآن كريم است كه مى‏فرمايد:
«يا ايها الذين آمنوا قوا انفسكم و اهليكم‏».
اى كسانيكه ايمان آورده‏ايد خود و خانواده خود را حفظ كنيد.
يعنى با برنامه‏هاى تربيتى و ارشادى كه پياده كرد خانواده خويش را به سوى خير و صلاح فرا خواند و بذر ايمان را در مزرعه دل و جان فرزندان خويش كاشت و اعمال و رفتارش در خانه به گونه‏اى بود كه عبادات و موازين دين برايش يك حقيقت محترمى بود نماز برايش اصل بود، روى آوردن به مستحبات و نوافل در متن زندگيش جارى بود و همراه با اين حالات معنوى در نهايت عطوفت و مودت با كودكان و همسر خويش برخورد مى‏نمود و آنان را به شوق و شعف وا مي‌‏داشت و چنين روابطى كه حاكى از صميميت و ناشى از صداقت ‏بود آنان را نسبت ‏به برنامه‏‌هاى شيخ محمد حسين مشتاق مي‌‏ساخت در واقع شيخ محمد حسين تنها مسؤول تأمين و رفع مشكلات مالى و اقتصادى خانواده نبود، وجود كيفى او اهميت افزونترى داشت و فرزندان او را به عنوان الگوى رفتارى و فكرى خويش تصور مي‌‏كردند، محمد حسين با اين تفكر و احساس زندگى مى‏كرد كه وجودش براى اهل خانه اهميت دارد و بچه‏‌ها به حمايت او نياز خواهند داشت، نسبت‏ به تكاليف دينى و امور اخلاقى فرزندان دقت و توجهى خاص نشان مي‌‏داد اما مي‌‏كوشيد چهره عبادات و موازين دينى را نزد آنان تلخ و خشك نشان ندهد و همراه با يك لذت معنوى و نشاط روحى باشد به سخنان فرزندان خود با دقت گوش مي‌‏داد و آنها را در بروز استعدادهايشان تشويق مي‌‏نمود و اين تحسين موجب مي‌‏گرديد تا آنان رفتارها و كوششهاى خويش را به نحو احسن انجام دهند.
در ناراحتيها و غمهاى اهل خانه احساس همدردى داشت و در رفع ناگواريها تلاش مي‌‏كرد و سعى مي‌‏نمود احساسات دوران كودكى و نوجوانى را قابل توجه تلقى كرده و در ضمن، اين تمايلات را به سوى ارزشهاى مذهبى و خلقهاى عالى هدايت كند. شهيد مطهرى مي‌‏گويد: «ما از بچگى اين را مي‌‏ديديم كه از نظر ايشان (پدرمان) آنچه كه مربوط به دين و مذهب بود در نهايت احترام بود، نماز يك حقيقت محترم بلكه محترمترين حقيقتها بود. ما حس مي‌‏كرديم ماه رمضان كه مي‌‏آيد واقعاً يك امر قابل احترامى مي‌‏آيد يك امرى مي‌‏آيد كه دارد استقبال مي‌‏شود.
از ماه رجب و شعبان به استقبال مي‌‏رفتند. يعنى مرتب روزه مستحبى مي‌‏گرفتند پيشواز مي‌‏رفتند، پيشواز رفتن (يعنى) مهمانى دارد مي‌‏آيد كه ما داريم استقبالش مي‌‏كنيم، معلوم بود كه به سوى يك امر بزرگ و خطير دارند مي‌‏روند اگر بچه من يك ذره قابل باشد در او اثر مي‌‏گذارد، اگر در خانواده‏اى بچه حس كند كه پدر راستى را به دليل اين كه راستى است (ترك نمي‌‏كند) دروغ اساساً به زبان اين پدر نمي‌‏آيد او راستگو مي‌‏شود».
از اينجاست كه شيخ محمد حسين آيه مورد اشاره در صدر اين بخش را بطور عملى در زندگى خود پياده كرد و خانواده خود را براى پيمودن مسير درستى و راستى و رسيدن به چشمه پاكى و تقوا تربيت كرد.
البته او اول تمامى رفتارهاى دينى و اخلاقى خويش را كنترل نمود و مهار نفس اماره را در دست گرفت و پس از آن كه در چشمه تقوا و ايمان خود را شستشو داد و جرعه هايى از اقيانوس معنويت را نوشيد اهل خانه را متوجه حقايق ايمانى و گوهرهاى پارسايى نمود.

 

 چهل و هفتم: علاّمه محمّد حسين كاشف الغطاء


هر شب با صداى استاد از خواب بيدار مى‌شد. آيت اللّه شيخ آقا بزرگ تهرانى رحمه الله عليه مى‌گويد:

روزى علاّمه محمّد حسين كاشف الغطاء به استاد بزرگمان علامه نورى گفت: بعضى از شبها احساس سنگينى مى‌كنم و نماز شب از دست مى‌رود. علامه نورى با عتاب پدرانه‌اى فرمود: چرا؟ چرا؟ برخيز! برخيز!.
پس از گذشت سالها علامه نورى وفات كرد. روزى علاّمه كاشف الغطاء به من فرمود: صداى رساى استادم محدّث نورى هر شب ساعتى به سپيده صبح به گوشم مى‌رسد و مرا بيدار مى‌كند و به نماز شب بر مى‌خيزم. صدايى كه صلا در مى‌دهد: محمّد حسين! فرزندم ! چرا؟ چرا خوابيده‌اى؟ بيدار شو، برخيز، برخيز!

 

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

فوايد نماز شب و موارد مرتبط : احكام نماز شب16
موضوع: <-PostCategory-> 6 شهريور 1389برچسب:, 12:51 قبل از ظهر

 احكام نماز شب

21) در روايت صحيح از عبدالرحمن بن ابى نجران از آن حضرت عليه السلام نقل شده كه مى‌گويد: «درباره نماز شب هنگام در سفر، ميان كجاوه پرسيدم، فرمود: هرگاه روبه قبله نبودى به سوى قبله برگرد، سپس تكبير بگو و نماز بخوان به هر جا كه شترت تو را برد مانعى ندارد». در روايت صحيح از معاوية بن عمار از آن حضرت نقل شده است كه فرمود: «باكى نيست كه در سفر انسان نماز را در حال رفتن بخواند و اشكالى ندارد اگر نماز شبش را كه از او فوت شده، روز در حال رفتن رو به قبله كند و همان طور كه راه مى‌رود قضايش را بخواند. و هرگاه خواست ركوع برود، رو به قبله كند و ركوع و سجود را انجام دهد سپس راه برود.

22) قضاي نماز شب را نيز فضيلت بسيار است، چنانكه از امام صادق (ع) روايت است كه شخصي به آن حضرت عرض كرد: فدايت شوم چه بسا اتّفاق مي‌افتد كه يك، دو، يا سه ماه نماز شب از من فوت مي‌شود و من آن را به روز قضا مي‌كنم. آيا اين كار جايز است؟ فرمودند: به خدا قسم اين كار مايه روشني چشم تو است. و آني جمله را سه بار تكرار كرد.

رسول خدا (ص) فرمودند: خداي تعالي به بنده‌اي كه قضاي نماز شب را بجاي مي‌آورد مباهات مي‌كند و مي‌فرمايد:
اي فرشتگان، اين بنده چيزي را كه به او واجب نكرده‌ام قضا مي‌كند. گواه باشيد كه من او را آمرزيدم.

در روايت صحيح از حماد بن عثمان از امام كاظم (ع) نقل شده است كه درباره مردى كه نماز نافله مى‌خواند در حالى كه روى مركبش بين شهرها حركت مى‌كند، سؤ ال شد. فرمود: اشكالى ندارد).

در روايت صحيح از عبدالرحمن بن حجاج از آن حضرت نقل است كه مى‌گويد: «درباره نماز نافله در وطن، بر پشت مركب پرسيدم؛ هرگاه پگاه از كوفه خارج شدم و يا در شهر كوفه شتابان در پى كار بودم (چه كنم؟) فرمود: اگر شتابزده بودى و نتوانستى از مركب پياده شوى و مى‌ترسى كه اگر سواره نماز را نخوانى فوت شود، سواره بخوان، اگر نه نماز خواندنت روى زمين نزد من پسنديده‌تر است».
در روايت صحيح از عبدالرحمن بن ابى عبداللّه به نقل از امام صادق عليه السلام آمده است كه مى‌فرمايد: «روى مركب كسى حق ندارد نماز واجب را بخواند مگر مريض كه مى‌بايد رو به قبله باشد و به قرائت (فاتحة الكتاب) اكتفا كند و در نماز واجب بر هر چه ممكن باشد صورتش را بنهد و در نماز نافله اشاره مخصوصى بكند».
در روايت صحيح از جميل به دراج از آن حضرت نقل شده كه مى‌گويد: شنيدم كه مى‌فرمود: «رسول خدا صلى اللّه عليه و اله نماز واجب را در يك روز گل آلود و بارانى در كجاوه خواند».
23) اگر مشغول نماز شب بود و صبح طلوع کرد، اگر چهار رکعت از نماز شب را خوانده است و بعد صبح شد، بقيه نماز شب را به طور مخفف و بدون مستحباب مي‌خواند و اگر هنوز چهار رکعت از نماز شب نخوانده بعد صبح شد، همان دو رکعتی را که شروع کرده تمام مي‌کند و پس از آن دو رکعت نافله صبح را مي‌خواند و سپس دو رکعت نماز صبح واجب را مي‌خواند و پس از آن، باقيمانده نماز شب را قضا مي‌کند. اگر اصلا به نماز شب شروع نکرده و بعد صبح طلوع کرده باشد دو رکعت نماز نافله صبح را اول مي‌خواند و پس از آن نماز صبح را و پس از آن قضای نماز شب را بجا مي‌آورد.
تذکر: اگر نماز شب را در بين الطلوعين (يعنی بعد از اذان صبح و پيش طلوع آفتاب) مي‌خواند، بهتر است که نيت ادا يا قضا نکند، بلکه به نيت (ما فی الذمه) بخواند.
توضيح اينکه: (ما فی الذمه) به آن معنی است که نيت کند نماز شب مي‌خوانم (قربه الی الله) خواه ادا باشد خواه قضا، هر چه خدا و رسولش فرموده‌اند.
24) در مواردى كه تقديم نماز شب جايز است سزاوار است كه نيّت اداء نكند بلكه به نيّت (تعجيل) و جلو انداختن بخواند.
25) شخصي به امام صادق (ع) عرض كرد: فدايت شوم؛ من گاهى به خواندن نماز شب موفّق نمى‌شوم، آيا اجازه مى‌فرمائيد پس از خواندن نماز صبح پيش از آنكه آفتاب طلوع كند قضاى نماز شب را بخوانم؟
فرمود: آرى؛ امّا اهل خانه‌ات را از اين كار با خبر مكن زيرا آنان هم از تو ياد مى‌گيرند و اين كار را سنّت قرار مى‌دهند.
26) قضاى نماز شب را بر تقديم آن يعنى پيش از نيمه شب خواندن رجحان دارد. بنابر اين اگر مى‌داند كه قضاى نماز شب از او فوت نخواهد شد قضا اولويت دارد.
27) اگر وقت براى اداى نماز شب تنگ نباشد ولى انسان مى‌خواهد نماز وَتر را بخواند بايد آن را (رجائا) بخواند.
28) نماز وتر يك ركعت است، و كافى است در قنوت سه بار تسبيح گفتن.
29) مستحب است سوره‏هاى بزرگ، در ركعت اول و سوره‏هاى كوتاه را در ركعت دوم بخواند و در نماز (شفع) و (وتر) سوره‏هاى فلق، ناس و توحيد، قرائت كند و يا اينكه، در همهٴ آنها سورهٴ (قل هوالله احد) بخواند.
30) در نماز شَفع و وَتر بهتر است بعد از حمد سوره توحيد را بخواند تا ثواب يك ختم قرآن را ببرد.

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

ادامه احکام نماز15 :
موضوع: <-PostCategory-> 6 شهريور 1389برچسب:, 12:51 قبل از ظهر

مسأله 1040

بعد از تمام شدن ذكر ركوع ، باید راست به ایستد وبعد از آن كه بدن آرام گرفت به سجده رود واگر عمدا پیش از ایستادن ، یا پیش از آرام گرفتن بدن به سجده رود نمازش باطل است .

مسأله 1041

اگر ركوع را فراموش كند و پیش از آن كه به سجده برسد ، یادش بیاید ، باید بایستد بعد به ركوع رود و چنانچه به حالت خمیدگی به ركوع برگردد ، نمازش باطل است .

مسأله 1042

اگر بعد از آن كه پیشانی بزمین برسد ، یادش بیاید كه ركوع نكرده بنابر احتیاط واجب باید بایستد و ركوع را بجا آورد و نماز را تمام كند و دوباره بخواند .

مسأله 1043

مستحب است پیش از رفتن به ركوع در حالی كه راست ایستاده تكبیر بگوید و در ركوع زانوها را به عقب دهد و پشت را صاف نگهدارد و گردن را بكشد و مساوی پشت نگهدارد و بین دو قدم را نگاه كند وپیش از ذكر یا بعد از آن صلوات بفرستد و بعد از آن كه از ركوع برخاست و راست ایستاد ، در حال آرامی بدن بگوید سمع الله لمن حمده .

مسأله 1044

مستحب است در ركوع زنها دست را از زانو بالاتر بگذارند و زانوها را به عقب ندهند. 

سجود

مسأله 1045

نمازگزار باید در هر ركعت از نمازهای واجب و مستحب ، بعد از ركوع دو سجده كند وسجده آن است كه پیشانی و كف دو دست و سر دو زانو و سر دو انگشت بزرگ پاها را بر زمین بگذارد .

مسأله 1046

دو سجده روی هم یك ركن است كه اگر كسی در نماز واجب عمدا یا از روی فراموشی هر دو را ترك كند ، یا دو سجده دیگر به آنها اضافه نماید ، نمازش باطل است.

مسأله 1047

اگر عمدا یك سجده كم یا زیاد كند ، نماز باطل میشود و اگر سهوا یك سجده كم كند حكم آن بعدا گفته خواهد شد .

مسأله 1048

اگر پیشانی را عمدا یا سهوا به زمین نگذارد ، سجده نكرده است . اگر چه جاهای دیگر به زمین برسد ولی اگر پیشانی را به زمین بگذارد و سهوا جاهای دیگر را به زمین نرساند ، یا سهوا ذكر نگوید سجده صحیح است .

مسأله 1049

در سجده هر ذكری بگوید كافی است ولی احتیاط واجب آن است كه مقدار ذكر از سه مرتبه سبحان الله یا یك مرتبه سبحان ربی الاعلی و بحمده كمتر نباشد ومستحب است سبحان ربی الاعلی و بحمده را سه یا پنج یا هفت مرتبه بگوید .

مسأله 1050

در سجود باید به مقدار ذكر واجب ، بدن آرام باشد و موقع گفتن ذكر مستحب هم ، اگر آن را به قصد ذكری كه برای سجده دستور داده‌اند بگوید ، آرام بودن بدن لازم است .

مسأله 1051

اگر پیش از آن كه پیشانی به زمین برسد و بدن آرام بگیرد عمدا ذكر سجده را بگوید ، یا پیش‌از تمام شدن ذكر عمدا سر از سجده بردارد ، نماز باطل است .

مسأله 1052

اگر پیش از آن كه پیشانی به زمین برسد و بدن آرام گیرد ، سهوا ذكر سجده را بگوید و پیش از آن كه سر از سجده بردارد ، بفهمد اشتباه كرده باید دوباره در حال آرام بودن ، ذكر را بگوید .

مسأله 1053

اگر بعد از آن كه سر از سجده برداشت ، بفهمد كه پیش از آرام گرفتن بدن ذكر را گفته یا پیش از آن كه ذكر سجده تمام شود سر برداشته نمازش صحیح است .

مسأله 1054

اگر موقعی كه ذكر سجده را میگوید ، یكیاز هفت عضو را عمدا از زمین بردارد ، نماز باطل میشود ولیموقعی كه مشغول گفتن ذكر نیست ، اگر غیر پیشانی جاهای دیگر را از زمین بردارد و دوباره بگذارد اشكال ندارد .

مسأله 1055

اگر پیش از تمام شدن ذكر سجده سهوا پیشانی را از زمین بردارد نمیتواند دوباره بزمین بگذارد وباید آن‌را یك سجده حساب كند ، ولی اگر جاهای دیگر را سهوا از زمین بردارد ، باید دو مرتبه به زمین بگذارد و ذكر را بگوید .

مسأله 1056

بعد از تمام شدن ذكر سجده اول باید بنشیند تا بدن آرام گیرد و دوباره به سجده رود .

مسأله 1057

جای پیشانی نمازگزار باید از جاهای زانوهایش پست‌تر و بلند تر از چهار انگشت بسته نباشد ، بلكه احتیاط واجب آن است كه جای پیشانی او از جای انگشتانش پست‌تر و بلند تر از چهار انگشت بسته نباشد .

مسأله 1058

در زمین سراشیب كه سراشیبی آن درست معلوم نیست احتیاط واجب آن است كه جای پیشانی نمازگزار از جای انگشتهای پا و سر زانوهای او بیش از چهار انگشت بسته بلند تر نباشد .

مسأله 1059

اگر پیشانی را سهوا به چیزی بگذارد كه از جای انگشتهای پا و سر زانوهای او بلند تر از چهار انگشت بسته است ، چنانچه بلندی آن بقدری است كه نمیگویند در حال سجده است ، میتواند سر را بردارد و به چیزی كه بلندی آن به اندازه چهار انگشت بسته یا كمتر است بگذارد و میتواند سر را بروی آنچه باندازه چهار انگشت یا كمتر است بكشد ، و اگر بلندی آن بقدری است كه میگویند در حال سجده است احتیاط واجب آن است كه پیشانی را از روی آن بروی چیزی كه بلندی آن به اندازه چهار انگشت بسته یا كمتر است بكشد ، واگر كشیدن پیشانی ممكن نیست ، بنابر احتیاط واجب باید نماز را تمام كند و دوباره بخواند .

مسأله 1060

باید بین پیشانی و آنچه بر آن سجده میكند چیزی نباشد پس اگر مهر بقدری چرك باشد كه پیشانی به خود مهر نرسد ، سجده باطل است ولی اگر مثلا رنگ مهر تغییر كرده باشد اشكال ندارد .

مسأله 1061

در سجده باید كف دست را بر زمین بگذارد ولی در حال ناچاری پشت دست هم مانعی ندارد ، و اگر پشت دست ممكن نباشد ، باید مچ دست را بگذارد ، و چنانچه آن را هم نتواند ، باید تا آرنج هر جا كه میتواند بر زمین بگذارد و اگر آن هم ممكن نیست ، گذاشتن بازو كافی است .

مسأله 1062

در سجده باید بنابر احتیاط واجب سر دو انگشت بزرگ پاها را به زمین بگذارد ، و اگر انگشتهای دیگر پا ، یا روی پا را به زمین بگذارد ، یا به واسطه بلند بودن ناخن ، سر شست بزمین نرسد نماز باطل است وكسی كه به واسطه ندانستن مسأله نمازهای خود را این طور خوانده بنابر احتیاط مستحب ، باید دوباره بخواند .

مسأله 1063

كسی كه مقداری از شست پایش بریده ، باید بقیه آن را به زمین بگذارد ، و اگر چیزی از آن نمانده ، یا اگر مانده خیلی كوتاه است باید بقیه انگشتان را بگذارد واگر هیچ انگشت ندارد ، باید هر مقداری از پا باقی مانده به زمین بگذارد .

مسأله 1064

اگر بطور غیر معمول سجده كند ، مثلا سینه وشكم را به زمین بچسباند ، بنابر احتیاط واجب باید نماز را دوباره بخواند ، واگر پاها را درازا كند ، اگر چه هفت عضوی كه گفته شد به زمین برسد ، باید نماز را دوباره بخواند .

مسأله 1065

مهر یا چیز دیگری كه بر آن سجده میكند ، باید پاك باشد ، ولی اگر مثلا مهر را روی فرش نجس بگذارد ، یا یك طرف مهر نجس باشد و پیشانی را به طرف پاك آن بگذارد اشكال ندارد .

مسأله 1066

اگر در پیشانی دمل و مانند آن باشد ، چنانچه ممكن است باید با جای سالم پیشانی سجده كند ، و اگر ممكن نیست باید زمین را گود كند ودمل را در گودال و جای سالم را به مقداری كه برای سجده كافی باشد بر زمین بگذارد .

مسأله 1067

اگر دمل یا زخم تمام پیشانی را گرفته باشد باید بیكی از دو طرف پیشانی سجده كند و اگر ممكن نیست به چانه و اگر به چانه هم ممكن نیست باید به هر جای از صورت كه ممكن است سجده كند و اگر به هیچ جای از صورت ممكن نیست باید با جلو سر سجده نماید .

مسأله 1068

كسی كه نمیتواند پیشانی را به زمین برساند باید به قدری كه میتواند خم شود و مهر یا چیز دیگری را كه سجده بر آن صحیح است روی چیز بلندی گذاشته و طوری پیشانی را بر آن بگذارد كه بگویند سجده كرده است ، ولی باید كف دستها و زانوها و انگشتان پا را بطور معمول بزمین بگذارد .

مسأله 1069

كسی كه هیچ نمیتواند خم شود باید برای سجده بنشیند و با سر اشاره كند و اگر نتواند باید با چشمها اشاره نماید و در هر دو صورت احتیاط واجب آن است كه اگر میتواند بقدری مهر را بلند كند كه پیشانی را بر آن بگذارد و اگر نمیتواند احتیاط مستحب آن است كه مهر را بلند كند وبه پیشانی بگذارد ، و اگر با سر یا چشمها هم نمیتواند اشاره كند ، باید در قلب نیت سجده كند ، و بنابر احتیاط واجب با دست و مانند آن برای سجده اشاره نماید .

مسأله 1070

كسی كه نمیتواند بنشیند ، باید ایستاده نیت سجده كند و چنانچه میتواند ، برای سجده با سر اشاره كند و اگر نمیتواند ، با چشمها اشاره نماید و اگر این را هم نمیتواند ، در قلب نیت سجده كند ، وبنابر احتیاط واجب با دست و مانند آن برای سجده اشاره نماید .

مسأله 1071

اگر پیشانی بیاختیار از جای سجده بلند شود ، چنانچه ممكن باشد باید نگذارد دوباره به جای سجده برسد ، واین یك سجده حساب میشود ، چه ذكر سجده را گفته باشد یا نه واگر نتواند سر را نگهدارد وبی اختیار دوباره به جای سجده برسد ، رویهم یك سجده حساب میشود و اگر ذكر نگفته باشد باید بگوید .

مسأله 1072

جائی كه انسان باید تقیه كند میتواند بر فرش ومانند آن سجده نماید ولازم نیست برای نماز به جای دیگر برود .

مسأله 1073

اگر روی چیزی كه بدن روی آن آرام نمیگیرد سجده كند باطل است ولی روی تشك پر یا چیز دیگری كه بعد از سر گذاشتن و مقداری پائین رفتن آرام میگیرد سجده كند اشكال ندارد .

مسأله 1074

اگر انسان ناچار شود كه در زمین گل نماز بخواند میتواند در حالی كه ایستاده است ، برای سجده با سر اشاره كند و تشهد را ایستاده بخواند و اگر سجده وتشهد را بطور معمول هم بجا آورد ، نمازش صحیح است .

مسأله 1075

در ركعت اول و ركعت سومی كه تشهد ندارد ، مثل ركعت سوم نماز ظهر و عصر و عشا اگر بعد از سجده دوم بدون آن كه مقداری بنشیند برای ركعت بعد برخیزد نمازش صحیح است ، ولی بنابر احتیاط واجب باید بعد از سجده دوم قدری بیحركت بنشیند و بعد برخیزد .

چیزهائی كه سجده بر آنها صحیح است

مسأله 1076

باید بر زمین و چیزهای غیر خوراكی كه از زمین میروید ، مانند چوب و برگ درخت سجده كرد و سجده بر چیزهای خوراكی و پوشاكی صحیح نیست و نیز سجده كردن بر چیزهای معدنی مانند طلا و نقره و عقیق و فیروزه باطل است اما سجده كردن بر سنگهای معدنی مانند سنگ مرمر و سنگهای سیاه اشكال ندارد .

مسأله 1077

احتیاط واجب آن است كه بر برگ درخت مو اگر تازه باشد سجده نكنند .

مسأله 1078

سجده بر چیزهائی كه از زمین میروید و خوراك حیوان است مثل علف و كاه صحیح است .

مسأله 1079

سجده بر گلهائی كه خوراكی نیستند ، صحیح است ولی سجده بر دواهای خوراكی كه از زمین میروید ، مانند گل بنفشه و گل گاوزبان صحیح نیست .

سجود

مسأله 1080

سجده بر گیاهی كه خوردن آن در بعضی از شهرها معمول است ودر شهرهای دیگر معمول نیست و نیز سجده بر میوه نارس صحیح نیست ولی سجده بر توتون جایز است.

مسأله 1081

سجده بر سنگ آهك و سنگ گچ صحیح است بلكه به گچ و آهك پخته و آجر و كوزه گلی و مانند آن هم میشود سجده كرد .

م

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

ادامه احکام نماز14 :
موضوع: <-PostCategory-> 4 شهريور 1389برچسب:, 9:28 قبل از ظهر

مسأله 1010

اگر در دو ركعت اول نماز به خیال این كه دو ركعت آخر است تسبیحات بگوید ، چنانچه پیش از ركوع بفهمد ، باید حمد و سوره را بخواند و اگر در ركوع بفهمد ، نمازش صحیح است .

مسأله 1011

اگر در دو ركعت آخر نماز به خیال این كه در دو ركعت اول است حمد بخواند ، یا در دو ركعت اول نماز با این كه گمان میكرده در دو ركعت آخر است حمد بخواند ، چه پیش از ركوع بفهمد چه بعد از آن نمازش صحیح است .

مسأله 1012

اگر در ركعت سوم یا چهارم میخواست حمد بخواند تسبیحات بزبانش آمد ، یا میخواست تسبیحات بخواند حمد بزبانش آمد باید آنرا رها كند ودوباره حمد یا تسبیحات را بخواند .

قرائت

ولی اگر عادتش خواندن چیزی بوده كه به‌زبانش آمده ، ودر خزانه قلبش آنرا قصد داشته میتواند همان را تمام كند ونمازش صحیح است .

مسأله 1013

كسی كه عادت دارد در ركعت سوم و چهارم تسبیحات بخواند اگر بدون قصد مشغول خواندن حمد شود باید آنرا رها كند ودوباره حمد یا تسبیحات را بخواند .

مسأله 1014

در ركعت سوم و چهارم مستحب است بعد از تسبیحات استغفار كند ، مثلا بگوید : استغفر الله ربی واتوب الیه یا بگوید اللهم اغفرلی ، واگر به گمان آن كه حمد یا تسبیحات را گفته مشغول گفتن استغفار شود و شك كند كه حمد یا تسبیحات را خوانده یا نه ، باید به شك خود اعتنا ننماید ولی اگر نمازگزار پیش از خم شدن برای ركوع در حالی كه مشغول گفتن استغفار نیست ، شك كند كه حمد یا تسبیحات را خوانده یا نه ، باید حمد یا تسبیحات را بخواند .

مسأله 1015

اگر در ركوع ركعت سوم یا چهارم یا در حال رفتن به ركوع شك كند كه حمد یا تسبیحات را خوانده یا نه ، باید به شك خود اعتنا نكند .

مسأله 1016

هر گاه شك كند كه آیه یا كلمه‌ای را درست گفته یا نه اگر به چیزی كه بعد از آنست مشغول نشده ، باید آن آیه یا كلمه را بطور صحیح بگوید و اگر به چیزی كه بعد از آنست مشغول شده ، چنانچه آن چیز ركن باشد مثل آن كه در ركوع شك كند كه فلان كلمه از سوره را درست گفته یا نه ، باید بشك خود اعتنا نكند ، واگر ركن نباشد ، مثلا موقع گفتن ( الله الصمد ) شك كند كه ( قل هو الله احد ) را درست گفته یا نه ، باز هم میتواند بشك خود اعتنا نكند ، ولی اگر احتیاطا آن آیه یا كلمه را بطور صحیح بگوید اشكال ندارد ، واگر چند مرتبه هم شك كند ، میتواند چند بار بگوید اما اگر به وسواس برسد و باز هم بگوید ، بنابر احتیاط واجب باید نمازش را دوباره بخواند .

مسأله 1017

مستحب است در ركعت اول ، پیش از خواندن حمد بگوید اعوذ بالله من الشیطان الرجیم و در ركعت اول ودوم نماز ظهر و عصر ( بسم الله ) را بلند بگوید وحمد و سوره را شمرده بخواند و در آخر هر آیه وقف كند یعنی آن را به آیه بعد نچسباند ، ودر حال خواندن حمد وسوره به معنای آیه توجه داشته باشد . اگر نماز را به جماعت میخواند ، بعد از تمام شدن حمد امام و اگر فرادی میخواند ، بعد از آن كه حمد خودش تمام شد بگوید الحمد لله رب العالمین . بعد از خواندن سوره قل هو الله احد ، یك ، یا دو ، یا سه مرتبه كذلك الله ربی یا سه مرتبه كذلك الله ربنا بگوید ، بعد از خواندن سوره كمی صبر كند بعد تكبیر پیش از ركوع را بگوید یا قنوت را بخواند .

مسأله 1018

مستحب است در تمام نمازها در ركعت اول ، سوره انا انزلناه و در ركعت دوم ، سوره قل هو الله احد را بخواند .

مسأله 1019

مكروه است انسان در تمام نمازهای یك شبانه روز سوره قل هو الله احد را نخواند .

مسأله 1020

خواندن سوره قل هو الله احد به یك نفس مكروه است .

مسأله 1021

سوره‌ای را كه در ركعت اول خوانده مكروه است در ركعت دوم بخواند ولی اگر سوره قل هو الله احد را در هر دو ركعت بخواند مكروه نیست. 

ركوع

مسأله 1022

در هر ركعت بعد از قرائت باید به اندازه‌ای خم شود كه بتواند دست را به زانو بگذارد واین عمل را ركوع میگویند .

مسأله 1023

اگر به اندازه ركوع خم شود ، ولی دستها را به زانو نگذارد اشكال ندارد .

مسأله 1024

هر گاه ركوع را بطور غیر معمول بجا آورد ، مثلا به چپ یا راست خم شود ، اگر چه دستهای او به زانو برسد ، صحیح نیست .

مسأله 1025

خم شدن باید به قصد ركوع باشد ، پس اگر به قصد كار دیگر مثلا برای كشتن جانور خم شود ، نمیتواند آن را ركوع حساب كند بلكه باید بایستد دوباره برای ركوع خم شود وبه واسطه این عمل ، ركن زیاد نشده و نماز باطل نمیشود .

مسأله 1026

كسی كه دست یا زانوی او با دست و زانوی دیگران فرق دارد ، مثلا دستش خیلی بلند است كه اگر كمی خم شود به زانو میرسد یا زانوی او پائین‌تر از مردم دیگر است كه باید خیلی خم شود تا دستش بزانو برسد ، باید به اندازه معمول خم شود .

مسأله 1027

كسی كه نشسته ركوع میكند ، باید به قدری خم شود كه صورتش مقابل زانوها برسد و بهتر است به قدری خم شود كه صورت نزدیك جای سجده برسد .

مسأله 1028

انسان هر ذكری در ركوع بگوید كافی است ولی احتیاط واجب آن است كه بقدر سه مرتبه سبحان الله یا یك مرتبه سبحان ربی العظیم وبحمده كمتر نباشد .

مسأله 1029

ذكر ركوع باید دنبال هم و به عربی صحیح گفته شود و مستحب است آن را سه یا پنج یا هفت مرتبه بلكه بیشتر بگویند .

مسأله 1030

در ركوع باید بمقدار ذكر واجب ، بدن آرام باشد ودر ذكر مستحب هم اگر آن را بقصد ذكری كه برای ركوع دستور داده‌اند بگوید بنابر احتیاط واجب ، آرام بودن بدن لازم است .

مسأله 1031

اگر موقعی كه ذكر واجب ركوع را میگوید ، بیاختیار به قدری حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج شود بنابر احتیاط واجب باید بعد از آرام گرفتن بدن ، دوباره ذكر را بگوید ، ولی اگر كمی حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج نشود ، یا انگشتان را حركت دهد اشكال ندارد .

مسأله 1032

اگر پیش از آن كه به مقدار ركوع خم شود و بدن آرام گیرد عمدا ذكر ركوع را بگوید ، نمازش باطل است .

مسأله 1033

اگر پیش از تمام شدن ذكر واجب ، عمدا سر از ركوع بردارد نمازش باطل است واگر سهوا سر بردارد ، چنانچه پیش از آن كه از حال ركوع خارج شود ، یادش بیاید كه ذكر ركوع را تمام نكرده باید در حال آرامی بدن دوباره ذكر را بگوید واگر بعد از آن كه از حال ركوع خارج شد ، یادش بیاید نماز او صحیح است .

مسأله 1034

اگر نتواند به مقدار ذكر در ركوع بماند ، در صورتیكه بتواند پیش از آن كه از حد ركوع بیرون رود ذكر را بگوید ، باید در آن حال تمام كند و اگر نتواند در حال برخاستن ذكر را بقصد رجاء بگوید .

مسأله 1035

اگر بواسطه مرض و مانند آن در ركوع آرام نگیرد نماز صحیح است ولی باید پیش از آن كه از حال ركوع خارج شود ، ذكر واجب یعنی سبحان ربی العظیم وبحمده یا سه مرتبه سبحان الله را بگوید .

مسأله 1036

هر گاه نتواند به اندازه ركوع خم شود ، باید به چیزی تكیه دهد و ركوع كند واگر موقعی هم كه تكیه داده نتواند بطور معمول ركوع كند باید به هر اندازه میتواند ، خم شود و اگر هیچ نتواند خم شود باید موقع ركوع بنشیند و نشسته ركوع كند و احتیاط مستحب آن است كه نماز دیگری هم بخواند و برای ركوع آن با سر اشاره نماید .

مسأله 1037

كسی كه میتواند ایستاده نماز بخواند اگر در حال ایستاده یا نشسته نتواند ركوع كند ، باید ایستاده نماز بخواند و برای ركوع با سر اشاره كند و اگر نتواند اشاره كند ، باید به نیت ركوع چشم‌ها را هم بگذارد و ذكر آن را بگوید وبه نیت برخاستن از ركوع ، چشمها را باز كند واگر از این هم عاجز است باید در قلب ، نیت ركوع كند و ذكر آن را بگوید .

مسأله 1038

كسی كه نمیتواند ایستاده یا نشسته ركوع كند وبرای ركوع فقط میتواند در حالی كه نشسته است كمی خم شود یا در حالی كه ایستاده است با سر اشاره كند ، باید ایستاده نماز بخواند وبرای ركوع با سر اشاره نماید واحتیاط مستحب آن است كه نماز دیگری هم بخواند و موقع ركوع آن بنشیند وهر قدر میتواند برای ركوع خم شود .

مسأله 1039

اگر بعد از رسیدن به حد ركوع و آرام گرفتن بدن سر بردارد و دو مرتبه به قصد ركوع باندازه ركوع خم شود ، نمازش باطل است ، ونیز اگر بعد از آن كه به اندازه ركوع خم شد و بدنش آرام گرفت ، بقصد ركوع به قدری خم شود كه از اندازه ركوع بگذرد و دوباره به ركوع برگردد ، بنابر احتیاط واجب نمازش باطل است و بهتر آن است كه نماز را تمام كند و از سر بخواند .

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

عبادات شبانه بزرگان15
موضوع: <-PostCategory-> 4 شهريور 1389برچسب:, 9:28 قبل از ظهر

چهل و چهارم: کرامات آيت الله بهجت

حجت الاسلام شوشتري مي‌گويد: شخصي خدمت آقاي بهجت مي‌رسد و مي‌گويد آقا! من اکثر شبها براي نماز شب خواب مي‌مانم چه کنم؟ دعايي بفرماييد.
آقا مي‌پرسند: چه ساعتي دوست داري بيدار شوي؟ مي‌گويد ساعت 3 نصف شب. آقاي بهجت مي‌گويد برو! ان شاء الله بيدار مي‌شوي. و آن شخص به من گفت اينک چندين سال از آن جريان مي‌گذرد از آن به بعد هر شب سر همان ساعت بيدار مي‌شوم، هرچند يک ساعت قبل خوابيده باشم و هيچگاه نماز شبم ترک نشده است و اين از کرامات آيت الله بهجت است.
- خاطره ديگر:
شخصى از دوستانم مى‌گفت: با اهل تهجّدى كه كمتر نماز شبش و مناجات سحرش ترك مى‌شد مأنوس بودم، شبى در خلوت سحر شاهد نماز شب با حال و با ارزشش بودم، در حال و در عبادت او دقت مى‌كردم، چون در نماز وَتر دست به قنوت برداشت به جاى آمرزش خواستن براى چهل مؤمن براى چهل گنهكار درخواست آمرزش كرد، پس از نماز به او گفتم: مگر نگفته‌اند در قنوت نماز وَتر به چهل مؤمن دعا كنيد؟ پاسخ داد: همه مؤمنان را مؤمنان ديگر در نماز شب دعا مى‌كنند ولى گنهكاران از اين خلوت پر قيمت و مناجات با ارزش چرا نصيب و سهمى نبرند، آنان هم بنده خدايند و مستحق و گداى آمرزش، شايد خود براى آمرزش خود كارى نكرده باشند، و اكنون در برزخ گرفتار گناهان خويشند، بايد براى آنان هم بنا به فرموده پيامبر كه آمرزش خواهى براى آنان را بر عهده ما واجب دانسته‌اند از خدا طلب آمرزش كرد تا از رنج برزخ با دعاى ما درآيند و متقابلاً به ما دعا كنند، كه خدا دعاى دل سوختگان اهل برزخ را بى‌ترديد نسبت به ما مستجاب خواهد كرد.
آرى، گناهكاران هم بر عهده ما حق واجب دارند، بايد به اداى اين حق واجب عاشقانه اقدام كرد.
ما وقتى از خدا براى آنان آمرزش بخواهيم، چه بسا جلوه آمرزش حق در افق وجودشان زمينه ساز تحول و تغييرى بنيادى در زندگى آنان گردد.
انجام كارها و عبادات آسان، از همه كس بر مى‌آيد، ولى عباداتى كه دشوارتر است و همّت و اراده و رنج بيشترى لازم دارد، با ارزشتر و به كمال نزديكتر است. قرآن، از كسانى كه در دوران سختى، پيامبر خدا را يارى و پيروى كردند ستايش مى‌كند. امام مجتبى عليه السلام با آنكه مركب سوارى داشت، ولى پياده به سفر حج مى‌رفت تا پاداش بيشترى داشته باشد. قرآن، از نماز شب خوانانى تمجيد مى‌كند كه خود را از بستر نرم و گرم جدا كرده به نيايش و نماز مى‌پردازند.

  چهل و پنجم: نماز شب آيت اللّه سيد احمد كربلايى

درباره آيت اللّه سيد احمد كربلايى رحمه الله عليه از شاگردان ملاّ حسينقلى همدانى رحمه الله عليه مى‌خوانيم كه عارف بزرگ، آقا على قاضى فرمود: شبى از شبها را به مسجد سهله مى‌گذرانديم، به نيمه شب يكى در آمد و به مقام ابراهيم عليه السلام مُقام كرد و از پى فريضه صبح در سجده شد تا طلوع خورشيد، آنگاه برفتم و ديدم: آقاى سيد احمد بكّاء است و از شدّت گريه، خاك سجده گاه را گِل كرده است.
علاّمه آقا بزرگ تهرانى هم درباره مرحوم كربلايى مى‌فرمايد: به هنگام نماز بر وجود خود تسلّطى نداشته و اشكهاى او همانند ابر بهاران فرو مى‌باريد. او كثير البكاء بود... من چندين سال همسايه او بودم، در اين مدّت كارهاى شگفتى از او ديدم ... در نماز به ويژه به هنگام نوافل ليليّه، عنان اختيار از كف مى‌داد و از خود بى‌خود مى‌شد.
يكى ديگر از معاصرين ايشان مى گويد: يگانه كسى بود كه بصر او به بصيرت تبديل شده بود و پرده‌هاى ضخيم طبيعت را به واسطه كثرت عبادت و توغّل در ادعيه و اوراد و مواظبت دايمى بر اداى نوافل از جلوى چشم خود برداشته بود و كسى را بدان مقام نديدم. سيّد السالكين آيت اللّه سيّد احمد كربلايى سرانجام در يك نماز عشق (نماز عصر) به قرب حق نايل شد و به وصال جانان رسيد و مشاهد ابدى محبوب خويش گرديد.

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

فوايد نماز شب و موارد مرتبط : احكام نماز شب15
موضوع: <-PostCategory-> 4 شهريور 1389برچسب:, 9:27 قبل از ظهر

احكام نماز شب
1) نماز شب مجموعاً يازده ركعت مي‌باشد كه ده ركعت آن هر دو ركعت به يك سلام خوانده مي‌شود و يك ركعت به يك سلام.
هشت ركعت از يازده ركعت را بايد به نيّت نماز شب و سپس دو ركعت ديگر به نيّت نماز شَفع و آنگاه يك ركعت نماز وَتر، كه با فضيلترين نماز شب، نماز وَتر و شَفع است و دو ركعت شَفع برتر از وَتر است.
2) نافله شب پيش از نماز صبح خوانده مي‌‏شود. و وقت آن بعد از گذشتن از نصف شب، به مقدار خواندن يازده ركعت نماز شب است. ولى احتياط آن است كه قبل از فجر اول نخوانند، مگر آن كه بعد از نافله شب بلافاصله بخوانند، كه‏ در اين صورت مانعى ندارد.
3) براي نماز شب مي‌توان به نماز شَفْع و وَتر اكتفا كرد، بلكه هنگام تنگي وقت مي‌توان تنها به نماز وتر اكتفا نمود.
4) وقت نماز شب از نيمه شب (ساعت 12 نيمه شب) تا فجر صادق است. و هنگام سحر از ساير مواقع بهتر (پُر فضيلتتر) است و تمامي ثلث آخر شب سحر محسوب مي‌شود. و افضل از آن خواندن نماز شب نزديكي‌هاي سحر خوانده شود.
5) جايز است انسان نماز شب را نشسته بخواند حتي در حال اختيار.
ولي اگر مي‌خواهد نشسته بخواند بهتر آن است كه هر دو ركعت نشسته را يك ركعت ايستاده حساب كند. بنابراين بايد هشت بار دو ركعت نشسته و هر دو ركعت به يك سلام كه جمعاً شانزده ركعت مي‌شود به نيت نماز شب بخواند و دوباره دو ركعت هر دو ركعت به يك سلام به نيت نماز شفع و دو بار يك ركعت هر يك ركعت به يك سلام به نيت نماز وتر، ولي در حال اضطرار و مريض همان يازده ركعت كفايت مي‌كند.
6) مسافر و كسى كه براى او سخت است نافله شب را بعد از نصف شب بخواند، مى‏تواند آن را در اول شب بجا آورد.
7) جواني كه مي‌ترسد خواب بماند و نماز شب از او فوت شود مي‌تواند نماز شب را پيش از نيمه شب (ساعت 12 نيمه شب به بعد) بخواند.
8) كساني كه براي خواندن نماز شب بعد از نيمه شب عذري دارند مانند پير مردان و يا كسي كه از سرد شدن هوا مي‌ترسد و يا از جنب شدن در خواب مي‌ترسد ... مي‌توانند نماز شب را قبل از نيمه شب بخوانند.
9) خواندن سوره در ركعتهاي نماز شب لازم نيست و مي‌تواند فقط به خواندن سوره حمد اكتفا كند. (گرچه با سوره فضيلت ديگرى دارد) هم چنين قنوت در ركعتهاي دوم مستحب است و مي‌تواند بدون قنوت بخواند.
10) نماز وَتر يك ركعت است و مي‌شود آن را بدون قنوت به جا آورد.
11) لازم نيست همه يازده ركعت را در يك مجلس بخواند، بلكه مي‌تواند در دو سه نوبت بخواند، بلكه تفريق افضل است، همان طور كه رسول خدا تهجد مي‌كرد.
12) مستحب است كه نماز شب را بلند بخواند تا اگر از خانواده‌اش كسي مي‌خواهد براي به نماز شب برخيزد بيدار شود.
بديهي است كه استحباب بلند خواندن نماز شب در جايي است كه امن از ريا و سُمعه باشد و اگر خداي ناخواسته خوف ريا و سُمعه در بلند خواندن باشد بايد آهسته بخواند.
13) بعد از فراغ از نماز شفع خواندن دعاى «الهى تعرض لك فى هذا الليل المتعرضون ...» مستحب است كه در مفاتيح در اعمال شب نيمه شعبان آمده است.
14) مستحب است كه انسان در قنوت آن از خوف خدا گريه كند و اگر گريه‏اش نيايد تباكى كند؛ يعنى انسان حالت گريه را به خود بگيرد.
15) مستحب است در قنوت نماز (وتر) براى چهل تن، از مؤمنان چنين دعا (كه كسى كه براى چهل مؤمن دعا كند دعايش مستجاب مى‏شود) كند: (اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِفُلاٰن) و به جاى كلمهٴ (فلان) مؤمنى را نام ببرد. و مستحب است، در قنوت، هفتاد بار استغفار كند، در حالى كه دست چپ خود را بلند نموده و با دست راست، استغفار را مىشمارد: (اَسْتَغْفِرُاللهَ رَبّي وَ أتوبُ إلَيْهِ) گرچه صد بار بهتر است. همچنين مستحب است، هفت بار بگويد: (هٰذٰا مَقٰامُ العٰائِذِ بِكَ مِنَ النٰارِ) و سيصد بار بگو: (اَلْعَفْو) و اگر كلمات (اَلْعَفْو) را به يكديگر متصل كند بهتر است، و آخر كلمه را به فتحه بخواند: (اَلْعَفْوَ اَلْعَفْوَ اَلْعَفْوَ ...).
16) مي‌توانيد در قنوت نماز وَتْر با استفاده از تسبيح يا (با انگشت دست راستتان) چهل مؤمن را به اينگونه دعا كنيد: مثلاً ( اللّهمَّ اغْفِرْ لِرُوح الله الخمينى و ...).
17) در نماز مستحب، شك ميان ركعت اول و دوم، نماز را باطل ‏نمي‌‏كند و نمازگزار مي‌‏تواند تصميم بر هر كدام بگذارد.
18) انجام كم و زيادهاى اشتباهى در نماز مستحب، سجده سهو ندارد.
19) می‌توان نماز شب را کوتاهتر و خلاصه‌ تر نيز خواند به اين صورت: دو رکعت به نيت شَفع و يك ركعت به نيت نماز وَتر يا اينكه فقط به يك ركعت نماز وتر اكتفا كرد.
20) براى نمازهاى واجب، بهتر است انسان به مسجد برود ولى در باره ‏نوافل، چنين دستورى نيست.
(اين ساده‏گيريها براى تشويق افراد به اين عبادت‏هاى سازنده‏ است. حتى اگر نماز مستحب را كسى در وقتش نتوانست‏ بخواند، قضاى‏ آنرا مى‏تواند انجام دهد،كه در اينصورت، طبق حديث، خداوند به فرشتگان مباهات كرده و مي‌‏فرمايد: به بنده‏ام بنگريد! چيزى را كه بر او واجب نكرده‏ام، قضا مى‏كند! (و در حديث ديگرى افزوده شده كه: شما را شاهد مى‏گيرم كه او را آمرزيدم).(ادامه دارد.........................)

http://www.namazeshab.ir

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

فوايد نماز شب و موارد مرتبط : دعای وسعت رزق در نماز شب14
موضوع: <-PostCategory-> 3 شهريور 1389برچسب:, 9:34 قبل از ظهر

       دعاي وسعت رزق در نماز شب
دعايي از امام عليه السلام در سجده نماز شب سوّم از ابوبصير منقول است كه شكايت كردم بسوى حضرت صادق (ع) از حاجت خود و خواستم از آن حضرت كه مرا تعليم فرمايد دعائى بجهت رزق پس حضرت اين دعا را تعليم من فرمود كه از زمانى كه من خواندم آن را ديگر محتاج نشدم فرمود بگو در نماز شب در حال سجده:
(يا خَيْرَ مَدْعُوٍّ وَ يا خَيْرَ مَسْئُولٍ وَ يا)
اى بهترين خوانده شده و اى بهترين درخواست شده و اى
(اَوْسَعَ مَنْ اَعْطى وَ يا خَيْرَ مُرْتَجىً اُرْزُقْنى وَ اَوسِعْ عَلَىَّ مِنْ رِزْقِكَ وَ)
وسيعتر كسى كه عطا كند و اى بهترين مايه اميد روزيم ده و فراخ گردان بر من از روزيت و
(سَبِّبْ لى رِزْقاً مِنْ قِبَلِكَ اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْئٍ قَديرٌ )
وسيله سازى كن روزيم را از جانب خود كه تو بر هر چيز توانايى
  دعاي ديگر:
اين دعا را در سجده آخر ركعت هشتم نافله شب در مصباح ذكر فرموده. دعاء از حضرت رسول اسلام (ص): روايت شده كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله اين دعا را براى طلب روزى تعليم فرمود:
(يا رازِقَ الْمُقِلّينَ وَ يا راحِمَ الْمَساكينَ وَ يا وَلِىَّ الْمُؤْمِنينَ وَ يا ذَا الْقُوَّةِ)
اى روزى ده نداران و اى مهرورز به مسكينان و اى سرپرست مؤمنان و اى صاحب نيروى
(الْمَتينَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ بَيْتِهِ وَارْزُقْنى وَ عافِنى وَ اكْفِنى ما اَهَمَّنى)
محكم درود فرست بر محمّد و خاندانش و روزيم ده و عافيتم ده و كفايتم كن آنچه مهم است بر من
 دعاى حزين كه بعد از نماز شب خوانده مى‌شود:
دعاي شريف بعد از نماز شب خوانده مى شود و آن دعاء مطابق آنچه در مصباح متهجّد است اين است:
«اُناجيكَ يا مَوْجُوداً فى كُلِّ مَكانٍ لَعَلَّكَ تَسْمَعُ نِدائى فَقَدْ عَظُمَ جُرْمى».
(راز گويم با تو اى كه هستى در هرجا و مكان تا شايد فريادم را بشنوى چونكه جرم و گناهم بزرگ)
«وَ قَلَّ حَيآئى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَىَّ الاَْهْوالِ اَتَذَكَّرُ وَ اَيَّها اَنْسى وَ لَوْلَمْ يَكُنْ».
(و شرمم كم است مولايم اى مولايم كداميك از هراسهايم را يادآورى كنم و كداميك را فراموش كنم و اگر نباشد)
«اِلا الْمَوْتُ لَكَفى كَيْفَ وَ ما بَعْدَ الْمَوْتِ اَعْظَمُ وَ اَدْهى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ حَتّى».
(جز همان مرگ تنها مرا بس است چسان! با اينكه جهان پس از مرگ بزرگتر و سخت تر است مولاى من اى مولايم تا چه)
«مَتى وَ اِلى مَتى اَقُولُ لَكَ الْعُتْبى مَرَّةً بَعْدَ اُخْرى ثُمَّ لا تَجِدُ عِنْدى صِدْقاً وَ لا».
(وقت و تا كى بگويم كه (من گنهكارم و) تو حق باز خواستم دارى نه يك بار بلكه بارها ولى باز هم تو راستى و)
«وَفاءً فَياغَوْثاهُ ثُمَّ واغَوْثاهُ بِكَ يا اَللَّهُ مِنْ هَوىً قَدْ غَلَبَنى وَ مِنْ عَدُوٍّ قَدِ».
(وفا از من نبينى، پس اى فرياد و باز هم اى فرياد به درگاه تو خدايا از هواى نفسى كه بر من چيره گشته و از دشمنى كه)
«اسْتَكْلَبَ عَلَىَّ وَ مِنْ دُنْيا قَدْ تَزَيَّنَتْ لى وَ مِنْ نَفْسٍ اَمّارَةٍ بِالسُّوءِ اِلاّ ما رَحِمَ».
(بر من حمله ور شده و از دنيايى كه خود را برايم آراسته و از نفس فرمانده به بدى جز آنكه پروردگارم رحم كند)
«رَبّى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اِنْ كُنْتَ رَحِمْتَ مِثْلى فَارْحَمْنى وَ اِنْ كُنْتَ قَبِلْتَ».
(مولاى من اى مولايم اگر به كسى چون من رحم كرده‌اى پس به من نيز رحم كن و اگر كسى را مانند من پذيرفته‌اى)
«مِثْلى فَاقْبَلْنى يا قابِلَ السَحَّرَةِ اقْبَلْنى يا مَنْ لَمْ اَزَلْ اَتَعَّرَفُ مِنْهُ الْحُسْنى يا».
(مرا هم بپذير اى پذيرنده ساحران (فرعون) مرا هم بپذير اى كه تا بوده از او نيكى ديده‌ام اى)
«مَنْ يُغَذّينى باِلنِّعَمِ صَباحاً وَ مَسآءً اِرْحَمْنى يَوْمَ اتيكَ فَرْدَا شاخِصا اِلَيْكَ».
(كه غذايم دادى به نعمتهاى خود در هر صبح و شام رحم كن به من روزى كه به نزدت آيم تنها در حالى كه بلند كرده‌ام)
«بَصَرى مُقَلِّداً عَمَلى قَدْ تَبَرَّءَ جَميعُ الْخَلْقِ مِنّى نَعَمْ وَ اَبى وَ اُمّى وَ مَنْ كانَ لَهُ».
(بدرگاهت ديده‌ام را و نامه عملم به گردنم افتاده و همه مردم از من بيزارى جويند حتى پدر و مادرم و حتى كسى كه رنج و)
«كَدّى وَ سَعْيى فَاِنْ لَمْ تَرْحَمْنى فَمَنْ يَرْحَمُنى وَ مَنْ يُونِسُ فِى الْقَبْرِ وَحْشَتى».
(تلاشم براى او بوده پس اگر تو نيز به من رحم نكنى پس چه كسى به من رحم كند و كيست كه مونس وحشت قبرم باشد)
«وَ مَنْ يُنْطِقُ لِسانى اِذا خَلَوْتُ بِعَمَلى وَ سآئَلْتَنى عَمّا اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ مِنّى فَاِنْ».
و كيست كه زبانم را گويا كند آنگاه كه با عملم خلوت كنم و بپرسى از من آنچه تو بدان داناترى از خودم پس اگر)
«قُلْتُ نَعَمْ فَاَيْنَ الْمَهْرَبُ مِنْ عَدْلِكَ وَ اِنْ قُلْتُ لَمْ اَفْعَلْ قُلْتَ اَلَمْ اَكُنِ الشّاهِدَ».
(بگويم آرى كجا از عدل تو گريز گاهى است و اگر بگويم نكردم جواب دهى آيا من گواه تو نيستم)
«عَلَيْكَ فَعَفوَكَ عَفْوَكَ يا مَوْلاىَ قَبْلَ سَرابيلِ الْقَطِرانِ عَفْوَكَ عَفْوَكَ يا مَوْلاىَ»
(پس گذشتت را گذشتت را خواهانم اى مولايم پيش از پوشيدن پيراهن آتش زا گذشتت گذشتت را خواهم اى مولاى من)
«قَبْلَ جَهَنَّمَ وَالنّيرانِ عَفْوَكَ عَفْوَكَ يا مَوْلاىَ قَبْلَ اَنْ تُغَلَّ الاَْيْدى اِلَى الاَْعْناقِ».
(پيش از گرفتار شدن جهنم و آتش سوزان گذشتت گذشتت را خواهم اى مولاى من پيش از آنكه دستها به گردنها با زنجير بسته شود)
«يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ وَ خَيْرَ الْغافِرينَ».
(اى مهربانترين مهربانان و بهترين آمرزندگان).

http://www.namazeshab.ir

 

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

عبادات شبانه بزرگان14
موضوع: <-PostCategory-> 3 شهريور 1389برچسب:, 9:33 قبل از ظهر

  چهل و يكم: نماز شب در حرم با شمع

نماز شب خیر دنیا و آخرت دارد وقتی می‌گوییم بخوانید دلیل هم دارد که خیر دارد مثلاً زمانی که ما در مدرسه فیضیه با بقیه رفقا درس میخواندیم روزگار ما خیلی به سختی می‌گذشت یک سال که شب نیمه شعبان مصادف با ایام زمستان بود و هوا به حدی سرد بود که آب در چند ثانیه یخ می‌زد در مجلس جشنی که به مناسبت میلاد حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف تشکیل شده بود شرکت کردم و وقتی به مدرسه برگشتم در مدرسه و حرم بسته بود و هوا خیلی سرد و از طرفی ما هم مقید به خواندن نماز شب بودیم. لذا جلو در حرم آمدم و شروع به نماز خواندن کردم نماز که تمام شد یک مرد ترک زبان جلو آمد و پرسید: حرم کی باز می‌شود؟ گفتم یکی دو ساعت دیگر گفت:

دوستان من منتظر من هستند که باید بروم شما لطف بفرمایید این شمعها‌ را بگیرید و هر شب جاهایی از حرم که تاریک است از طرف من روشن کنید.
من شمعها را گرفتم بعد آن شخص مقداری پول به من داد و رفت که وقتی من توجه کردم دیدم 500 تومان که در آن زمان مبلغ قابل توجهی بود به من داده است که با آن 500 تومان خیلی از مشکلات ما حل شد. بله این نمونه از خیر دنیا و آخرت نماز شب است.

 

 چهل و دوم: زني صالحه در زمان حضرت عيسى (ع)


زنى صالحه در زمان حضرت عيسى (ع) در زمان عيسى بن مريم (ع)، زنى بود صالحه عابده، چون وقت نماز مى‌شد، هر كارى كه داشت مى‌گذاشت و به نماز و طاعت مشغول مى‌شد روزى نان مى‌پخت، مؤذن بانگ كرد، نان پختن رها كرد و به نماز مشغول گشت چون در نماز ايستاد، شيطان در وى وسوسه كرد: تا تو از نماز فارغ شوى نان همه سوخته شود. زن به دل جواب داد:
اگر همه نان بسوزد بهتر كه روز قيامت تنم به آتش دوزخ بسوزد. ديگر بار شيطان وسوسه كرد كه: پسرت در تنور افتاد و سوخته شد. زن در دل جواب داد: اگر خداى تعالى قضا كرده است كه من نماز كنم و پسر مرا به آتش بسوزاند من به قضاى خداى تعالى راضى گشتم و از نماز دست برندارم كه اللّه تعالى فرزند را نگاه دارد از آتش.
شوهرِ زن از درِ خانه درآمد، زن را ديد در نماز، نان را در تنور به جاى خويش ديد نسوخته و فرزند را ديد در آتش بازى مى‌كند و يك تار موى از او كم نشده و آتش به قدرت خداى عزّوجلّ بر وى بوستان گشته. چون زن از نماز فارغ گشت شوهر دست او را گرفت و نزديك تنور آورد و در تنور نگريست، فرزند را ديد به سلامت و نان به سلامت هيچ بريان نشده، تعجّب كرد و شكر بارى تعالى كرد و زن سجده شكر بجا ‌آورد خداى عزّوجلّ را.

شوهر فرزند را برداشت و به نزديك عيسى (ع) برد و حال قصه با وى بگفت: عيسى (ع) گفت: برو از اين زن بپرس تا چه معاملت كرده است و چه سرّ دارد از خداى؟
اگرچه اين كرامت اگر براى مردان بود، او را وحى مى‌آمد و جبرئيل براى وى وحى مى‌آورد. شوهر پيش زن آمد و از معالمتِ وى پرسيد. زن جواب داد: كار آخرت پيش گرفتم و كار دنيا را باز پس داشتم و ديگر تا من عاقلم هرگز بى‌طهارت ننشستم الا در حال زنان، و ديگر اگر هزار كار در دست داشتم چون بانگ نماز بشنيدم همه كارها به جاى رها كردم و به نماز مشغول گشتم و ديگر هر كه با ما جفا كرد و دشنام داد، كين و عداوت وى در دل نداشتم و او را جواب ندادم و كار خويش با خداى خويش افكندم و به قضاى خداى تعالى راضى شدم و فرمان خداى را تعظيم داشتم و بر خلق وى رحمت كردم و سائل را هرگز باز نگردانيدم اگر اندك و اگر بسيار بودى بدادمى و ديگر نماز شب و نماز چاشت رها نكردمى، عيسى (ع) گفت:

اگر اين زن مرد بودى پيامبر گشتى.
عارف ربّانى مرحوم ملاّ حسينقلى همدانى رحمه الله عليه مى‌فرمود:
كسانى كه در مقامات دين به جايى رسيده‌اند، همه از شب خيزها بوده‌اند، از غير آنها ديده نشده است.

  چهل و سوم: نماز شب مرحوم حجة ‏الاسلام سيد محمود يزدى

مرحوم حجة‏الاسلام سيد محمود يزدى، كه از شاگردان حاج ميرزا جواد آقا بوده، در بيرونى منزل استاد مي‏نشست. درباره نماز شبهاى آن عارف وارسته مي‏گويد: شبها كه ايشان براى شب‏زنده‏دارى و عبادت بر مي‌‏خاست، مدتى در رختخواب به گريه از خوف خدا و اشك براى عشق به حق مشغول بود. گاهى به سجده مي‏رفت و زمانى لب به دعا مي‏‌گشود. آنگاه در صحن منزل رو به طرف آسمان مي‌كرد و آيات مخصوص را تلاوت مي‏فرمود:
«ان فى خلق السموات و الارض و اختلاف اليل و النهار... ربنا ما خلقت هذا باطلا...». اثر اين آيات الهى آن چنان بود كه او را از خود بي‏خود كرده، سر بر ديوار ميگذاشت و لحظاتى گريه مي‏كرد. آنگاه كه براى گرفتن وضو آماده مي‏شد، در كنار حوض نشسته، و مدتى گريه مي‏كرد و پس از وضو ساختن چون به مصلايش مي‏رسيد و مشغول تهجد مي‏شد، حالش منقلب گشته، اشك بسيار ميريخت. بطوريكه از گريه‏‌هاى طولانى در نمازها و مخصوصاً قنوت‏ها، بعضى ايشان را جزء «بكايين‏» عصر به شمار آورده‏‌اند.

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

ادامه احکام نماز13 :
موضوع: <-PostCategory-> 3 شهريور 1389برچسب:, 9:32 قبل از ظهر

مسأله 980

اگر عمدا سوره را پیش از حمد بخواند نمازش باطل است واگر اشتباها سوره را پیش از حمد بخواند ودر بین آن یادش بیاید ، باید سوره را رها كند وبعد از خواندن حمد سوره را از اول بخواند .

مسأله 981

اگر حمد و سوره یا یكی از آنها را فراموش كند و بعد از رسیدن بركوع بفهمد نمازش صحیح است .

مسأله 982

اگر پیش از آن كه برای ركوع خم شود ، بفهمد كه حمد و سوره را نخوانده باید بخواند . واگر بفهمد سوره را نخوانده ، باید فقط سوره را بخواند ولی اگر بفهمد حمد تنها را نخوانده ، باید اول حمد وبعد از آن دوباره سوره را بخواند ، و نیز اگر خم شود و پیش از آن كه بركوع برسد ، بفهمد حمد و سوره ، یا سوره تنها ، یا حمد تنها را نخوانده ، باید بایستد و به همین دستور عمل نماید .

مسأله 983

اگر در نماز یكی از چهار سوره‌ای را كه آیه سجده دارد و در مسأله 355 گفته شد ، عمدا بخواند نمازش باطل است .

مسأله 984

اگر اشتباها مشغول خواندن سوره‌ای شود كه سجده واجب دارد ، چنانچه پیش از رسیدن به آیه سجده بفهمد ، باید آن سوره را رها كند وسوره دیگر بخواند و اگر بعد از خواندن آیه سجده ، بفهمد باید در بین نماز با اشاره سجده آنرا بجا آورد و بهمان سوره كه خوانده اكتفا نماید .

مسأله 985

اگر در نماز آیه سجده را بشنود و به اشاره سجده كند نمازش صحیح است .

مسأله 986

در نماز مستحبی خواندن سوره لازم نیست ، اگر چه آن نماز به واسطه نذر كردن واجب شده باشد ، ولی در بعضی از نمازهای مستحبی مثل نماز وحشت كه سوره مخصوصی دارد ، اگر بخواهد به دستور آن نماز رفتار كرده باشد ، باید همان سوره را بخواند .

مسأله 987

در نماز جمعه و در نماز ظهر روز جمعه مستحب است در ركعت اول بعد از حمد ، سوره جمعه و در ركعت دوم بعد از حمد ، سوره منافقین بخواند و اگر مشغول یكی از اینها شود ، بنابر احتیاط واجب نمیتواند آنرا رها كند و سوره دیگر بخواند .

مسأله 988

اگر بعد از حمد مشغول خواندن سوره قل هو الله احد یا سوره قل یا ایها الكافرون شود ، نمیتواند آنرا رها كند و سوره دیگر بخواند ولی در نماز جمعه ونماز ظهر روز جمعه اگر از روی فراموشی به جای سوره جمعه و منافقین ، یكی از این دو سوره را بخواند ، تا به نصف نرسیده ، میتواند آنرا رها كند و سوره جمعه و منافقین را بخواند .

مسأله 989

اگر در نماز جمعه یا نماز ظهر روز جمعه عمدا سوره قل هو الله احد یا سوره قل یا ایها الكافرون بخواند ، اگر چه به نصف نرسیده باشد بنابر احتیاط واجب نمیتواند رها كند و سوره جمعه و منافقین را بخواند .

مسأله 990

اگر در نماز ، غیر سوره قل هو الله احد و قل یا ایها الكافرون سوره دیگری بخواند ، تا به نصف نرسیده میتواند رها كند و سوره دیگر بخواند .

مسأله 991

اگر مقداری از سوره را فراموش كند یا از روی ناچاری ، مثلا به واسطه تنگی وقت یا جهت دیگر نشود آنرا تمام نماید میتواند آن سوره را رها كند وسوره دیگر بخواند ، اگر چه از نصف گذشته باشد یا سوره‌ای را كه میخوانده قل هو الله احد ، یا قل یا ایها الكافرون باشد .

مسأله 992

بر مرد واجب است حمد و سوره نماز صبح و مغرب و عشا را بلند بخواند و بر مرد و زن واجب است حمد و سوره نماز ظهر و عصر را آهسته بخوانند .

مسأله 993

مرد باید در نماز صبح و مغرب و عشا مواظب باشد كه تمام كلمات حمد و سوره حتی حرف آخر آنها را بلند بخواند و این در صورتی است كه به كلمه بعد وصل كند ، و در غیر این صورت بلند خواندن حرف آخر كلمه لازم نیست .

مسأله 994

زن میتواند حمد و سوره نماز صبح و مغرب و عشا را بلند یا آهسته بخواند ، ولی اگر نامحرم صدایش را بشنود بنابر احتیاط واجب باید آهسته بخواند .

مسأله 995

اگر در جائی كه باید نماز را بلند خواند عمدا آهسته بخواند ، یا در جائی كه باید آهسته خواند عمدا بلند بخواند ، نمازش باطل است ولی اگر از روی فراموشی یا ندانستن

مسأله باشد صحیح است و اگر در بین خواندن حمد و سوره هم بفهمد اشتباه كرده ، لازم نیست مقداری را كه خوانده دوباره بخواند .

مسأله 996

اگر كسی در خواندن حمد و سوره بیشتر از معمول صدایش را بلند كند ، مثل آن كه آنها را با فریاد بخواند ، نمازش باطل است .

مسأله 997

انسان باید نماز را یاد بگیرد كه غلط نخواند و كسی كه به هیچ قسم نمیتواند صحیح آنرا یاد بگیرد ، باید هر طور كه میتواند بخواند و احتیاط مستحب آنست كه نماز را به جماعت بجا آورد .

مسأله 998

كسی كه حمد وسوره و چیزهای دیگر نماز را به خوبی نمیداند و میتواند یاد بگیرد ، چنانچه وقت نماز وسعت دارد ، باید یاد بگیرد و اگر وقت تنگ است ، بنابر احتیاط واجب در صورتی كه ممكن باشد ، باید نمازش را به جماعت بخواند.

مسأله 999

احتیاط واجب آن است كه برای یاد دادن واجبات نماز مزد نگیرند ولی برای مستحبات آن اشكال ندارد .

مسأله 1000

اگر یكی از كلمات حمد یا سوره را نداند ، یا عمدا آنرا نگوید یا بجای حرفی حرف دیگر بگوید مثلا بجای ( ض ) ( ظ ) بگوید یا جائی كه باید بدون زیر و زبر خوانده شود ، زیر و زبر بدهد ، یا تشدید را نگوید نماز او باطل است .

مسأله 1001

اگر انسان كلمه‌ای را صحیح بداند و در نماز همان طور بخواند وبعد بفهمد غلط خوانده احتیاط مستحب آن است كه دوباره بخواند و اگر وقت گذشته قضا نماید .

مسأله 1002

اگر زیر و زبر كلمه‌ای را نداند باید یاد بگیرد ولی اگر كلمه‌ای را كه وقف كردن آخر آن جایز است همیشه وقف كند یاد گرفتن زیر و زبر آن لازم نیست و نیز اگر نداند مثلا كلمه‌ای به ( س ) است یا به ( ص ) باید یاد بگیرد و چنانچه دو جور یا بیشتر بخواند ، مثل آن كه در اهدنا الصراط المستقیم ، مستقیم را یكمرتبه با سین و یكمرتبه با صاد بخواند نمازش باطل است مگر آن كه هر دو جور قرائت شده باشد و به امید رسیدن بواقع بخواند .

مسأله 1003

اگر در كلمه‌ای واو باشد و حرف قبل از واو در آن كلمه پیش داشته باشد وحرف بعد از واو در آن كلمه همزه ( ء ) باشد مثل كلمه سوء بهتر است آن واو را مد بدهد یعنی آنرا بكشد و هم چنین اگر در كلمه‌ای الف باشد و حرف قبل از الف در آن كلمه زبر داشته باشد و حرف بعد از الف در آن كلمه همزه باشد مثل جاء بهتر است الف آنرا بكشد و نیز اگر در كلمه‌ای ( ی ) باشد وحرف پیش از ( ی ) در آن كلمه زیر داشته باشد وحرف بعد از ( ی ) در آن كلمه همزه باشد مثل ( جیء ) بهتر آن است ( ی ) را با مد بخواند و اگر بعد از این واو و الف و ( ی ) بجای همزه ( ء ) حرفی باشد كه ساكن است یعنی زیر و زبر و پیش ندارد باز هم بهتر آنست این سه حرف را با مد بخواند ، مثلا در ولا الضالین كه بعد از الف حرف لام ساكن است ، بهتر آن است الف آن را با مد بخواند .

مسأله 1004

احتیاط مستحب آن است كه در نماز ، وقف به حركت و وصل به سكون ننماید و معنی وقف به حركت آن است كه زیر یا زبر یا پیش آخر كلمه‌ای را بگوید و بین آن كلمه و كلمه بعدش فاصله دهد ، مثلا بگوید الرحمن الرحیم و میم الرحیم را زیر بدهد و بعد قدری فاصله دهد وبگوید مالك یوم الدین . و معنی وصل به سكون آنست كه زیر یا زبر یا پیش كلمه‌ای را نگوید وآن كلمه را به كلمه بعد بچسباند مثل آن كه بگوید الرحمن الرحیم و میم الرحیم را زیر ندهد وفورا مالك یوم الدین را بگوید .

مسأله 1005

در ركعت سوم و چهارم نماز میتواند فقط یك حمد بخواند یا سه مرتبه تسبیحات اربعه بگوید یعنی سه مرتبه بگوید سبحان الله و الحمد لله ولا اله الا الله والله اكبر و اگر یك مرتبه هم تسبیحات اربعه بگوید كافی است ومیتواند در یك ركعت حمد و در ركعت دیگر تسبیحات بگوید وبهتر است در هر دو ركعت تسبیحات بخواند .

مسأله 1006

در تنگی وقت باید تسبیحات اربعه را یك مرتبه بگوید .

مسأله 1007

بر مرد و زن واجب است كه در ركعت سوم و چهارم نماز ، حمد یا تسبیحات را آهسته بخوانند .

مسأله 1008

اگر در ركعت سوم وچهارم حمد بخواند ، بنابر احتیاط واجب باید بسم الله آنرا هم آهسته بگوید .

مسأله 1009

كسی كه نمیتواند تسبیحات را یاد بگیرد یا درست بخواند ، باید در ركعت سوم و چهارم حمد بخواند .

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

فوايد نماز شب و موارد مرتبط : كيفيّت نماز شب به صورت مفصّل13
موضوع: <-PostCategory-> 2 شهريور 1389برچسب:, 9:44 قبل از ظهر

 كيفيّت نماز شب به صورت مفصّل
روايت شده كه حضرت امام زين العابدين (ع) در سحر، در نماز وتر سيصد مرتبه مى‌گفت: (اَلْعَفْوَ الْعَفْوَ). و بگويد بعد از اين:
(رَبِّ اغْفِرْلى وَارْحَمْنى وَ تُبْ عَلَىَّ اِنَّكَ اَنْتَ التَّوّابُ الْغَفُورُ الرَّحيمُ).
و سزاوار است آنكه طول دهد قنوت را و چون فارغ شد از قنوت به ركوع رود و چون سر از ركوع برداشت بخواند اين دعا را كه شيخ در تهذيب از حضرت موسى بن جعفر (ع) نقل كرده:
(هذا مَقامُ مَنْ حَسَناتُهُ نِعْمَةٌ مِنْكَ وَ شُكْرُهُ ضَعيفٌ وَ ذَنْبُهُ عَظيمٌ وَ لَيْسَ لِذلِكَ اِلاّ رِفْقُكَ وَ رَحْمَتُكَ فَاِنَّكَ قُلْتَ فى كِتابِكَ الْمُنْزَلِ عَلى نَبِيِّكَ الْمُرْسَلِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ كانُوا قَليلاً مِنَ اللَّيْلَ ما يَهْجَعُونَ وَ بِالاَْسْحارِهُمْ يَسْتَغْفِرُوْنَ طالَ هُجُوعى وَ قَلَّ قِيامى وَ هذَا السَّحَرُ وَ اَنَا اَسْتَغْفِرُكَ لِذُنُوبى اِسْتِغْفارَ مَنْ لا يَجِدُ لِنَفْسِه ضَرّا وَ لا نَفْعاً وَ لا مَوْتاً وَ لاحَيوةً وَ لا نُشُوْراً).
پس به سجده رود و نماز را تمام كند و بعد از سلام تسبيح حضرت زهرا عليها السلام بخواند، پس بگويد:
(اَلْحَمْدُ لِرَبِّ الصَّباحِ اَلْحَمْدُ لِفالِقِ الاِْصْباحِ).
و بگويد سه مرتبه:
(سُبْحانَ رَبِّىَ الْمَلِكَ الْقُدُّوْسِ الْعَزيزِ الْحَكيمِ).
پس بگويد:
(يا حَىُّ يا قَيُّومُ يا بَرُّ يا رَحيمُ يا غَنىُّ يا كَريمُ ارْزُقْنى مِنَ التِّجارَةِ اَعْظَمَها فَضْلاً وَ اَوْسَعَها رِزْقاً وَ خَيْرَها لى عاقِبَةً فَاِنَّهُ لا خَيْرَ فيما لا عاقِبَةَ لَهُ).
پس به سجده رود و بگويد پنج مرتبه: (سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِكَةِ وَالرُّوْحِ). پس بنشيند و بخواند آيه الكرسى را، دوباره به سجده رود و ذكر سابق را پنج مرتبه بخواند.
(إ نَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ تقُوم أ دنى من ثُلْثَىِ اللَّيْلِ وَ نِصْفَهُ و ثُلُثَهُ وَ طائِفَةٌ مَّنَ الَّذِينَ مَعَكَ).
(اى پيامبر!) پروردگارت مى‌داند كه تو و گروهى از آنها كه با تو هستند نزديك دو سوّم شب يا نصف يا ثلث آن را به پا مى‌خيزند.
 - تذكر (اول): بعد از فراغ از نماز شَفْعْ خواندن دعاى «الهى تعرض لك فى هذا الليل المتعرضون...» مستحب است كه براي ديدن اين دعا به كتاب مفاتيح در اعمال شب نيمه شعبان مراجعه كنيد.
 - تذكر (دوم): در نماز وَتر، مستحب است قنوت آن را طول داد و براى چهل مؤمن دعا كرد و هفتاد مرتبه استغفار نمود و سيصد مرتبه اُْلعَفو گفت و هفت مرتبه هذا مقام العائذ بك من النار ناگفته نماند، اينها تمام استحباب در استحباب است. يعنى اگر خوانده نشود هيچ اشكالى ندارد و ثواب نماز شب را داريم. حتى اگر يازده ركعت بدون سوره و حتى نشسته بخوانيد ثواب نماز شب را مى‌بريد.
 - تذكر (سوم): بهتر اين است كه قنوت نماز وَتر را به اين ترتيب بجا بيآوريد:
1- دعاي فرج آقا امام زمان (ع) كه اين دعا است:
(لااله‌الله الحليم الكريم لااله‌الاالله العلي العظيم سبحان الله رب السموات السبع و سبحان الله رب الارضين السبع و ما فيهن و ما بينهن و رب العرش العظيم و سلام علي المرسلين).
2- هفت مرتبه بگويد: (استغفر الله الذي لااله‌الا‌ هو الحي القيوم ذوالجلال و الاكرام من جميع ظلمي و جرمي و اسرافي علي نفسي و اتوب اليه).
بعد از آن 70 مرتبه بگويد:

(استغفر الله ربي و اتوب اليه).
پس از آن 300 مرتبه بگويد:

(العفو).

سپس براي چهل مؤمن دعا كند (به زبان غير عربي هم اشكال ندارد، مثلاً بگويد: خداوندا! فلاني را بيامرز).
از آن پس براي خود و پدر و مادر خود دعا كند و در خاتمه قنوت 7 مرتبه بگويد: (هذا مقامُ الغائذِ بكَ مِنَ النارِ).
3- بخوانيد بعد از هر دو ركعت از نماز شب و شَفْع و بعد از دعاهاى وَتر دعاهايى را كه شيخ و سيد نقل كرده‌اند سيزدهم بجا آورد سجده‌ها و دعاهايى را كه از رسول خدا (ص) روايت شده از جمله روايتى است كه شيخ از حماد بن عيسى از ابان بن تغلب روايت كرده كه گفت حضرت صادق (ع) فرمودند: شب نيمه شعبانى داخل شد و بود رسول خدا (ص) در آن شب نزد عايشه همين كه نصف شب شد برخاست رسول خدا (ص) از رختخواب خود براى عبادت پس چون بيدار شد عايشه يافت كه پيغمبر (ص) بيرون رفته از رختخواب او و داخل شد بر او آنچه كه فرو مى‌گيرد زنها را يعنى غيرت و گمان كرد كه آن حضرت رفته پيش بعض زنهاى خود پس برخاست و پيچيد بر خود شمله يعنى چادر خود را و قسم به خدا كه شمله او از ابريشم و كتان و پنبه نبود و لكن تار آن مو و پود آن از كركهاى شتر بود و جستجو مى‌كرد رسول خدا (ص) را در حجره‌هاى زنهاى ديگرش حجره به حجره پس در اين بين كه در جستجوى آن حضرت بود به ناگاه نظرش افتاد بر رسول خدا (ص) كه در سجده است مثل جامه‌اى كه چسبيده شده بر روى زمين پس نزديك آن حضرت شد شنيد كه مى‌گويد در سجده خود: (سَجَدَ لَكَ سَوَادِي وَ خَيَالِي وَ آمَنَ بِكَ فُؤَادِي هَذِهِ يَدَايَ وَ مَا جَنَيْتُهُ عَلَى نَفْسِي يَا عَظِيمُ [عَظِيما] تُرْجَى [يُرْجَى] لِكُلِّ عَظِيم اغْفِرْ لِيَ الْعَظِيمَ فَإِنَّهُ لا يَغْفِرُ الذَّنْبَ الْعَظِيمَ إِلا الرَّبُّ الْعَظِيمُ).
پس بلند كرد سر خود را و دوباره برگشت به سجده و شنيد عايشه كه مي‌گويد:

(أَعُوذُ بِنُورِ وَجْهِكَ الَّذِي أَضَاءَتْ لَهُ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرَضُونَ وَ انْكَشَفَتْ لَهُ الظُّلُمَاتُ وَ صَلَحَ عَلَيْهِ أَمْرُ الْأَوَّلِينَ وَ الآْخِرِينَ مِنْ فُجْأَةِ نَقِمَتِكَ وَ مِنْ تَحْوِيلِ عَافِيَتِكَ وَ مِنْ زَوَالِ نِعْمَتِكَ اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي قَلْبا تَقِيّا نَقِيّا وَ مِنَ الشِّرْكِ بَرِيئا لا كَافِرا وَ لا شَقِيّا).
پس بر خاك نهاد دو طرف روى خود را و گفت: (عَفَّرْتُ وَجْهِي فِي التُّرَابِ وَ حُقَّ لِي أَنْ أَسْجُدَ لَكَ).
پس همينكه خواست رسول خدا (ص) برگردد شتافت عايشه به سوى رختخواب خود پس رسول خدا (ص) آمد به رختخواب او و شنيد كه نفس بلند مى‌زند فرمود چيست اين نفس بلند آيا ندانسته‌اى كه چه شبى است امشب اين شب نيمه شعبان است كه در آن قسمت مى‌شود روزيها و در آن نوشته مى‌شود اجلها و در آن نوشته مى‌شود روندگان به حج و بدرستى كه خداى تعالى مى‌آمرزد در اين شب از خلق خود بيشتر از عدد موهاى بزهاى قبيله كلب و مى‌فرستد خداى تعالى ملائكه خود را از جانب آسمان به سوى زمين در مكه.
 - تذكر (چهارم): حضرت موسى بن جعفر (ع) بعد از فراغ از نماز شب در حال سجده مي‌‏گفت:
(لَكَ الْمَحْمَدَةُ إِنْ أَطَعْتُكَ وَ لَكَ الْحُجَّةُ إِنْ عَصَيْتُكَ لا صُنْعَ لِى وَ لا لِغَيْرِى فِى إِحْسَانٍ إِلا بِكَ يَا كَائِنُ [كَائِنا] قَبْلَ كُلِّ شَىْ‏ءٍ وَ يَا مُكَوِّنَ كُلِّ شَىْ‏ءٍ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَىْ‏ءٍ قَدِيرٌ اللَّهُمَّ إِنِّى أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْعَدِيلَةِ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ مِنْ شَرِّ الْمَرْجِعِ فِى الْقُبُورِ وَ مِنَ النَّدَامَةِ يَوْمَ الْآزِفَةِ فَأَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّىَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ عَيْشِى عِيشَةً نَقِيَّةً وَ مِيتَتِى مِيتَةً سَوِيَّةً وَ مُنْقَلَبِى مُنْقَلَبا كَرِيما غَيْرَ مُخْزٍ وَ لا فَاضِحٍ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْأَئِمَّةِ يَنَابِيعِ الْحِكْمَةِ وَ أُولِى النِّعْمَةِ وَ مَعَادِنِ الْعِصْمَةِ وَ اعْصِمْنِى بِهِمْ مِنْ كُلِّ سُوءٍ وَ لا تَأْخُذْنِى عَلَى غِرَّةٍ وَ لا عَلَى غَفْلَةٍ وَ لا تَجْعَلْ عَوَاقِبَ أَعْمَالِى حَسْرَةً وَ ارْضَ عَنِّى فَإِنَّ مَغْفِرَتَكَ لِلظَّالِمِينَ وَ أَنَا مِنَ الظَّالِمِينَ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِى مَا لا يَضُرُّكَ وَ أَعْطِنِى مَا لا يَنْقُصُكَ فَإِنَّكَ الْوَسِيعُ رَحْمَتُهُ الْبَدِيعُ حِكْمَتُهُ وَ أَعْطِنِى السَّعَةَ وَ الدَّعَةَ وَ الْأَمْنَ وَ الصِّحَّةَ وَ الْبُخُوعَ وَ الْقُنُوعَ وَ الشُّكْرَ وَ الْمُعَافَاةَ وَ التَّقْوَى وَ الصَّبْرَ وَ الصِّدْقَ عَلَيْكَ وَ عَلَى أَوْلِيَائِكَ وَ الْيُسْرَ وَ الشُّكْرَ وَ اعْمُمْ بِذَلِكَ يَا رَبِّ أَهْلِى وَ وَلَدِى وَ إِخْوَانِى فِيكَ وَ مَنْ أَحْبَبْتُ وَ أَحَبَّنِى وَ وَلَدْتُ وَ وَلَدَنِى مِنَ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُؤْمِنِينَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ).
ابن اشيم گفته: اين دعا بعد از هشت ركعت نماز شب و پيش از نماز وَتر است آنگاه سه ركعت وتر را بجا مي‌‏آورى پس چون سلام دادى بگو در حالتى كه نشسته باشى: (الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى لا تَنْفَدُ خَزَائِنُهُ وَ لا يَخَافُ آمِنُهُ رَبِّ إِنِ ارْتَكَبْتُ الْمَعَاصِىَ فَذَلِكَ ثِقَةٌ [ثِقَةً] مِنِّى بِكَرَمِكَ إِنَّكَ تَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِكَ وَ تَعْفُو عَنْ سَيِّئَاتِهِمْ وَ تَغْفِرُ الزَّلَلَ وَ إِنَّكَ [فَإِنَّكَ‏] مُجِيبٌ لِدَاعِيكَ وَ مِنْهُ قَرِيبٌ وَ أَنَا تَائِبٌ إِلَيْكَ مِنَ الْخَطَايَا وَ رَاغِبٌ إِلَيْكَ فِى تَوْفِيرِ حَظِّى مِنَ الْعَطَايَا يَا خَالِقَ الْبَرَايَا يَا مُنْقِذِى مِنْ كُلِّ شَدِيدَةٍ [شِدَّةٍ] يَا مُجِيرِى مِنْ كُلِّ مَحْذُورٍ وَفِّرْ عَلَىَّ السُّرُورَ وَ اكْفِنِى شَرَّ عَوَاقِبِ الْأُمُورِ [فَإِنَّكَ‏] فَأَنْتَ اللَّهُ عَلَى نَعْمَائِكَ وَ جَزِيلِ عَطَائِكَ مَشْكُورٌ وَ لِكُلِّ خَيْرٍ مَذْخُورٌ ).
و بدانكه علما از براى هر شب اين ماه نماز مخصوصى ذكر فرموده‏اند مقام را گنجايش نقل آن نيست.

http://www.namazeshab.ir

 

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

عبادات شبانه بزرگان13
موضوع: <-PostCategory-> 2 شهريور 1389برچسب:, 9:43 قبل از ظهر

  سي و هشتم: عبادت تا به چه حّد مي‌رسد


در حالات شهيد محراب مرحوم ملاّ محمد تقي برغاني آمده است:
«عبادت آن جناب چنان بود كه هميشه از نصب شب تا طلوع صبح صادق به مسجد مي‌رفت و به مناجات و ادعيه و تضرّع و زاري و تهجّد اشتغال داشت و مناجات «خمس عشرة» را از حفظ مي‌خواند و بر اين روش و شيوه پسنديده استمرار داشت تا همان شب كه شربت شهادت نوشيد».
مكرّر در فصل زمستان ديده مي‌شد كه در پشت بام مسجد خود، در حالي كه برف به شدّت مي‌باريد، در نيمه شب پوستيني بر دوش و عمامه بر سر داشت و مشغول تضرّع و مناجات بود و با حالت ايستاده، دستها را به سوي آسمان بلند كرده، تا اين كه برف، سراسر قامت مباركش را از سر تا پا سفيد پوش مي‌كرد.
جالب توجّه است كه اين بزرگوار در حال سجده كه مناجات خمس عشرة را مي‌خواند به دست فرقه بابيه به شهادت رسيد.

  سي و نهم: نماز شب در قبر! (شهيدان حسين و ابوالفضل قربانى)

عمليات پيروزمد خيبر در جزيره مجنون در جريان بود، قرار بود پس از شكستن خط، يگان ما كه در سه راه فتح مستقر بود به سمت بصره پیشروى كند. دشمن بعثی با آگاهی نسبى از اين اخبار، دست به مقاومت شديد زد و علاوه بر جنگ روانی شديد و بمبارانها و حملات شديد شيمیایی، با آنچه داشت شبانه روز آتش بر سر رزمندگان ریخت.
دراين ميان دو برادر به نامهاى حسين و ابوالفضل قربانى با حالات معنوى خود كل گردان را متأثر كرده و چون خورشيدى فروزان نورافشانى ميكردند. اين دو برادر شهيد، فارغ ار حوادث و هر آنچه اتفاق ميافتاد در هر مكانى كه يگان مستقر می‌شد، قبرى حَفر میكردند و به خصوص در شب، نمار میخواندند. هر كسی كه بيدار مى‌شد، آن دو را در حال مناجات و نماز مى‌ديد. چقدر زيبا بود توجّه به معبودشان.

 

 چهلم: مادر و نماز شب

 
ما ماجرايى نقل مى‌كردند كه براى بهره‌مندى و عبرت آموزى، آن را نقل مى‌كنم. مادرم زنى پارسا و مقيد به نماز شب بود. زمانى كه بسيار خردسال بودم هر سحرگاه پيش از نماز شب مرا بيدار مى‌كرد و مى‌گفت: «مهدى جان، بلند شو برايت نخود چى آورده‌ام.

تا اسم نخودچى را مى‌شنيدم بلند مى‌شدم و مادرم مرا مقابل سجاده خود مى‌نشاند و يك مشت نخود چى به من مى‌داد و مى‌گفت: اينها را بخور و به من نگاه كن. يك وقت نخوابى. همه را يك دفعه هم نخور، هر دانه را كاملاً بجو، تمام كه شد ديگرى را بخور. آن وقت خودش بر مى‌خاست و به نماز مى‌ايستاد و من نخودچى مى‌خوردم و در او مى‌نگريستم».
به اين مطلب كارى نداريم كه بيدار كردن بچه (كه به حد تكليف نرسيده) اشكال دارد يا از باب وجوب مصلحت بى‌اشكال است، بلكه همين قدر مى‌گوييم كه آن كودك خردسال سحرگاه به شوق خوردن نخودچى، عبادت شبانه مادر پارساى خود را تماشا مى‌كرد و بدين ترتيب از همان خردسالى به سحرخيزى و شب بيدارى عادت كرد و مادر، روحِ شب زنده‌دارى را در خمير مايه فرزند قرار داد و آن را طبيعت دوّمش ساخت.
تا آن جا كه به ياد مى‌آورم والد ما، آقا ميرزا مهدى شيرازى، هميشه نيمه شبها بيدار بودند و مطالعات درس خارج خود را در سحر انجام مى‌دادند.

در اوآخر حيات شان كه كسالت داشتند و از شدت درد يا تنگى نفس خواب شان نمى‌برد و شايد يكى دو ساعت مانده به سحر بر اثر فشار خستگى به خواب مىرفتند، نيز هنگام سحر بيدار مى‌شدند و هر چند نزديكان شان مى‌گفتند: قدرى بيشتر بخوابيد، مي‌گفتند:

خوابم نمي‌برد. طبيعى است كه سحر خيزى در خردسالى، شب زنده ‌دارى در بزرگ سالى را به صورت عادت ايشان درآورد.

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

ادامه احکام نماز12 :
موضوع: <-PostCategory-> 2 شهريور 1389برچسب:, 9:43 قبل از ظهر

مسأله 950

اگر انسان بخواهد ( الله اكبر ) را به چیزی كه بعد از آن میخواند مثلا به ( بسم الله الرحمن الرحیم ) بچسباند باید ( ر ) اكبر را پیش بدهد .

مسأله 951

موقع گفتن تكبیره الاحرام باید بدن آرام باشد واگر عمدا در حالی كه بدنش حركت دارد ، تكبیره الاحرام را بگوید باطل است ، و چنانچه سهوا حركت كند بنابر احتیاط واجب باید اول ، عملی كه نماز را باطل میكند انجام دهد ودوباره تكبیر بگوید .

مسأله 952

تكبیر و حمد و سوره و ذكر و دعا را باید طوری بخواند كه خودش بشنود و اگر به واسطه سنگینی یا كری گوش یا سر و صدای زیاد نمیشنود ، باید طوری بگوید ، كه اگر مانعی نباشد بشنود .

مسأله 953

كسی كه لال است یا زبان او مرضی دارد كه نمیتواند ( الله اكبر ) را درست بگوید ، باید به هر طور كه میتواند بگوید و اگر هیچ نمیتواند بگوید باید در قلب خود بگذارند و برای تكبیر اشاره كند و زبانش را هم اگر میتواند حركت دهد .

مسأله 954

مستحب است بعد از تكبیره الاحرام بگوید " یا محسن قد اتاك المسیئ وقد امرت المحسن ان یتجاوز عن المسیئ انت المحسن و انا المسیئ بحق محمد وآل محمد صل علی محمد و آل محمد و تجاوز عن قبیح ما تعلم منی " یعنی ای خدائی كه ببندگان احسان میكنی بنده گنهكار به در خانه تو آمده وتو امر كرده‌ای كه نیكوكار از گنهكار بگذرد ، تو نیكوكاری و من گناهكار به حق محمد و آل محمد صلی الله علیه وآله وسلم رحمت خود را بر محمد و آل محمد بفرست و از بدیهائی كه میدانی از من سر زده بگذر .

مسأله 955

مستحب است موقع گفتن تكبیر اول نماز و تكبیرهای بین نماز ، دستها را تا مقابل گوشها بالا ببرد .

مسأله 956

اگر شك كند كه تكبیره الاحرام را گفته یا نه ، چنانچه مشغول خواندن چیزی شده ، به شك خود اعتنا نكند و اگر چیزی نخوانده ، باید تكبیر را بگوید .

مسأله 957 اگر بعد از گفتن تكبیره الاحرام شك كند كه آنرا صحیح گفته یا نه ، باید به شك خود اعتنا نكند. 

 قیام

مسأله 958

قیام در موقع گفتن تكبیره الاحرام و قیام پیش از ركوع كه آن را قیام متصل به ركوع میگویند ركن است ، ولی قیام در موقع خواندن حمد و سوره و قیام بعد از ركوع ركن نیست و اگر كسی آنرا از روی فراموشی ترك كند ، نمازش صحیح است.

مسأله 959

واجب است پیش‌از گفتن تكبیر و بعد از آن مقداری بایستد تا یقین كند كه در حال ایستادن تكبیر گفته است .

مسأله 960

اگر ركوع را فراموش كند وبعد از حمد و سوره بنشیند و یادش بیاید كه ركوع نكرده ، باید بایستد و به ركوع رود و اگر بدون این كه بایستد ، به حال خمیدگی به ركوع برگردد ، چون قیام متصل به ركوع را بجا نیاورده ، نماز او باطل است .

مسأله 961

موقعی كه ایستاده است ، باید بدن را حركت ندهد و به طرفی خم نشود وبجائی تكیه نكند ولی اگر از روی ناچاری باشد ، یا در حال خم شدن برای ركوع پاها را حركت دهد اشكال ندارد .

مسأله 962

اگر موقعی كه ایستاده ، از روی فراموشی بدن را حركت دهد ، یا به طرفی خم شود ، یا به جائی تكیه كند ، اشكال ندارد ولی در قیام موقع گفتن تكبیره الاحرام و قیام متصل به ركوع اگر از روی فراموشی هم باشد ، بنابر احتیاط واجب ، باید نماز را تمام كند ودوباره بخواند .

مسأله 963

احتیاط واجب آن است كه در موقع ایستادن ، هر دو پا روی زمین باشد ، ولی لازم نیست سنگینی بدن روی هر دو پا باشد واگر روی یك پا هم باشد اشكال ندارد .

مسأله 964

كسی كه میتواند درست بایستد ، اگر پاها را خیلی گشاد بگذارد كه به حال ایستادن معمولی نباشد نمازش باطل است .

مسأله 965

موقعی كه انسان در نماز میخواهد كمی جلو یا عقب رود ، یا كمی بدن را بطرف راست یا چپ حركت دهد ، باید چیزی نگوید ولی بحول الله و قوته اقوم و اقعد را باید در حال برخاستن بگوید و در موقع گفتن ذكرهای واجب هم بدن باید بیحركت باشد بلكه احتیاط واجب آنست كه در موقع گفتن ذكرهای مستحبی نماز ، باید بدنش آرام باشد .

مسأله 966

اگر در حال حركت بدن ذكر بگوید ، مثلا موقع رفتن به ركوع یا رفتن به سجده تكبیر بگوید ، چنانچه آنرا به قصد ذكری كه در نماز دستور داده‌اند بگوید ، باید احتیاطا نماز را دوباره بخواند و اگر باین قصد نگوید ، بلكه بخواهد ذكری گفته باشد نماز صحیح است .

مسأله 967

حركت دادن دست و انگشتان در موقع خواندن حمد ، اشكال ندارد ، اگر چه احتیاط مستحب آن است كه آنها را هم حركت ندهد .

مسأله 968

اگر موقع خواندن حمد و سوره ، یا خواندن تسبیحات بیاختیار بقدری حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج شود ، احتیاط واجب آن است كه بعد از آرام گرفتن بدن ، آنچه را در حال حركت خوانده دوباره بخواند .

مسأله 969

اگر در بین نماز از ایستادن عاجز شود باید بنشیند و اگر از نشستن هم عاجز شود باید بخوابد ولی تا بدنش آرام نگرفته باید چیزی نخواند .

مسأله 970

تا انسان میتواند ایستاده نماز بخواند ، نباید بنشیند مثلا كسی كه در موقع ایستادن ، بدنش حركت میكند یا مجبور است به چیزی تكیه دهد ، یا بدنش را كج كند ، یا خم شود یا پاها را بیشتر از معمول گشاد بگذارد ، باید به هر طور كه میتواند ایستاده نماز بخواند ولی اگر به هیچ قسم حتی مثل حال ركوع هم نتواند بایستد ، باید راست بنشیند و نشسته نماز بخواند .

مسأله 971

تا انسان میتواند بنشیند نباید خوابیده نماز بخواند و اگر نتواند راست بنشیند ، باید هر طور كه میتواند بنشیند واگر به هیچ قسم نمیتواند بنشیند ، باید بطوری كه در احكام قبله گفته شد ، به پهلوی راست بخوابد و اگر نمیتواند ، به پهلوی چپ و اگر آنهم ممكن نیست بپشت بخوابد ، بطوری كه كف پاهای او رو به قبله باشد .

مسأله 972

كسی كه نشسته نماز میخواند ، اگر بعد از خواندن حمد و سوره بتواند بایستد ، و ركوع را ایستاده بجا آورد ، باید بایستد و از حال ایستاده به ركوع رود و اگر نتواند ، باید ركوع را هم نشسته بجا آورد .

مسأله 973

كسی كه خوابیده نماز میخواند ، اگر در بین نماز بتواند بنشیند ، باید مقداری را كه میتواند ، نشسته بخواند . و نیز اگر میتواند بایستد ، باید مقداری را كه میتواند ، ایستاده بخواند ، ولی تا بدنش آرام نگرفته باید چیزی نخواند مسأله 974

كسی كه نشسته نماز میخواند اگر در بین نماز بتواند بایستد باید مقداری را كه میتواند ، ایستاده بخواند ولی تا بدنش آرام نگرفته ، باید چیزی نخواند .

مسأله 975

كسی كه میتواند بایستد اگر بترسد كه به واسطه ایستادن مریض شود یا ضرری باو برسد ، میتواند نشسته نماز بخواند و اگر از نشستن هم بترسد ، میتواند خوابیده نماز بخواند .

مسأله 976

اگر انسان احتمال بدهد كه تا آخر وقت بتواند ایستاده نماز بخواند میتواند اول وقت نماز بخواند اگر چه احتیاط آن است كه نماز را تأخیر بیندازد .

مسأله 977

مستحب است در حال ایستادن ، بدن را راست نگهدارد ، شانه‌ها را پائین بیندازد ، دستها را روی رانها بگذارد ، انگشتها را به هم بچسباند ، جای سجده را نگاه كند ، سنگینی بدن را بطور مساوی روی دو پا بیندازد ، با خضوع و خشوع باشد ، پاها را پس و پیش نگذارد ، اگر مرد است پاها را از سه انگشت باز تا یك وجب فاصله دهد ، و اگر زن است پاها را به هم بچسباند. 

قرائت

مسأله 978

در ركعت اول و دوم نمازهای واجب یومیه ، انسان باید اول حمد و بعد از آن یك سوره تمام بخواند .

مسأله 979

اگر وقت نماز تنگ باشد ، یا انسان ناچار شود كه سوره را نخواند ، مثلا بترسد كه اگر سوره را بخواند ، دزد یا درنده ، یا چیز دیگری به او صدمه بزند ، نباید سوره را بخواند و اگر در كاری عجله داشته باشد میتواند سوره را نخواند .

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

سخنان امام راحل و مقام معظم رهبری با دولتمردان
موضوع: <-PostCategory-> 1 شهريور 1389برچسب:, 11:10 قبل از ظهر

سخنان امام راحل و مقام معظم رهبری با دولتمردان

 در ادامه مطالب مطالعه بفرمایید.

 

<-PollName->

<-PollItems->



ادامه امطلب...»
نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

فوايد نماز شب و موارد مرتبط : كيفيّت نماز شب به صورت مفصّل12
موضوع: <-PostCategory-> 1 شهريور 1389برچسب:, 11:9 قبل از ظهر

      كيفيّت نماز شب به صورت مفصّل
چون از خواب برخاستيد، سجده كنيد براى خداوند تعالى و نيكو است در اين حال يا در حال برداشتن سر از سجده بگويد:

(اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى اَحْيانى بَعْدَ ما اَماتَنى وَ اِلَيْهِ النُّشُورُ اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى رَدَّ عَلَىَّ رُوحى لاَِحْمَدَهُ وَ اَعْبُدَهُ).
و چون برخاستيد و ايستايد بگوييد:
(اَللّهُمَّ اَعِنّى عَلى هَوْلِ الْمُطَلَّعِ وَ وَسِّعُ عَلَىَّ الْمَضْجَعَ وَارْزُقْنى خَيْرَ ما بَعْدَ الْمُوتِ).

و چون صداى خروس شنيديد بگويد:
(سُبُّوْحٌ قُدُّوْسٌ رَبُّ الْمَلائِكَةِ وَ الرُّوْحِ سَبَقَتْ رَحْمَتُكَ غَضَبَكَ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ عَمِلْتُ سُوَّْءً وَ ظَلَمْتُ نَفْسى فَاغْفِرْلى اِنَّهُ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ اِلاّ اَنْتَ فَتُبْ عَلَىَّ اِنَّكَ اَنْتَ التَّوّابُ الرَّحيمُ).

و چون نگاه كنيد به اطراف آسمان بخوانيد:
(اَللّهُمَّ اِنَّهُ لا يُوارى مِنْكَ لَيْلٌ ساجٍ وَ لا سَماَّءٌ ذاتُ اَبْراجٍ وَ لا اَرْضٌ ذاتُ مِهادٍ وَلا ظُلُماتٌ بَعْضُها فَوْقَ بَعْضٍ وَلا بَحْرٌ لُجِّىُّ تُدْلِجُ بَيْنَ يَدَىِ الْمُدْلِجِ مِنْ خَلْقِكَ تُدْلِجُ الرَّحْمَةَ عَلى مَنْ تَشاءُ مِنْ خَلْقِكَ تَعْلَمُ خائِنَةَ الاْ عْيُنِ وَ ما تُخْفِى الصُّدُوْرُ غارَتِ النُّجُوْمُ وَ نامَتِ الْعُيُونُ وَ اَنْتَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ لاتَاْخُذُكَ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ سُبْحانَ اللّهِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ اِلهِ الْمُرْسَلينَ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمينَ).
پس بخواند پنج آيه آل عمران:
(اِنَّ فى خَلْقِ السَّمواتِ وَ الاَْرضِ وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ لاََّياتٍ لاُِولِى الاَْلْبابِ الَّذينَ يَذْكُرُونَ اللّهَ قِياماً وَ قُعُوداً و َعَلى جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ فى خَلِقِ السَّمواتِ وَ الاَْرْضِ رَبَنّا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَكَ فَقِنا عَذابَ النّارِ رَبَّنا اِنَّكَ مَنْ تُدْخِلِ النّارَ فَقَدْ اَخْزَيْتُهُ وَ ما لِلظّالِمينَ مِنْ اَنْصارٍ رَبَّنا اِنَّنا سَمِعْنا مُنادِياً يُنادى لِلاْيمانِ اَنْ امِنُوْا بِرَبِّكُمْ فَامَنّا رَبَنّا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَكَفِّرْ عَنّا سَيِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الاَْبْرارِ رَبَّنا وَ اتِنا ما وَعَدْتَنا عَلى رُسُلِكَ وَ لاتُخْزِنا يَوْمَ الْقِيامَةِ اِنَّكَ لاتُخْلِفُ الْميعادَ).
دندانهايتان را مسواك بزنيد، و بعد از آن وضو بگيريد و خود را خوشبو سازيد، پس برخيزد به نماز شب.
ابتدا شروع مى‌كنيد به هشت ركعت نماز شب و بعد از هر دو ركعت، سلام مى‌دهيد، و خوبست كه در دو ركعت اوّل بعد از حمد سى مرتبه توحيد بخواند، (كه در دو ركعت مجموعاً شصت مرتبه توحيد خوانده شود) از اثرات ثواب آن اين است كه: تا منصرف شود از نماز نبوده باشد ميان او و خداى عزّوجلّ هيچ گناهى.
و يا آنكه در ركعت اوّل آن توحيد و در ركعت دوّم (قُلْ يا اَيُّهَا الْكافِرُونَ) را بخواند.
در شش ركعت ديگر حمد و هر سوره كه خواهد بخواند و كافى است حمد و (قُلْ هُوَ اللّه اَحَدْ) در هر ركعتى.
و چنانكه سنّت است قنوت در نمازهاى واجبى، در هر ركعت دوّمى از نافله‌ها نيز سنّت است.
و كافى است در قنوت سه بار (سُبْحانَ اللّهِ) گفتن.
و يا آنكه گفته شود: (اَللّهُمَّ اغْفِرْلَنا وَ ارْحَمْنا وَ عافِنا وَاعْفُ عَنّا فِى الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَى ءٍ قَديرٌ).
و يا آنكه بگويد: (رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَ تَجاوَزْ عَمّا تَعْلَمُ اِنَّكَ اَنْتَ الاَْعَزُّ الاَْجَلُّ الاَْكْرَمْ).
و روايت شده كه حضرت امام موسى (ع) چون شب در محراب عبادت مى‌ايستاد مى‌خواند:
(اَللّهُمَّ اِنَّكَ خَلَفْتَنى سَوِيّاً ...) و اين دعاء پنجاهم صحيفه كامله است.
و چون فارغ شود از هشت ركعت نماز شب پس بجا بياورد دو ركعت نماز شفع و يك ركعت نماز وتر.
و مى‌خواند در اين سه ركعت بعد از حمد (قُلْ هُوَ اللّه اَحَدْ) تا بمنزله آن باشد كه يك ختم قرآن كرده باشد، زيرا كه سوره توحيد ثلث قرآن است، و يا آنكه بخواند در نماز شَفْع در ركعت اوّل حمد و (قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ النّاسِ) و در ركعت دوّم حمد و (قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقْ).
و چون از نماز شَفْع فارغ شد مستحب است آنكه بخواند: (اِلهى تَعَرَّضَ لَكَ فى هذَا اللَّيْلِ الْمُتَعَرِّضُوْنَ ...) و اين دعائى است كه در اعمال شب نيمه شعبان در مفاتيح الجنان مذكور شد.
و چون از دو ركعت شَفْع فارغ شد برمى‌خيزد به جهت يك ركعت وَتر و مى‌خواند در آن حمد و سوره توحيد و يا آنكه مى‌خواند بعد از حمد (قُلْ هُو اللّهُ اَحَدٌ) سه مرتبه، و معوذّتين يعنى (قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ النّاسِ و قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقْ)، پس دست بر مى‌دارد براى قنوت و دعا مى‌خواند آنچه بخواهد.
شيخ طوسى رحمه الله عليه فرموده: دعاهائى كه در قنوت نماز وَتر خوانده مى‌شود از زيادى به شمارش نمى‌آيد.
مستحب است كه انسان در قنوت نماز وتر گريه كند از خوف خدا و ترس از عقاب خدا، يا خود را به حال گريه در آورد و دعا كند براى برادران مؤمن، و مستحب است كه ذكر شود چهل نفر، پس بدرستيكه كسيكه دعا كند براى چهل مؤمن دعايش مستجاب مى‌شود انشاء اللّه تعالى. و دعا كند به آنچه خواسته باشد.
(علامت و نشانه شقاوت و پليذی انسان آن است که چشمانش از گريستن بخشکد و گريه نکند. گريه نکردن در اثر سنگدلی و پليدی دل است و پليدی و آلودگی دل نشانه زيادی گناه و معصيت خداست و گناه و معصيت خدا نشانه علاقه و محبت به دنياست).
شيخ صدوق رحمه الله عليه فرموده كه: حضرت رسول خدا (ص) در قنوت وَتر مى‌خواند: (اَللّهُمَّ اهْدِنى فيمَنْ هَدَيْتَ وَ عافِنى فيمَنْ عافَيْتَ و تَوَلَّنى فيمَنْ تَوَلَّيْتَ وَ بارِكْ لى فيما اَعْطَيْتَ وَ قِنى شَرَّ ما قَضَيْتَ فَاِنَّكَ تَقْضى وَ لايُقْضى عَلَيْكَ، سُبْحانَكَ رَبَّ الْبَيْتِ، اَسْتَغْفِرُكَ وَ اَتُوبُ اِلَيْكَ وَ اُوْمِنُ بِكَ وَ اَتَوَكَّلُ عَلَيْكَ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِكَ يا رَحيمُ).
سزاوار است آنكه هفتاد مرتبه بگويد: (اَسْتَغْفِرُاللّهَ رَبّى وَ اَتُوبُ اِلَيْهِ).
سزاوار است كه دست چپ را به دعا بلند كرده باشد و استغفار را به دست راست بشمارد روايت شده كه حضرت رسول خدا (ص) استغفار مى‌كرد در نماز وَتر هفتاد مرتبه و هفت مرتبه مى‌گفت: (هذا مَقامُ الْعاَّئِذِ بِكَ مِنَ النّارِ). ( ادامه دارد.........................)

http://www.namazeshab.ir

 

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

ادامه احکام نماز11 :
موضوع: <-PostCategory-> 1 شهريور 1389برچسب:, 11:8 قبل از ظهر

مسأله 930

اذان و اقامه نماز جماعت را باید مرد بگوید ، ولی در جماعت زنان اگر زن اذان و اقامه بگوید كافی است .

مسأله 931

اقامه باید بعد از اذان گفته شود و اگر قبل از اذان بگویند صحیح نیست .

مسأله 932

اگر كلمات اذان واقامه را بدون ترتیب بگوید ، مثلا حی علی الفلاح را پیش از حی علی الصلاه بگوید باید از جائی كه ترتیب بهم خورده ، دوباره بگوید .

مسأله 933

باید بین اذان و اقامه فاصله ندهد و اگر بین آنها بقدری فاصله دهد كه اذانی را كه گفته اذان این اقامه حساب نشود مستحب است دوباره اذان و اقامه را بگوید و نیز اگر بین اذان و اقامه و نماز به قدری فاصله دهد كه اذان و اقامه آن نماز حساب نشود ، مستحب است دوباره برای آن نماز ، اذان واقامه بگوید .

مسأله 934

اذان و اقامه باید به عربی صحیح گفته شود ، پس اگر به عربی غلط بگوید ، یا بجای حرفی حرف دیگر بگوید ، یا مثلا ترجمه آنها را به فارسی بگوید صحیح نیست .

مسأله 935

اذان واقامه باید بعد از داخل شدن وقت نماز گفته شود و اگر عمدا یا از روی فراموشی پیش از وقت بگوید باطل است .

مسأله 936

اگر پیش از گفتن اقامه شك كند كه اذان گفته یا نه باید اذان را بگوید ، ولی اگر مشغول اقامه شود و شك كند كه اذان گفته یا نه ، گفتن اذان لازم نیست .

مسأله 937

اگر در بین اذان یا اقامه پیش از آن كه قسمتی را بگوید شك كند كه قسمت پیش از آن را گفته یا نه ، باید قسمتی را كه در گفتن آن شك كرده بگوید ، ولی اگر در حال گفتن قسمتی از اذان یا اقامه شك كند كه آنچه پیش از آن است گفته یا نه ، گفتن آن لازم نیست .

مسأله 938

مستحب است انسان در موقع گفتن اذان ، رو به قبله بایستد و با وضو یا غسل باشد و دستها را به گوش بگذارد و صدا را بلند نماید و بكشد و بین جمله‌های اذان كمی فاصله دهد وبین آنها حرف نزند .

مسأله 939

مستحب است بدن انسان در موقع گفتن اقامه آرام باشد و آنرا از اذان آهسته‌تر بگوید و جمله‌های آنرا به هم نچسباند ، ولی به اندازه‌ای كه بین جمله‌های اذان فاصله میدهد ، بین جمله‌های اقامه فاصله ندهد .

مسأله 940

مستحب است بین اذان و اقامه یك قدم بردارد ، یا قدری بنشیند یا سجده كند ، یا ذكر بگوید یا دعا بخواند ، یا قدری ساكت باشد یا حرفی بزند یا دو ركعت نماز بخواند ولی حرف زدن بین اذان و اقامه نماز صبح مستحب نیست ، ولی نماز خواندن بین اذان و اقامه نماز مغرب را به امید ثواب بیاورد .

مسأله 941

مستحب است كسی را كه برای گفتن اذان معین میكنند ، عادل و وقت شناس و صدایش بلند باشد و اذان را در جای بلند بگوید. 

واجبات نماز

واجبات نماز یازده چیز است : اول نیت ، دوم قیام یعنی ( ایستادن ) ، سوم تكبیره الاحرام یعنی گفتن الله اكبر در اول نماز ، چهارم ركوع ، پنجم سجود ، ششم قرائت ، هفتم ذكر ، هشتم تشهد ، نهم سلام ، دهم ترتیب ، یازدهم موالات یعنی پی در پی بودن اجزاء نماز .

مسأله 942

بعضی از واجبات نماز ركن است ، یعنی اگر انسان آنها را بجا نیاورد ، یا در نماز اضافه كند عمدا باشد یا اشتباها ، نماز باطل میشود . وبعضی دیگر ركن نیست ، یعنی اگر عمدا كم یا زیاد شود ، نماز باطل میشود و چنانچه اشتباها كم یا زیاد گردد نماز باطل نمیشود ، وركن نماز پنچ چیز است : اول نیت . دوم تكبیره الاحرام . سوم قیام در موقع گفتن تكبیره الاحرام و قیام متصل به ركوع ، یعنی ایستادن پیش از ركوع . چهارم ركوع . پنجم دو سجده. 

نیت

مسأله 943

انسان باید نماز را به نیت قربت ، یعنی برای انجام فرمان خداوند عالم بجا آورد ، و لازم نیست نیت را از قلب خود بگذراند یا مثلا بزبان بگوید كه چهار ركعت نماز ظهر میخوانم قربه الی الله .

مسأله 944

اگر در نماز ظهر یا در نماز عصر نیت كند كه چهار ركعت نماز میخوانم و معین نكند ، ظهر است یا عصر ، نماز او باطل است . و نیز كسی كه مثلا قضای نماز ظهر بر او واجب است ، اگر در وقت نماز ظهر بخواهد نماز قضا یا نماز ظهر را بخواند ، باید نمازی را كه میخواند ، در نیت معین كند .

مسأله 945

انسان باید از اول تا آخر نماز به نیت خود باقی باشد ، پس اگر در بین نماز بطوری غافل شود كه اگر بپرسند چه میكنی ، نداند چه بگوید نمازش باطل است .

مسأله 946

انسان باید فقط برای انجام امر خداوند عالم نماز بخواند ، پس كسی كه ریا كند یعنی برای نشان دادن به مردم نماز بخواند ، نمازش باطل است خواه فقط برای مردم باشد ، یا خدا و مردم هر دو را در نظر بگیرد .

مسأله 947

اگر قسمتی از نماز را هم برای غیر خدا بجا آورد ، نماز باطل است ، چه آن قسمت ، واجب باشد مثل حمد و سوره ، چه مستحب باشد مانند قنوت ، بلكه اگر تمام نماز را برای خدا بجا آورد ولی برای نشان دادن به مردم در جای مخصوصی مثل مسجد ، یا در وقت مخصوصی مثل اول وقت ، یا به طرز مخصوصی ، مثلا با جماعت نماز بخواند ، نمازش باطل است. 

تكبیره الاحرام

مسأله 948

گفتن الله اكبر در اول هر نماز واجب و ركن است وباید حروف ( الله ) و حروف ( اكبر ) و دو كلمه ( الله واكبر ) را پشت سرهم بگوید و نیز باید این دو كلمه به عربی صحیح گفته شود و اگر به عربی غلط بگوید ، یا مثلا ترجمه آنرا بفارسی بگوید صحیح نیست.

مسأله 949

احتیاط واجب آن است كه تكبیره الاحرام نماز را به چیزی كه پیش از آن میخواند ، مثلا به اقامه یا به دعائی كه پیش از تكبیر میخواند نچسباند .

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

عبادات شبانه بزرگان12
موضوع: <-PostCategory-> 1 شهريور 1389برچسب:, 11:7 قبل از ظهر

 سي و ششم: گفتارى از ملاّ حسينقلى همدانى (ره) عارف بزرگ


اين عارف بزرگ در نامه‌اى مى‌نويسد: (... خلاصه بعد از سعى در مراقبت، البته طالب قُرب، بيدارى و قيام سحر را لااقل يك دو ساعت به طلوع فجر مانده الى مطلع الشّمس از دست ندهد. و نماز شب را با آداب و حضور قلب به جا بياورد.
و اگر وقتش زيادتر باشد به ذكر يا فكر يا مناجات مشغول بشود؛ ليكن قدر معيّنى از شب بايد مشغولِ ذكر با حضور بشود. در تمام حالاتش خالى از حزن نبوده باشد، اگر ندارد تحصيل نمايد به اسبابش. و بعد از فراغ، تسبيح سيده نساء عليه السلام و دوازده مرتبه سوره توحيد و ده مرتبه، (لا إِله إِلاّ اللّهُ، وَحْدَهُ لا شَريْكَ لَهْ لَهُ المُلكِ) إ لى آخر و صد مرتبه لا إِلهَ إِلاّ اللّهُ و هفتاد مرتبه استغفار بخواند. و قدرى از قرآن شريف تلاوت نمايد. و دعاى معروفِ صبح [كه در (مفاتيح ) محدّث قمى، قبل از دعاى كميل مسطور است] يعنى يا مَنْ دَلَعَ لِسانَ الصّباح إِلى آخر، البته خوانده شود. و دائماً با وضو باشد و اگر بعد از هر وضو دو ركعت نماز بكند بسيار خوب است. ملتفت باشد كه به هيچ وجه اذيتش به غير نرسد و در قضاء حوائج مسلمين لاسيّما عُلَما وَ لا سيّما أَتْقِيائِهِمْ سعى بليغ نمايد ... و در شب جمعه صد مرتبه و در عصر روز جمعه صد مرتبه، سوره قدر بخواند).

 

 سي و هفتم: نامه‌اى به مرحوم كمپانى حاج ميرزا جواد ملكى


نامه اى به مرحوم كمپانى حاج ميرزا جواد ملكى، در نامه‌اى كه به عنوان پاسخ نامه علاّمه محمد حسين كمپانى اصفهانى، فيلسوف و اصولى مشهور نگاشته، دستوراتى به نقل از استاد خود، مرحوم ملا حسينقلى همدانى ذكر كرده كه قسمتى از آن را انتخاب كرده در اينجا مى آوريم.
(... مرحوم مغفور مى‌فرمودند: بايد انسان يك مقدار زياده بر معمول تقليل غذا و استراحت بكند تا جنبه حيوانيّت كمتر و روحانيّت قوّت بگيرد و ميزان آن را هم چنين مى‌فرمودند، كه انسان اولاً: روز و شب زياده از دو مرتبه غذا نخورد حتى تنقّل مابين الغذائين نكند.
ثانياً: هر وقت غذا مى‌خورد بايد مثلاً يك ساعت بعد از گرسنگى بخورد آنقدر بخورد كه تمام سير نشود اين درْ كمّ غذا، و امّا كيفش بعد از آداب معروفه، گوشت زياد نخورد به اين معنى كه شب و روز هر دو نخورد و در هر هفته دو سه دفعه هر دو را، يعنى، هم روز و هم شب را ترك كند و يكى هم اگر بتواند للتكيّف [براى كيف كردن و لذّت بردن] نخورد و لامحاله آجيل خور نباشد ... و اگر بتواند روزه‌هاى سه روزه هر ماه را ترك نكند.
و امّا تقليل خواب، مى‌فرمود: شبانه روزى شش ساعت بخوابد.
اينها در تقليل حيوانيّت كفايت مى‌كند. و امّا در تقويت روحانيّت اولاً: دائماً بايد همّ و حُزن قلبى به جهت عدم وصول به مطلوب داشته باشد.
ثانياً: تا مى‌تواند ذكر و فكر را ترك نكند، كه اين دو جناح سير آسمان معرفت است.

در ذكر عمده سفارش به اذكار صبح و شام، است اَهَمّ آنها كه در اخبار وارد شده و اَهَمّ تعقيبات صلوات [نمازها] و عمده‌تر ذكر وقت خواب كه در اخبار مأثور است لاسيّما متطّهراً در حال ذكر خواب برود، و شب خيزى مى‌فرمودند: زمستانها سه ساعت، تابستانها يك ساعت و نيم، و مى‌فرمودند كه من در سجده ذكر يونسيّه [لا إِله إِلاّ أ نت سبحانك إِنّى كنت من الظالمين] خيلى اثرها ديدم.
بنده خودم هم تجربه كرده‌ام چند نفر مدّعى تجربه‌اند، يكى هم قرآن كه خوانده مى‌شود به قصد هديه به حضرت ختمى مرطبت (صلوات اللّه عليه و آله) خوانده شود).
دستورى از شاهين بلند پرواز آسمان عرفان مرحوم ملاّحسينقلى همدانى در نامه‌اى چنين مى‌نگارد: (... البته در اجتناب از معصيت كوتاهى مكن و اگر خداى نخواسته معصيت كردى زود توبه نما و دو ركعت نماز به جا آور و بعد از نماز، هفتاد مرتبه استغفار كن و سر به سجده بگذار و در سجده از حضرتِ پروردگار عفو بخواه، اميدوارم عفو بفرمايد.
معاصى [گناهان] كبيره در بعضى از رساله‌هاى عمليه ثبت شده، ياد بگير و ترك نما و زنهار پيرامون غيبت و دروغ و اذيّت مگرد. لااقل يك ساعت به صبح مانده بيدار شو و سجده به جا بياور و آنچه در (منهاج النجاة) مرحوم ملاّمحسن فيض (رضوان اللّه جلّ جلاله عليه) مذكور است كافى و شافى است از براى عمل شب و روز تو به همان نحو عمل نما و سعى كن كه عمل و ذكرت، به محض زبان نباشد و با حضور قلب باشد كه عمل بى‌حضور قلب، اصلاح قلب نمى‌كند، اگر چه ثواب كمى دارد.
البته البته از غذاى حرام فرار كن، مخور مگر حلال.
غذا را كم بخور و زياد مخور؛ يعنى، زياده بر حاجت بُنيه مخور، نه چندان بخور كه تو را سنگين بكند و از عمل باز دارد و نه چندان كم بخور كه ضعف آورد و به سبب ضعف از عبادت مانع شود. و هر قدر بتوانى روزه بگير، به شرطى كه شب جاى روز را پر نكنى. الحاصل: غذا به قدر حاجتِ بدن ممدوح و زياده و كم هر دو مذموم، و شروع به نماز كن با قلب پاك از حقد و حسد و غلّ و غش مسلمانان، و لباس ‍و فرش و مكان نمازت بايد مباح باشد.

اگر چه مكان غير محل جبهه نجس بودنش به نجاست غير متعديّه، نماز را باطل نمى‌كند ولى نبودنش بهتر است.
و بايست به نماز [به گونه] ايستادن بنده در حضور مولاى جليل، با گردنِ كج و قلب خاضع و خاشع. وبعد از فريضه صبح هفتاد مرتبه استغفار و صد مرتبه كلمه طيّبه توحيد و دعاى صباح مشهور را بخوان. و تسبيح سيده نساء [فاطمه زهرا عليها السلام] را بعد از فريضه ترك مكن. و هر روز هر قدر بتوانى لااقلّ يك جزء قرآن با احترام و وضو و خضوع و خشوع، بخوان و در بين خواندن حرف مزن مگر در مقام ضرورت. و در وقت خواب شهادت را بخوان و آية الكرسى و يك مرتبه فاتحه و چهار مرتبه سوره توحيد و پانزده مرتبه سوره قدر و آيه (شهداللّه ) [را] بخوان و استغفار هم مناسب است.

اگر بعضى از اوقات بتوانى سوره مباركه توحيد را صد مرتبه بخوانى بسيار خوب است و از ياد مرگ غافل مشو. و دست بر گونه راست گذاشته، با ياد خدا بخواب [مثل ميّت در قبر]. و از وصيت كردن غافل مشو. و ذكر مبارك (لا اِله إ لاّ أ نت سُبْحانك اِنِّى كُنْتُ مِنَ الظّالِمين) را هر قدر [بتوانى] بخوان و در هر وقت بسيار بگو. شب و عصر جمعه در هر يك صد مرتبه سوره مباركه قدر را بخوان و دعاى كميل را در هر شب جمعه ترك مكن. و (مناجات خمس عشرة) را، حالت با هر كدام از آنها مناسب باشد، لاسيّما مناجاتِ شاكين و تابئين و مفتقرين و مريدين و متوسّلين و معتصمين را بسيار بخوان و دعاهاى صحيفه كامله، هر كدام در مقام مناسب بسيار خوب است. و در وقت عصر هفتاد بار استغفار و يك سبحان اللّه العظيم سبحان اللّه و بحمده بخوان و استغفارات خاصه را هم بخوان و سجده طويل را فراموش مكن و قنوت طول دادن بسيار خوب است و همه اينها با ترك معاصى بسيار خوب است.

 

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

موضوع: <-PostCategory-> 7 شهريور 1389برچسب:, 9:24 قبل از ظهر

دوستان عزیز خوشحالم از اینکه این وبلاگ رو جهت گذروندون اوقاتتون استفاده کردید امیدوارم براتون مفید باشه .شما میتونید داستانها و حکایتی از زندگی بزرگان رو در قسمت داستان وبلاگ و احادیث نماز رو (بالغ بر340حدیث)را در قسمت حدیث و نیز مطالب متنوع خواندنی را در قسمت خواندنیها وبرگزیده تاریخ را درقسمت زندگی تاریخ پیامبرصل الله و علیه وآله و..... را مطالعه فرمایید.
 

لطفا ما رو از نظرات سازنده خودتون محروم نفرمایید   متشکرم

<-PollName->

<-PollItems->

نوشته شده توسط: سیدعباس | لینک ثابت |

آخــــرین مطالب

دربــــــــاره ی وب سایت


مـوضـوعـــــــــــــــــــات
پیــــــــــــــــــــــــــوندهــا
نویـسنـــــــــــــــــــدگـان
بایگانی حدیــــــــــــــــث

آرشیـــــــــــــــــــــــــــــو

به روایت لینـــــــــــــــک
ارتباط زنـــــــــــــــــــــده

دیــــــــــــگر امکــــــانات


Copyright 2010 - s53.loxblog.com & Designer: